Vikan - 09.01.1992, Síða 49

■ Hér birtist reynslusaga norskrar konu sem segist hafa
litið niður á konur sem fóru í fóstureyðingu - þar til hún
hafði sjálf afráðið að gangast undir fóstureyðingu.
Eg leit niður á konur sem
fóru í fóstureyðingu þar
til ég þurfti þess sjálf.
Ég hafði aldrei hugsað mikið
út í þetta fyrr en umræður um
þetta voru í sjónvarpinu. Þá
myndaði ég mér skoðun. Ég
studdi konur sem voru veikar
og fóru þess vegna í fóstur-
eyðingu og sömuleiðis ef vitað
væri að eitthvað væri að barn-
inu, þá væri fóstureyðing tví-
mælalaust réttlætanleg. En
þegar konurnar gerðu þetta að
gamni sínu átti ekki að leyfa
þetta. Nú til dags vita allir
hvernig börnin verða til og
eiga að nota viðeigandi getn-
aðarvarnir ef koma á í veg fyrir
getnað.
FRAMHALD AF BLS: 40
Svar:
Lech Walesa. Hann fæddist í bænum Popowo
í Póllandi. Var ráðinn sem skiparafvirki við
Lenin-skipa-
smíðastöð-
ina í Gdansk
árið 1967.
Kvæntur
Mirka Danita
Walesa.
Formaður
verkalýðs-
samtakanna
Einingar og
varð forseti
lands síns
1990.
Svo lenti ég í þessu sjálf! Eg
var nýbúin að eignast fyrsta
barnið mitt, meðgangan og
fæðingin höfðu gengið mjög
illa. Ég var mikið veik á með-
göngutímanum og síðan fékk
barnið magakrampa og há-
grenjaði allan sólarhringinn
fyrstu þrjá mánuðina. Ég var
við það að fá taugaáfall.
Ég fann ekki til neinna til-
finninga gagnvart þessum
vælukjóa fyrr en eftir þessa
þrjá mánuði. Þá fór þetta
smám saman að lagast. Ég fór
í langa göngutúra með barna-
vagninn, gerði mér dælt við
litla krúttið, svaf vel allar nætur
og fór í bíó eða í leikhús með
manninum mínum meðan
amman passaði. Mér fannst
ég vera ný manneskja.
Síðan fór ég aftur að finna til
þreytu. Ég svaf allt að fjórtán
tíma á sólarhring en það var
ekki nóg. Ég varð föl og ræfils-
leg. Ég sagði við sjálfa mig að
ég væri bara blóðlítil því ég
missti mikið blóö í fæðingunni.
Nú var ég byrjuð á blæðingum
aftur og þær voru alltaf miklar.
Það væri sennilega ástæðan.
Svona reyndi ég að plata mig
en innst inni vissi ég að ég var
aftur orðin ófrísk. Blæöingarn-
ar létu á sér standa en ég neit-
aði aö trúa þessu, þetta myndi
aldrei ganga uþp.
Ég varð að viðurkenna fyrir
sjálfri mér að óvelkomið barn
væri á leiðinni. Mér var óglatt
allan daginn. Eiginlega hefði
ég ekki þurft að vera svona
hissa á þessu. Eftir fæðinguna
hafði mér nefnilega verið ráð-
lagt að hvíla mig á lykkjunni og
ég mátti heldur ekki taka pill-
una meðan ég var með barn á
brjósti. Þar með var sú skylda
lögð á herðar mannsins míns
að sjá um getnaðarvarnir og
hann er einn af þeim fjölda-
mörgu karlmönnum sem þora
ekki að ganga inn í lyfjabúð og
kaupa smokka! Svo hann var
ekkert að taka þetta alvarlega
og ég lét eftir honum.
Manninum mínum leist bara
vel á að eignast annað barn
svona strax. Það hafði reyndar
ekki verið á stefnuskránni að
láta líða svona stutt á milli
barna en úr því að svo var
komið fannst honum það í
rauninni bara betra fyrir hitt
barnið. Ég hefði getað lamið
hann fyrir þetta og sé eftir því
að hafa ekki gert það. Hann
vissi alveg upþ á hár hvernig
fyrri meðganga og fæðing
hafði gengið og ég var ekki til-
búin að reyna þetta allt upp á
nýtt.
Myndi ég fella mig við fóst-
ureyðingu? Það var stóra
spurningin. Ég þorði varla að
hugsa um þaö. Þetta var ekki
bara spurning um að fjarlægja
einhvern klump úr maganum á
mér, það var um lítið líf að
ræða. Átti ég að hafa úrslita-
vald um hvort þetta líf átti að
lifa? Gat ég það? Þetta var
erfitt.
Ég var ekki búin að taka
ákvörðun þegar ég fór til
læknisins. Hann hlustaði- á
sögu mína, skoðaði mig og
sagðist síðan eindregið ráð-
leggja mér að fara í fóstureyð-
ingu. Hann sagði mig hvorki
líkamlega né andlega færa um
að eignast annað barn strax.
Það myndi bara koma niður á
ófædda barninu því ég ætti
þar fyrir utan lítinn son sem
krefðist mikillar umönnunar og
hann yrði að sitja fyrir hjá mér
næstu misserin.
Þetta gerði útslagið. Það
reyndist mér samt mjög erfitt
eftir á, þrátt fyrir það. Það tók
mig mörg ár að sætta mig við
orðinn hlut. Nú lít ég konur
sem fara í fóstureyðingu
öðrum augum en áður. Samt
finnst mér þetta vera harkaleg
„getnaðarvörn". Sjálf vildi ég
að ég hefði sloppið við þessi
ósköp, en hvað var til ráða?
Hefði ég ráðið við tvö börn, sitt
á hvoru árinu, í því ástandi
sem ég var? Hefðu börnin liðið
fyrir það?
Þetta er þungt ský yfir mér
ennþá og enginn innan fjöl-
skyldunnar veit af þessu nema
ég og maðurinn minn. Innst
inni skammast ég mín fyrir
þetta - að ég „varð“ að neita
mínu eigin holdi og blóði um
líf. □
1 vmn. á kr. 25.000.000, 4 vinn. á kr. 5.000.000, 6 vinn. á kr. 10.000.000, 24 vinn. á kr.2.000.000, 17 vinn. á kr. 5.000.000, 68 vinn. á kr. 1.000.000, 56 vinn. á kr.
j
I
!
Ef þú ætlar að

