Vikan - 20.04.1995, Síða 24

SKYNDIKYNNI
iði. Heldur hímdu þeir hálf
lúpulegir á sama stað nokkr-
um klukkustundum síðar. í
fyrstu varð ég nú hálfmóðg-
uð fyrir hönd íslenskra kyn-
systra minna og einnig ís-
lenskra karlmanna. Þetta
hljómaði eins og að á íslandi
væru engir almennilegir karl-
menn og því væri kvenfólkið
hér svo hungrað að það
stæði í biðröðum eftir útlend-
ingum. Þeir, sem ekki fisk-
uðu heima hjá sér, gætu því
bara komið til íslands í eins-
konar smuguveiðar í von um
kvótalausan mokafla.
Eftir smá umhugsun ákvað
ég að gera könnun meðal
vinkvennanna um þeirra álit
á málinu. Flestar sögðust
halda að það væri einhver
fótur fyrir sögunni, að ís-
lenskt kvenfólk væri ákaf-
lega lauslátt. Ein nefndi til
sögunnar ítalskt skip sem
■ Þegar maður hittir að-
ila sem líkist þeim hug-
arórum sem maður elur
með sér um draumaelsk-
hugann, vill maður ekk-
ert frekar en að hella sér
út í óstarbrímann.
kom hingað til landsins fyrir
nokkrum árum. Níu mánuð-
um seinna snarhækkaði
tíðni fæðinga í höfuðborg-
inni. Sagðist hún meðal ann-
ars þekkja eina sem hefði
lent í þessu. Önnur vildi
meina að skipið hefði verið
franskt og íslenskar stelpur
legið eins og hráviði í lysti-
görðum bæjarins með
frönskum soldátum. Ég innti
þær eftir því hvort þær hefðu
sjálfar stundað skyndikynni
af þessu tagi. Þær urðu
hugsi og nokkrar sögðu að
sú væri raunin. Ein sagðist
hafa lent í meiriháttar ævin-
týri með Bandaríkjamanni á
fertugsaldri sem hún hafði
hitt á bar.
Önnur hafði hitt Amerí-
kana á flugvellinum í Balti-
more. Sá var á leiðinni til
Lúxemborgar með viðkomu
á íslandi. Það varð úr að
kappinn hætti við að fara á
áfangastað og ákvað að
eyða vikufríinu með þessari
valkyrju á íslandi. Þegar ég
spurði hvað henni hefði
gengið til þá sagðist hún
hafa viljað lenda í smá ástar-
ævintýri auk þess sem hún
var að gera uppreisn gegn
fjölskyldunni. Hún kynnti
hann nefnilega fyrir mömmu
sem, eins og við var að bú-
ast, varð bæði hneyksluð og
reið. Þessi unga kona taldi
sig annars alls ekki fjöllynda
og sagði þetta vera eina
skiptið sem hún hefði gert
eitthvað í þessa áttina.
Ein konan hafði komist
mjög nálægt því að lenda í
ævintýri með mormóna á
hótelherbergi í London. Þau
voru stödd á ráðstefnu og
eftir nokkra drykki á barnum
laumuðust þau upp á hótel-
herbergi. Þegar ástarleikur-
inn var rétt um það bil að
hefjast hætti herrann við þar
sem hann gat ekki hætt að
hugsa um eiginkonuna og
prestaráðið. Það var of miklu
að tapa. Ég spurði hvort það
skipti hana engu máli að
maðurinn væri kvæntur. Hún
sagðist þvert á móti fá „kikk“
út úr því að maðurinn væri
tilbúinn að hætta svo miklu
til þess eins að vera með
henni. Það kitlaði hégóma-
girndina að hún væri meira
spennandi en eiginkonan.
Þær nefndu sem ástæðu
fyrir því að vera með útlend-
ingum að ef maður ætlaði
sér skyndikynni á annað
borð þá væru þeir góður val-
kostur. Maður ætti ekki á
hættu að vera stöðugt að
rekast á þá á Laugavegin-
um. Hægt væri að klára mál-
ið á skömmum tíma og úr
því yrði ekkert vesen. Ef til-
finningar kæmust f spilið
væru þær afgreiddar strax.
