Vikan - 29.07.1993, Síða 35

KROSSGÁTUGERÐ: GUÐJÓN BALDVINSSON
lygari, ómerkilegur æsifrétta-
snápur og falsari." Þaö var
honum einnig mikiö áfall aö
um svipað leyti fór eiginkona
hans, Lorraine, frá honum eft-
ir þrjátíu ára hjónaband. Þetta
gerði hann veikari fyrir.
Eftir því sem leið á réttar-
höldin fór Wallace aö finna
fyrir undarlegum truflunum.
Hann missti matarlystina, fékk
kvíöaköst og varö einkenni-
lega fjarlægur. Einn daginn
brá hann sér til Washington
og tók þar viötal en eftir aö
hafa skilaö því af sér hné
hann niður, algerlega útkeyrö-
ur. Seinna gat hann alls ekki
munaö eftir viötalinu. Loks
leitaöi hann ráöa hjá geðlækni
sem útskýröi fyrir honum að
hann þjáöist af alvarlegu
þunglyndi og setti hann á lyfið
ludiomil. Honum var einnig
gert aö gangast undir sál-
fræðimeöferð þar sem hann
neyddist til að takast á viö
kvíöa sinn og áhyggjur.
„Þetta var skelfilegt," segir
hann. „Lyfin gerðu munninn á
mér skraufþurran og ég varö
skjálfhentur. Svo átti ég von á
aö vera látinn bera vitni og ég
gat ekki annað en kviðið því
aö lenda í hlutverki þess sem
er spurður út úr, í staö þess
að vera sjálfur spyrjandi, eink-
um í þessu ástandi." Þaö fór
svo að Westmoreland dró
kæruna til baka og Wallace
þurfti aldrei aö bera vitni en
hann hefur aldrei losnaö fylli-
lega við þunglyndið síðan.
í þessum þrenginum reynd-
ist Mary Yates (besta vinkona
Lorraine og ekkja fyrrum
framleiðanda Næturvaktarínn-
ar) honum betur en margir
aörir og samband þeirra varö
smám saman innilegra. Þau
giftu sig skömmu síðar.
VIÐTALSTÆKNI
Á ferli sínum hefur Wallace
tekiö aragrúa viötala og aödá-
endum jafnt sem óvinum ber
saman um að hann sé snill-
ingur í þeirri sérkennilegu list.
Viötölin, sem hann hefur tekiö
fyrir 60 mínútur, eru nú orðin
rúmlega fimm hundruð. Viö-
talstækni er honum eðlilega
hugleikið umræðuefni og
hann hafnar öllum kenningum
þess efnis aö blaöamenn og
fréttamenn sýni viðfangsefni
sín eins og þeir sjálfir vilja.
„Þaö er hægt að Ijúga á mál-
verki," segir hann, „en ekki á
sjónvarpsskerminum. Ég er
ekki að selja svikna vöru. Auk
þess er fólkið, sem ég tala
viö, oftast fullfært um aö
standa fyrir sínu.“
Hann gerir sér þó grein fyrir
ákveönu valdi sem góður við-
talsmaður getur haft yfir við-
fangsefni sínu. Suma þarf að
hrella, aöra þarf aö tæla. „Ég
er kröfuharöur," segir hann
hreint út. „Ég vil fá svör við
spurningum mínum og er til-
búinn aö nýta mér ýmis brögð
til þess. Ég get til dæmi verið
mjög grimmur, sérstaklega
þegar mér líður sjálfum iila, er
undir álagi að Ijúka þættinum
og viðtalið gengur stirölega.“
Wallace hefur líka sérstakt lag
á aö draga feimið fólk út úr
skelinni og fá það til aö tjá sig
um viðkvæm mál. Og ein-
hverra hluta vegna á fólk erfitt
með að erfa það við hann þó
hann sýni miskunnarleysi eða
jafnvel móðgi það í viðtali.
Mike Wallace er hamingju-
samur í starfi og einkalífi.
„Mary er yndisleg kona,“ segir
náinn vinur hans. „Hún hefur
dregið fram tilfinningalegu
hliðina í Mike og hann leyfir
sér frekar að sýna tilfinningar
sínar þegar hann er með
henni. Mike er gæfumaður að
eiga hana að félaga.“ Það eru
engar líkur á að Wallace
hverfi af vettvangi frétta-
mennskunnar í bráð. Hann er
með samning sem gildir fram
að sjötugasta og sjöunda ald-
ursári hans og gangráðurinn
kemur ekki í veg fyrir að hann
vinni að jafnaði átján tíma
vinnudag.
Hann vill segja sannleikann
- og hann vill segja hann bet-
ur en allir hinir. „Hann er
stöðugt að bera sig saman við
aðra fréttamenn og spyrja
sjálfan sig: Er ég bestur?“ seg-
ir Ira Rosen, fyrrum samstarfs-
maður hans. „Samkeppnis-
þörfin rekur hann áfram, frem-
ur en nokkuð annað. Keppnis-
skapið sprettur líklega af
minnimáttarkennd því hann er
sannarlega orðinn nógu ríkur
og frægur. Hann vill einfald-
lega vera bestur.“ Ótal Banda-
ríkjamenn álíta að Wallace sé
sá besti. Þó að mikið sé horft
á aðra fréttaþætti og þeir hafi
breiða hópa aðdáenda bera
60 mínútur höfuð og herðar
yfir þá alla, ekki síst vegna
framlags Wallace.
Það getur þó ekki verið
langt í að Wallace dragi sig í
hlé. „Ætli þátturinn verði á-
fram jafnvinsæll þegar Mike
hættir?“ spyr Don Hewitt. „Ég
er ekki svo viss. Ég vil síður
láta reyna á það.“ □
'-J&? / RftfíuV- G,ERdfíRr rAANN KluKHkJR úREPPfí- T R'ijKji SdLD'óR KfíLL Rett 'i, TOLLf \/E.ÍTTÍ EEL- ÖRKA FRiBfí'Z

ll^ ^§3 1 HáÐifp

RyK- LOftrvA JJU\M- E R.S > u 0
QRRuBít) , / V ... >
ÖMT
3lo6 ÖA6.A FR.RSo6.kI oFa/RK. fíRi/VKJ • >
/ Ki'wö FEA 'i St mtM F£R.í> C.RT > n F KiÐ \JERKA- LfíðS- SfíMTó/< > /
5A Mjj KAR L- F-U&cA HRNORiNS 3 > Si-BR BEL Ti V
EF TÍR- SKRÆr KAll > lfíu$T Mfíl~ 3'
I Z 3 9 HÓM.Ú. Eu'fJfj /
Lausnarorð í síðasta blaði: KVAÐIR
15. TBL. 1993 VIKAN 35