skaltu
VINNINGASKRÁ FYRIR ÁRIÐ 1992:
1 vinn. á kr. 25.000.000, 4 vinn. á kr. 5.000.000, 6 vinn. á kr. 10.000.000,
24 vinn. á kr.,2.000.000, 17 vinn. á kr. 5.000.000, 68 vinn. á kr. 1.000.000, 56 vinn.
á kr. 1.250.000, 224 vinn. á kr. 250.000, 266 vinn. á kr. 375.000, 1.064 vinn. á
kr. 75.000, 2.506 vinn. á kr. 125.000, 10.024 vinn. á kr. 25.000, 12.100 vinn. á
kr. 70.000, 48.400 vinn. á kr. 14.000, 48 aukavinn. á kr. 250.000, 192 aukavinn.
á kr. 50.000. Samtals 75.000 vinn. á kr. 2.721.600.000.

HAPPDRÆTTI
HÁSKÓLA ÍSLANDS
vænlegast til vinnings
vinn. á kr.2.000.000, 17 vinn. á kr. 5.000.000, 68 vinn. á kr. 1.000.000, 56 vinn. á kr. 1.250.000, 224 vinn. á kr. 250.000, 266 vinn. á kr. 375.000, 1.064 vinn. á kr.
1.TBL. 1992 VIKAN 45
LINEY LAXDAL ÞYDDI