Vikan - 09.02.1993, Síða 31

UM SÁLRÆN SJÓNARMIÐ
NIÐURRIF OG SIGURSÆLD
Síöan má líka benda á aö ef viö fyllum hug-
ann af neikvæðni takmarkast ekki gildi slíkra
hugsana bara viö þann sem verið er aö
senda þær. Þær hafa líka og ekkert siöur á-
hrif á höfund sinn. Þær eru í eðli sínu niðurríf-
andi og geta aldrei haft annað en slæm eftir-
mál. Aftur á móti má gefa sér þaö gagnstæöa
þegar viö eflum innra meö okkur jákvæöar
hugsanir öðrum til handa, ekkert síður en
okkur sjálfum. Þá hafa þær áhrif og þá auðvit-
að góö áhrif og eiga beinlínis þátt í aö auka
sigursæld þess eöa þeirra sem verið er aö
senda þær til eins og okkar sjálfra, þó ekki sé
hægt aö ganga nákvæmlega úr skugga
um hvernig eöa hvenær.
að sanna hverjar rætur orsakarinnar eru, þó
okkur þyki stundum eins og Rós og fleiri aö
sjá megi ákveðið orsakasamband á milli fyrri
framkvæmda og svo aftur þeirra hluta sem
eru í gangi f lífi viðkomandi þá stundina.
Einmitt með tilliti til þess að hver orsök sem
viðkomandi hefur gefiö líf hefur sína afleið-
ingu, góða eða slæma, allt eftir atvikum
hverju sinni, þá getur eitt og annað hvarflað
að viðkomandi sem mögulega gæti skýrt fyrir
honum atburðarás augnabliksins.
HUGSANIR ERU LIFANDI ORKA
Eins og hvarflar að Rós er vissulega óhætt að
fullyrða að hugsanir okkar séu lifandi orka
sem við getum f gegnum stjórntækið heila
fylgt eftir með viljafestu og ásetningi. Ef við
erum f hefndarhug leysist neikvæð hugsana-
orkan úr læðingi og hittir auðvitað einhvern
fyrir. Ef við beinum henni að einni tiltekinni
persónu segir það sig sjálft að við eigum með
því þátt í að skapa óþægindi í kringum við-
komandi, þó ekki sé verið að segja að því
fylgi endilega eitthvert tjón fyrir persónuna.
Alla vega eykur það ekki á vellíðan neins ef
honum eru að staðaldri sendir skaðlegir orku-
straumar sem leika án vitundar viðkomandi
lausum hala í kringum hann. Ef vísindamenn
eru komnir það langt í rannsóknum sínum á
mætti mannshugans að geta sannað að góð-
ar hugsanir í formi kærleiksríkra bæna verði
þeim sem þær þiggur ávinningur, til dæmis á
þrautastundum sjúkdóma, þá hljóta neikvæð-
ar hugsanir að skila sér líka til þeirra sem þær
eru ætlaðar og mögulega hafa sínar afleiðing-
ar þó ekki verði auðveldlega sannað hverjar
þær gætu nákvæmlega orðið.
JÁKVÆD LÍFSSÝN OG
GÓÐVILD
Öll hugsun, slæm sem
góö, hefur afleiðingu og
einmitt vegna þess er
eðlilegra að temja sér sem
jákvæðasta lífssýn og fremur
góðgirni í garð annarra en að
vera neikvæö og snúin. Við ættum
aldrei að óska öðrum ills og alls ekki
þó viðkomandi hafi brotið af sér við okk-
ur. Það er ekki okkar hlutverk aö dæma
aðra, ekki einu sinni óvildarmenn okkar. Þeir
dæma sig sjálfir með röngum framkvæmdum
sínum og verða hvort sem er fyrr eða síðar að
að segja nákvæmlega til um við hvaða að-
stæður endanlegt uppgjör verður. Öll afstaða
önnur í svona málum er óheppileg og eitrar
manngildi okkar en göfgar það ekki.
Eða eins og bitra stelpan sagði einu sinni
mjög reið: „Elskurnar mínar, ég hefni mín
aldrei vegna þess að amma sagði mér
þegar ég var tveggja ára að Guð launaði
fyrir hrafninn og þar við situr. Hann veit
allt, sér allt og lætur engum líðast að fót-
umtroða sín minnstu börn, án þess að
verja þau á sinn hátt. Svona hugsaði
amma og svona hugsa ég náttúrlega.
Amen eftir efninu.”
Með vinsemd,
Jóna Rúna
taka öllum afleiðingum af rangri breytni sinni.
Þannig virka þessi lögmál sem áður var sagt
frá, þessi sérkennilegu andlegu lögmál orsaka
og afleiðinga þeirra.
VONBRIGÐI OG ÓRÉTTLÆTI
Ég hvet því Rós og aðra lesendur, sem hafa
skrifað mér um andúð sína á óvildarmönnum
sínum, að beina hugsunum sínum, séu þær
neikvæðar, í jákvæðar áttir og snúa sér að
eigin jákvæðri uppbyggingu eftir þau von-
brigði og óréttlæti sem kann af annarra völd-
um að hafa dunið yfir þá. Það koma ekki allir
dagar í einu en þeir koma hver á eftir öðrum.
Þess vegna má segja að þótt erfitt sé aö
kyngja og sætta sig við ódrengilega fram-
komu annarra að ósekju sé sterkur varnarleik-
ur að forðast alla heift út í skaðvaldinn og láta
einfaldlega lífið sjálft kenna viðkomandi að
það kemst enginn upp með það til lengdar að
fótumtroða rétt annarra. Þess háttir hittir ger-
andann óþyrmilega fyrir fyrr eða síðar. Hvern-
ig nákvæmlega varðar okkur ekkert um enda
enginn nema forsjón-
in sjálf kominn
til með