Vikan - 09.02.1993, Blaðsíða 59

ég andstöðu og nánast
hatri fyrir að vera „of vin-
samleg". Eitt sinn sló vin-
kona mín mig utan undir
fyrir að vera of „kammó“
við kærastann hennar.
Smám saman fáum við þau
skilaboð frá þjóðfélaginu að
við eigum að vera lokuð og
leiðinleg enda er það mesti
galli íslendinga.
Draumaprinsinn minn er
að sjálfsögðu hinn guð-
dómlega myndarlegi, Ijós-
hærði og bláeygi riddari á
hvítum hesti, sá sem hrífur
mig með sér á vit ævintýr-
anna. Hann kemur samt
raunveruleikanum ekkert
við og þarf ekkert að koma
fram. Útlitið segir svo fátt.
Það eru nefnilega til menn
með skólp í heilastað.
Það er ákveðið hjartalag
sem ég leita að, manni sem
er spenntur fyrir náttúru og
eiginlega flestöllu. Hann á
að vera bjartsýnn en með
fæturna á jörðinni, umburð-
arlyndur gagnvart heimin-
A Blár samkvæmiskjóll meö
klauf. Einföld en glæsileg
flík, erótísk og siöprúó í
senn.
-4 Stuttur, svartur kjóll,
ögrandi og tælandi meó allt
annaó en sióprúóar stúlkur í
huga. (Sokkaskórnir eru frá
Helgu Möller.)
um og hafa eðlilega ham-
ingjufýsn. Hversu fáránleg-
ar sem hugmyndir fólks
kunna að virðast dáist ég
mest að þeim sem hafa
styrk og trú á sjálfum sér til
að láta drauma sína rætast
án þess að valta yfir aðra.
Ég hef bara einu sinni verið
alvöruástfangin og ég vona
að það gerist fljótlega aftur
því það finnst mér ó-
missandi.