Vikan - 09.02.1993, Blaðsíða 8

Langtímum saman hefur Eggert rölt í kring-
um billjarðborð með kjuðann í annarri og
sígarettuna í hinni. En ekki upp á síðkastið.
„Nei, því er nú verr. Leiklistin slítur svo í sund-
ur daginn fyrir manni. Ég hef bara ekki komist
í billjarð í marga mánuði. Ætli mér sé ekki
bara batnað? Ég gæti trúað því.“ Og þú varst
að spila með mörgum vafasömum mannin-
um? „Vafasömuml! Ekki aldeilis. Allir saman
vænstu piltar sem bundu bagga sína ekki
sömu hnútum og sumir samferðarmennirnir.
Mennirnir voru í sjálfu sér ekki vafasamir
heldur miklu frekar talið vafasamt að hanga á
billanum. Menn gengust ekkert ógurlega mik-
ið upp í því að vera alltaf að vinna. Þeir gerðu
sér nefnilega grein fyrir því að lífið getur verið
ansvíti skemmtilegt og sömuleiðis því að það
er mikilvægt að halda í barnið f sér.“ Varstu
sjálfur að reyna að halda í þetta barn?
„Kannski. Ætli það sé ekki eitt merki þess að
ég sé að breytast í kall að ég skrópaði ekki f
þessu viðtali og fór beint á billann!"

Á billaárunum var Eggert á kafi í tónlistarnám-
inu og á framfæri konu sinnar sem fyrr segir.
Hann er enn, og nú segjum við enn af því að
fimmtíu prósent hjónabanda á Islandi enda
með skilnaði, kvæntur sömu konunni, Hall-
dóru Thoroddsen kennara.
„Ég er rammgiftur alveg hreint. Og við eig-
um tvo drengi. Bergsteinn heitir sá eldri og er
að skríða út úr táningaskeiðinu og Sigurður
sá yngri en hann er rétt að skriða inn í tán-
ingaskeiðið," segir Eggert og þvertekur fyrir
að hafa nokkuð reynt að hafa hönd í bagga
með framtíðaráform sona sinna. Bergsteinn
er menntaskólanemi og hefur enn sem komið
er ekki sýnt neinar tilhneigingar í fjalafíkn ef
svo má segja.
„Nei, ég hef ekkert verið að ýta neitt undir
það enda eiga menn ekki að vera í þessu
nema þeir geti ekki gert neitt annað. Ég skipti
mér ekki af því. En þeir eru báðir ( skólum,
greyin.“ Þetta segir Eggert svolítið eins og
honum sé sjálfum eitthvað í nöp við skóla-
göngu en svo er alls ekki enda gekk hann
sjálfur lengi til tónlistarnáms samkvæmur á-
huga sínum. Fór síðan að leika og ekkert
nema allt mjög gott um það að segja.
Þú hefur sungið líka? „Er það...?“ Já, svolít-
ið. „Já, já.“ Þú söngst í Síldin kemur, síldin fer
lag sem öðlaðist vinsældir. „Ógeðslega ríkur."
Já. „Já, það er skemmtilegt lag.“ Já. „Já, já,
það er eftir hann Valgeir. Ég hef sungið nokk-
ur lög eftir hann. Eða sungið og sungið... ha?
Ég hef litla rödd en Ijóta," segir Eggert bros-
andi en sumir myndu segja mikla rödd og
skæra. „Ég er lagviss. Meira er eiginlega ekki
um það að segja.“ Þú ert samt alltaf eitthvað
að syngja. „Jú, það er alltaf einhver fagnaðar-
söngur í manni!“ Vindum okkur úr þessu orða-
gjálfri yfir í áþreifanlegri svör og framvindu
viðtalsins. Ekki orð í viðbót um söng!
Það má svo sem kalla þær hina heilögu
þrenningu í íslensku gamantrúarlífi. Lífmynd-
irnar öðluðust allar hinn veglegasta sess hjá
íslenskum bíógestum enda líflegar með af-
brigðum. Eggert átti ekki hvað minnstan þátt í
að lita þær hinum skæru litum slorgalla sem
og sauðalita lopapeysa og löggubúninga en
vill hins vegar ekki draga sjálfan sig neitt fram
fyrir Karl Ágúst og Þráin Bertelsson. „Við
fengum að leika okkur svolítið með textann,
aðallega þó í fyrri myndunum tveimur og þetta
var skemmtilegt tímabil. Ég hef bara ekki séð
þessar myndir síðan á frumsýningu og man
ekki eftir neinum sérstökum tilvikum.
