Vikan - 23.03.1989, Blaðsíða 62

ÚTIV/ERA
TEXTI OG MYNDIR:
BJÖRN HRÓARSSON JARÐFRÆÐINGUR
Snæfellsjökull hefur mikið aðdráttar-
afl fyrir þá er stunda göngu- og
fjallaferðir, enda blasir þetta glæsi-
lega fjall víða við. Snæfellsjökull er 1446 m
há eldkeila sem myndast hefur við mörg
eldgos í sama kringlótta gosopinu og er
hæsta fjail er sést frá Reykjavík. Jökullinn
er um 11 ferkílómetrar að flatarmáli og
þrettándi stærsti jökull íslands.
Frá höfuðborgarsvæðinu eru um 240
km eftir þjóðveginum að Stapafelli, við
rætur jökulsins, þar sem finna má góð
tjaldstæði. Hótel Búðir er auk þess ekki
langt undan. Gangan á jökulinn tekur síð-
an þrjár til sex klukkustundir.
Hægt er að ganga á jökulinn eftir nokkr-
um leiðum og er uppgönguleiðin frá
Stapafelli vinsælust. Aka má eftir vegar-
slóða að hraunbungunum ofan Stapafells
og er tilvalið að stansa við sæluhús sem
þar er. Þaðan er gengið í átt að jökulþúfun-
um, beint yfir hraunið. Síðan er gengið
beina leið á tindinn yfir greiðfæra og lítið
sprungna fannbreiðuna. Seinni hluta
sumars má ganga eftir grjótrana langleið-
ina að Þríhyrningi og komast þannig í nær
1200 m hæð áður en farið er á jökul.
Snæfellsjökull er fremur þægilegur upp-
göngu, jafht og þétt á fótinn, hvergi veru-
lega brattur nema Miðþúfan efst. Jökullinn
er sprungulítill, sjálfsagt er þó að taka með
ísexi, mannbrodda og línu, ef eitthvað
kæmi upp á. Allir velbúnir ferðamenn eiga
auðvelt með að sigra jökulinn og er veðrið
það helsta sem hyggja þarf að. Ófáir finna
fyrir þeim kynngikrafti er jökullinn býr
yfir og sumir telja að undir íshellunni
megi finna göng niður að miðju jarðar.
Norðvestan í kolli Snæfellsjökuls eru
leifár af gígskál. Hæsti hluti jökulsins er
suður- og austurbarmur skálarinnar. Ber
þar hæst jökulþúfurnar þrjár. Syðst og
vestust er Vesturþúfa (1442 m), nokkru
norðar og austar rís Miðþúfa (1446 m),
hæsti tindur jökulsins, og stutt norðan og
austan við hana er Norðurþúfa (1390 m).
í góðu skyggni er mjög gott útsýni af
Snæfellsjökli. Sjást þaðan m.a. Borgarfjarð-
arfjöllin, Skarðsheiðin, Eiríksjökull, Lang-
jökull, Þórisjökull, Skjaldbreiður, Hlöðu-
fell, Esjan, Hekla, Tindfjöll og Eyjafjallajök-
ull auk Vestfjarðafjallanna norðan Breiða-
fjarðar. Þessi fjallasýn lætur engan ósnort-
inn og er líklega ein ástæða þess að þeir
sem sigrað hafa jökulinn einu sinni leita
þangað aftur og aftur.
Snæfellsjökull er virk eldkeila og rekja
má virkni hans liðlega 700.000 ár aftur í
tímann. Þrjú mikil þeytigos hafa orðið í
fjallinu á nútíma. Fyrsta fyrir um 8000
árum, næsta fýrir 4000 árum og mesta gos-
ið fyrir um 1750 árum eða rúmum 200
árum eftir að tímatal vort hófst og Jesús
Jósepsson leit dagsins ljós.
Hvenær jökullinn tekur að senda frá sér
eld og brennistein að nýju skal ósagt látið
en ferðalangar um Snæfellsnes ættu ekki
að láta þá hættu hindra sig frá að skreppa
á jökulinn hvenær sem veður gefúr.
60 VIKAN 6. TBL. 1989