Vikan - 25.03.1993, Side 26

LEYNDARMÁL OG GRIMMD
Vissulega eru umfjöllunarefni bréfanna, sem hafa
borist á liönum árum, nánast ótrúleg, þó ekki væri
nema vegna þess aö flest eiga bréfin þaö sameig-
inlegt aö innihalda mjög vel falin leyndarmál fólks.
Hugsanlega hafa fáir eignast hlutdeild í þessum
leyndarmálum, svo mikiö er oft á tíðum pukrið. Oft-
ar en ekki hafa mér borist í þessum bréfum ná-
kvæmar lýsingar á grimmd og ófyrirleitni annars
aöilans í til dæmis sambúö giftra eöa sambýlinga.
Ég mun aö þessu sinni taka úrdrátt úr einu af þeim
óhuggulegri sem mér hafa borist og er þaö skrifað
af rúmlega tvítugri stúlku sem kýs að kalla sig
Kötlu. Hún segist hreinlega vera aö þrotum komin
vegna þess aö eiginmaður hennar sé sadisti og
hún algjörlega á valdi hans og hans sjúklegu þarfa.
KVALALOSTI OG NIÐURLÆGING
Katla segir og er augljóslega ákaflega miður sín:
„Elsku Jóna Rúna! Ég veit aO þú myndir aldrei
geta ímyndaO þér þá niöurlægingu sem ég bý
viO meö manninum mínum. Hann er svo greini-
lega haldinn kvalalosta. ViO höfum veriö saman
i tvö hryllileg ár sjúkra þarfa hans. Hann er sad-
isti, held ég, því hann bókstaflega nýtur þess
aö kvelja mig meö öllum tiltækum ráöum." Hún
heldur áfram og gerir betur grein fyrir því í hverju
þessar aflöguðu hneigðir hans og furöuleg hegðun
liggur: „Hann kemur vel fyrir út á viö og nýtur
þess aö telja öörum trú um aö allt sé í góöu lagi
hjá okkur. Hann er ólýsanlega faiskur og
siægur."
Kötlu virðist, aö því er mér finnst, standa einmitt
stuggur af þessu tvennu. „Pegar hann hefur
kannski bæöi bundiö mig viö stól, bariö mig og
keflaö á hann til aö kveikja í sígarettu og
brenna hana á handarbaki mínu eöa jafnvel á
háisinum á mér. Eftir svona aögerö nauögar
hann mér venjulegast andstyggilega. Hann
grætur svo heilmikiö eftir atburöinn yfir því
hvaö hann þurfi aö vera haröur viö mig, bara
svo ég geri þaö sem mér er sagt. “
KYNFERÐISLEG AFLÖGUN OG
ÓRÉTTMÆTAR ÁSAKANIR
Lýsingar Kötlu á framferði mannsins eru hreint
ótrúlegar. í tilvikum flestra kvennanna er um aö
ræöa ömurleg afbrigðilegheit í kynferðismálum,
jafnframt grófu ofbeldi. „Hann er sjúklega afbrýöi-
samur og allir sem eru karkyns eru keppinautar
hans um athygli mina, sem hann kann þó ekki
meira en þetta aö meta," segir Katla og vanmátt-
urinn leynir sér ekki í skrifum hennar.
„Hann ásakar mig um framhjáhald og segir
mig algjöra mellu. Hann felur fyrir mér alla

MB
skapaöa hluti og gerir bara þaö sem honum
passar. Ég var í góöri vinnu þegar viö giftum
okkur og náttúrlega missti hana. Ég gat ekki
mætt nema meö höppum og glöppum vegna
þess hvaö ég var oft illa útleikin eftir árásir
hans og jafnframt svefnlaus."
Katla bendir sorgmædd á þaö tvöfalda siögæöi
sem manninum er meira en eðlilegt aö ástunda og
bætir viö: „Hann smjaörar fyrir öllum sem reyna
aö hafa samband viö mig. Hann lýgur einhverju
JÓNA RÚNA KVARAN MIÐILL SKRIFAR UM SÁLRÆN SJÓNARMIÐ
26 VIKAN 6. TBL.1993