Vikan - 04.05.1991, Blaðsíða 30

TEXTI: LÍNEY LAXDAL
Giftumst við manneskju
sem vi& gelum hefnt okkur á?
HUGLEIÐING TIL ÞEIRRA SEM ÆTLA AÐ FARA AÐ GIFTA SIG
Þú og ég ... Er það ekki
rómantískt? En það passar bara
því miður ekki. Það eru aldrei
bara ég og þú í hjónabandinu.
Þegar við giftum okkur drögum
við á eftir okkur hlass af bernsku-
draumum og óuppgerðum málum
við nánustu ættingja. Síðast en
ekki síst berum við með okkur
barnið sem við einu sinni vorum.
Og svo tökum við þetta allt út í
makanum, án þess að vita það í
raun. En það finnast lausnir,
segir bandaríski fjölskyldusál-
fræðingurinn Gus Napier. Við
verðum bara að iæra að þekkja
barnið sem í okkur býr því oftast
verðum við reið út af smámunum.
tlar þú að gifta þig f
sumar? Dreymir þig
um þennan stærsta
dag lífs þíns, er þú svífur inn
kirkjugólfið í fannhvítum kjól,
segir já við þann er þú elskar
og vilt deila lífinu með í blíðu
og stríðu? Kannski þið hvíslið
hvort að öðru, bara þú og
ég ... og elsku litlu engla-
börnin okkar síðar meir!
Jú, víst máttu hlakka til - og
hvísla bara þú og ég ... En
það er heillaráð að hafa hug-
fast í allri þessari hamingju að
það er ekki bara um þig og
hann að ræða! Þótt þú gangir
ein hátíðlega upp að altarinu
til hans eru í farteski þínu allir
aðrir ættingjar þínir, óupp-
gerðir hlutir milli ykkar og ekki
síst barnið, þú sjálf!
í skugga bak við brúðgum-
ann er lítill drengur og öll hans
fjölskylda. Allar þessar „ósýni-
legu“ persónur flytja með
ykkur hvert sem er. Skilur þú
hvað ég meina? Gott - því nú
kemur meira!
Einn daginn byrjið þið að ríf-
ast (jú, víst gerið þið það) og
það kannski út af smámunum.
Þegar þú ert hætt að fleygja
diskum, búin að þurrka tárin
og hætt við að flytja heim til
mömmu skaltu setjast niður og
husa málið. Hugsaðu um liðna
tíð og berðu það sem þú
manst saman við það sem þú
sagðir í reiðikastinu. íhugaðu
hvort þú hafir nú kannski orðið
of reið og sagt of mikið sem þú
meintir ekki. Ef þú ert nógu
skörp kannast þú kannski við
þetta sjónarspil frá því að þú
varst lítil og áttir í höggi viö
einhvern sem þú þorðir ekki
að segja álit þitt við.
Kannski tekst þér ekki að
sjá neina samlíkingu og það er
ekki undarlegt. Það þarf oft
sérfróðan til þess því það er
ekkert sem við erum eins dug-
leg að fela og neikvæðar til-
finningar frá því við vorum lítil
og bjargarlaus. Við leynum
þeim vegna ástar okkar á hin-
um aðilanum. Börn eru svo
heiðarleg að þau vilja ekki
særa mömmu, pabba eða ein-
hvern annan fullorðinn. Þau
óttast líka að þeim verði
hafnað. Þetta berum við með
okkur. Við höldum að þessi
barnaskapur hverfi er við eld-
umst en það er ekki rétt.
30 VIKAN 9. TBL. 1991