Aftur á móti sá ég fimm mínútur af Dalalífi
fyrir skömmu, með þýsku tali! Og það er mjög
undarlegt að horfa á sjálfan sig og heyra ekki
þessa litlu mjóu rödd heldur einhvern voða-
lega mikinn bassa drynja út um allt. Þeir virtust
ekki hafa valið sambæriiega rödd. Myndin var
sýnd í norðurþýska sjónvarpinu og ef Þráinn
les þetta þá rukkar hann mig um spóluna því
ég held ég hafi fengið hana hjá honum! En
meira hef ég ekki séð af þessum Lífmyndum
og ég get ekki líkt þeim við neitt sérstaklega.
Sódóma Reykjavík er líka mjög öflug mynd
og ef ég ætti að líkja henni við eitthvað þá
væri það Með allt á hreinu. Aðallega vegna
þess hve það var gaman að vinna við hana,
allir svo áhugasamir og mikið líf og fjör sem
ég held að hafi skilað sér.“
Viltu tjá þig eitthvað um íslenska kvik-
myndagerð? „Nei. Myndirnar segja það sem
segja þarf um það. Eflaust eiga menn eftir að
gera góðar myndir hérna og sjálfsagt eru hlut-
fallslega margar sem teljast þokkalegar miðað
við hve fáar myndir eru gerðar á íslandi." Yfir i
leiklistina.
Eftir að hafa slegið ærlega í gegn, aðallega í
gamanhlutverkum, tekst Eggert nú á hendur
alvarlegt hlutverk sem gestur leikhópsins Þí-
bilju á fjölum Tjarnarbíós, ekki það fyrsta og
örugglega ekki það síðasta. Þar leikur hann
ungan mann á verulegri uppleið seint á síð-
ustu öld. Stór snurða hleypur á þráð hjóna-
bandsins og staðan sem upp kemur er ekki
hefðbundin í þeirra tíma anda. Það eru róleg-
heit hjá Eggert framan af, hann situr mikið til
álengdar fyrir hlé.
Aðrir leikarar í þessari sýningu eru Rósa
Guðný Þórsdóttir sem fer með stærsta hlut-
verkið, konu Þorvaldar sem Eggert leikur,
Kjartan Bjargmundsson, Inga Hildur Haralds-
dóttir, Ari Matthíasson og Ingrid Jónsdóttir.
Ása Hlín Svavarsdóttir leikstýrir. Verkið er sett
upp á mjög óhefðbundinn hátt þar sem leikar-
arnir fara aldrei af sviðinu meðan á sýningu
stendur. Þeir sem ekki eru heima í stofu
þeirra hjóna sitja utan við teppið sem afmark-
ar leikrýmið, grafkyrrir og blikka vart augum.
Og einhvern veginn tekst Ásu og leikhópnum
að gera þetta þannig að (ó)viðstaddir leikend-
ur ná lítilli sem engri athygli meðan aðrir fara
með rullur sínar. En nánar um það síðar.
Eggert heldur mikið upp á gamla dramatíska
hlutverkið sitt í Skammdegi og hann hefur orð
á því þegar Brúðuheimili Ibsens berst í tal.
..Brúðuheimílið er bara svo gott leikrit að mað-
ur sleikir út um. Það er frábærlega vel skrifað
en hin sérkennilega uppfærsla er ekki upp-
runaleg. Þar eru dyr og arinn og fleira, ekki
þannig að leikararnir sitji utan við teppið. Það
er svolítið erfitt fyrir okkur að sitja utan leik-
sviðsins, sérstaklega vegna þess að þetta eru
svo óþægilegir stólar. Maður er yfirleitt alveg
frá af bakverk þegar maður kemur inn á tepp-
ið. Það er líka erfitt að geta ekki slakað á bak-
8 VIKAN 3ÍBL.1W3