Vikan - 09.02.1993, Blaðsíða 9

sviðs milli atriða, svolítið ný reynsla. Maður
verður þátttakandi í allri sýningunni og samá-
byrgur fyrir henni allri með því að sitja svona
álengdar. Ef til vill þjappar það fólkinu saman
þegar allir eru gerðir ábyrgir. Inni í reykher-
bergi baksviðs veit maður ekkert af því hvað
fer fram á sviðinu þangað til eitthvert stikkorð
kemur í hátalarakerfinu. Eftir sýningu erum
við síðan úrvinda af þreytu. Þetta eru engir
hægindastólar. Þetta eru prússnesk pynting-
artæki!“ segir Eggert og það hriktir í hlátur-
stoðum beggja yfir kaffinu. „Leikritið er eigin-
lega óháð tíma vegna þess að þarna er fjallað
um ákveðnar grundvallarspurningar þrátt fyrir
að andi þess tíma sé annar en nú. Þá þekktist
ekki að kona færi frá manni sfnum þannig að
hann skilur hvorki upp né niður.
Hann hefur sjálfur staðið við allt sitt, verið
þessi fína fyrirvinna, framagosi, potari, klifrari,
sem sagt fyrirmyndar þjóðfélagsþegn... já. Og
þeir þykja það svo sem enn í dag, þessir. Ég
er heldur ekkert of viss um að þessar hug-
myndir hafi breyst neitt of mikið. Grundvallar-
forsendurnar hugsa ég að hafi ekki tekið nein-
um stakkaskiptum. Raunar höfðu konurnar
ekki fjárráð, ekki einu sinni lykla. En ég er
ekki frá því að stemmningin sé pínulítið
þannig núna að konurnar eigi að vera heima-
vinnandi. Þannig að ég held að þetta leikrit sé
aldrei tímaskekkja því það er ekkert í því sem
stenst ekki tímans tönn. í meginatriðum fjallar
það um hluti sem varða alla, alltaf," segir Egg-
ert og það er ekki laust við að maður sé dálít-
ið hlessa að heyra þennan mann sem maður
sér alltaf sem Dúdda í Með allt á hreinu eða
Þór í Lífmynd. Maður ruglar saman. Alveg
eins og hinir. Maður skyldi reka sjálfum sér
kinnhest. Slamml
SPÖK GRÍNPÆLING
Hvað með framhaldið hjá Eggert, erum við
nokkuð að sjá á bak gamanleikaranum? Er
hann að snúast á sveif með dramanu? „Tja,
ég er ekki að snúast á sveif með einu né
neinu en ég hef alltaf haft ógurlega gaman af
dramanu. Sko, grín til dæmis, ef þú vilt alltaf
vera að kalla mig grínleikara, grín væri ekki til
ef ekki væri drama.
Alvarleikinn er nefnilega grunntónninn í
gríni. Grín er oft á tíðum viðbragð við hinum
allra alvarlegustu hlutum og væri ekkert
skemmtilegt ef það væri bara vitleysa, ef það
hefur engan undirtón eins og Chaplin til dæm-
is. Grunntónninn þar er alveg hræðilegt
drama. Þar er alger örbirgð, hann er alger ut-
angarðsmaður, alger einfari og hann er alltaf
að bjarga sér frá sárgrætilegum atburðum á
svona óskaplega skemmtilegan hátt. Það skil-
ur hann til dæmis frá Gög og Gokke að í
þeirra lífi gerðist ekkert sem var ekki bara ein-
hver vitleysa.
Chaplin byggði allt sitt á grafalvarlegum að-
stæðum sem mér finnst mjög sniðugt. Þess
vegna verður þetta ekki aðskilið. Jaaaú, það
held ég nú.“
FRAMH. Á BLS. 61