Vikan - 01.10.1992, Blaðsíða 38

TEXTIOG UÓSM.: SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR
„Samfélag
viö Jesú
Krist er
eitthvaö
sem menn
veröa aö
reyna sjálfir
til aö gera
sér grein
fyrir hversu
stórkost-
legt þaö
er.“
Um bæinn ekur lítill
rauöur bíll meö merk-
inu „I V Jesus“ I aft-
urglugganum. Hann staö-
næmist viö hús í Garðastræti
og út úr honum stígur Skúli
Bruce Barker. Hann er tuttugu
og átta ára gamall Reykvík-
ingur, dökkhæröur og blá-
eygður, ósköp venjulegur í út-
liti og gæti allt eins verið hann
Jón í næsta húsi. Ólíkt Jóni
fleygir hann sér ekki upp í
næsta sófa og horfir á sjón-
varpsfréttirnar heldur sest inn
í skáp á stól sem þar er
var Skúli nýútskrifaður úr
Menntaskólanum í Reykjavík,
metnaðarfullur ungur maður
sem hugði á verkfræðinám.
Hann hefur breyst og það hef-
ur líf hans og nánasta um-
hverfi einnig gert. Gítarinn er
þarna ennþá en bækurnar á
skrifboröinu eru aörar og
myndirnar á veggjunum líka. í
stað stærðfræðibóka og
skáldsagna eru Biblíur og aðr-
ar bækur um kristna trú.
Skúli sest á rúmið og er
reiðubúinn að svara spurning-
um mínum. Ég sest á stól við
vinna við að ganga í hús og
bjóða Biblíur til sölu í Suður-
ríkjum Bandaríkjanna. Þetta
var mjög sérstök lífsreynsla
og líklega erfiðasta og lær-
dómsríkasta vinna sem ég hef
stundaö. Á þessum tima hafði
ég ekki mikla trú á Biblíunni
og haföi ekki lesið hana nema
að mjög litlu leyti."
- Fórstu þá að fá áhuga á
kristinni trú?
„Nei, en ég hafði alveg frá
því ég var sextán ára haft
mikinn áhuga á andlegum
málum og var alltaf leitandi að
Skúli Bruce
Barker,
annar frá
hægri,
ásamt
félögum
sínum í
Krossinum.
geymdur og biðst fyrir í rúm-
lega hálftíma.
Stuttu seinna banka ég upp
á og Skúli vísar mér inn í her-
bergið sitt. Þaö hefur tekið
nokkrum breytingum á þeim
átta árum sem eru liöin frá því
aö ég kom þangað síðast. Þá
skrifborðið og yfirheyrslan
hefst. Mér er órótt innan-
brjósts enda er umræöuefnið
mál sem er í mínum augum
hálfógnvekjandi og óeðlilegt.
Skúli léttir á áhyggjum mín-
um í bili og byrjar aö tala um
ósköp hversdagslega hluti.
Hann segir mér frá námi sínu
á íslandi og í Bandaríkjunum,
frá vinnu sinni sem rafmagns-
verkfræðingur hjá Rlkisspítul-
unum og mörgu ööru. Talið
berst aftur aö dvöl hans í
Bandaríkjunum þar sem hann
var viö nám í Phoenix í
Arizona.
„Til að eiga fyrir skólagjöld-
unum og dvöl minni þarna úti
þurfti ég að fá mér vinnu sem
gæfi vel í aðra hönd. Þannig
atvikaöist þaö að ég fór að
einhverju sem gæfi mér and-
lega fyllingu. Ég hafði prófað
ýmislegt í þeim málum, svo
sem jóga-heimspeki, austur-
lenska heimspeki, nýaldar-
hreyfinguna, búddatrú og
fleira. Mér datt aldrei í hug aö
það væri kristni sem gæfi mér
þessa fyllingu. Kristni var fyrir
mér eitthvað líflaust sem
gamlar konur hlustuðu á í
kirkjum á sunnudögum. Ég
geröi meira aö segja grín að
sumum vinnufélögum mínum
í Biblíusölunni sem byggöu
allt sitt líf á Biblíunni, „ein-
hverri bókarskruddu" eins og
ég kallaöi það.
Þegar ég kom heim áriö
1989 var ég ekki enn búinn
að finna það sem ég var að
leita aö og var orðinn vonlaus
um aö þessi leit mín bæri ár-
angur.
Um þetta leyti dró vinkona
bróður míns hann upp í
Kross. Hann frelsaðist og
Jesús gaf honum nýtt líf. Ég
fór með honum á samkomu,
vantrúaður á að ég fyndi þar
eitthvað við mitt hæfi. Til að
byrja með skildi ég I rauninni
ekki hvað átti sér stað þarna
og þótti þetta allt saman mjög
öfgakennt. Eftir því sem ég
kynntist starfinu í Krossinum
betur sannfærðist ég smátt og
smátt um að þar væri einhver
utanaökomandi kraftur að
vinna, kraftur sem ég seinna
gerði mér grein fyrir að var
heilagur andi. Síðan hef ég
upplifað alveg stórkostlega
hluti í kristni og þetta hefur
verið mjög ævintýraleg
ganga.
Loksins eftir alla þessa leit
hef ég fundið þá andlegu fyll-
ingu og þaö líf sem ég var að
leita að. Mér finnst aö á með-
an ég tók þátt i öörum trúar-
brögðum og því sem viðkom
andlegum málum hafi ég ver-
ið blekktur. Samfélag við Jesú
Krist er eitthvað sem menn
verða að reyna sjálfir til að
gera sér grein fyrir hversu
stórkostlegt það er. Ég hef
stundum grátið djúpum gráti
af þakklæti yfir því að Jesús
Kristur, skapari þessa heims,
skuli teygja sig til mín og
snerta mig.
Vissulega má segja aö við í
Krossinum séum öfgakennd í
lofgjörð okkar um Drottin en
Guö mætir okkur líka á mjög
öfgakenndan hátt. Hver og
einn uppsker eftir því sem
hann sáir og því þykir okkur
ekki nóg aö biöja til Guðs í
hljóði. í lofgjörð okkar til Drott-
ins syngjum viö, dönsum,
hlaupum og gerum allt sem í
okkar valdi stendur til aö hefja
upp nafn Jesú Krists. Við
náum líka árangri meö þess-
ari öflugu lofgjörð okkar því
fyrir kraft heilags anda mætir
Jesús hreinlega á svæöið.
Ég hef oft fundiö fyrir ná-
lægð Guðs og upplifað það
sem kallast skírn í heilögum
anda. Þá úthellir Jesús Kristur
sínum heilaga anda yfir mig
og ég finn kraft Guðs koma
yfir mig. Það fer um mig hroll-
38 VIKAN 20. TBL. 1992