Frekara samband væri hvort
eð er landfræðilega útilokað.
Allir gætu sýnt sínar bestu
hliðar og enginn hætta á að
annar aðilinn neyddist til
þess að hafna hinum. Þá
gæti maður líka látið sig
dreyma um hversu stórkost-
legt það hefði getað verið ef
aðstæðurnar hefðu leyft. . .
Maður gæti haldið í draum-
sýnina um hversu stórkost-
legur karlmaður þessi Ró-
meó væri. Svo þegar kæmi
að raunveruleikanum þá
væri þessi ímynd auðvitað
alveg út í bláinn. Maðurinn
væri bara eins og annað fólk
og í sambúð myndu þau
sjálfsagt rífast eins og hund-
ur og köttur.
DRAUMURINN
Þegar maður hittir aðila,
sem líkist þeim hugarórum
sem maður elur með sér um
draumaelskhugann, vill
maður ekkert frekar en að
hella sér út í ástarbrímann.
Og þegar fantasían passar á
báðum endum er ekki að
sökum að spyrja. Þátttak-
endur svífa um háloftin á
freyðivínsloftbólum. Svo
þegar ískaldur hversdags-
leikinn tekur við er hætt við
að mesta gosið fari úr
kampavíninu. „Hey, bíddu nú
við. Þetta er nú ekki alveg
það sem ég varð svo hrifinn
af. Hvar er þessi dularfulla
ástargyðja í rauða kjólnum
sem gerði mig brjálaðann á
föstudaskvöldið? Nú ertu
bara einstæð móðir með
áhyggjur af húsaleigunni
næsta mánuð.“ Ömurlegt
stjörnuhrap.
Ein stelpan sagðist stein-
hætt að taka mark á karl-
mönnum sem reyndu við
hana á skemmtistöðum. Þeir
sæju bara alls ekki hver hún
raunverulega væri. Þegar
maður færi út að skemmta
sér þá væri maður náttúr-
lega að skapa fantasíu með
því að mála sig og klæða á
ákveðinn hátt til að undir-
strika hið kynferðislega.
Sem væri auðvitað í góðu
lagi svo lengi sem fólk gerði
sér grein fyrir því að þetta
væri ekki veruleikinn heldur
ímyndun.
Ekki er nauðsynlegt að
fantasían krefjist fullkomins
útlits. Sem dæmi þá getur
konu dreymt um viðkvæm-
an, Ijóðrænan og gáfaðan
mann. Svo þegar síðar kem-
ur í Ijós að maðurinn er al-
deilis ónæmur og lítið skáld
er það sérlega spælandi.
Aðrar getur dreymt um sterk-
an og sjálfsöruggan mann
sem lætur engan stjórna sér
eða segja fyrir verkum. Svo
þegar í Ijós kemur að
mamma gamla heldur hon-
um pikkföstum í ryðfríum
stálgreipum rennur mesti
hetjuglansinn af. Þá hafa
þær tvo kosti. Að stinga af
eða reyna að breyta honum í
alvöru hetju. Má ekki á milli
sjá hvor leiðin er vinsælli
meðal íslensku kvenþjóðar-
innar í dag.
MISHEPPNADAR
TILRAUNIR
Þegar fólk tekur sér lang-
an tíma til að kynnast kemur
í Ijós hvernig það raunveru-
lega er til góðs eða ills. Það
er hægt að halda uppi glans-
mynd í tvö eða jafnvel þrjú
kvöld en það er erfiðara að
blekkja og halda uppi grímu í
4. 5. og 6. sinn. Ýmsir þeir
karaktergallar, sem ekki
hæfa hugmyndinni um
draumaprinsinn, fara þá að
koma í Ijós. Ég hef t.d. eng-
an hitt ennþá sem lætur sig
dreyma um prinsessu sem
talar stanslaust um sjálfa sig
og getur svo ekki haldið at-
hyglinni í smá stund þegar
prinsinn ætlar að segja eitt-
hvað. Aðrir segja varla orð
allt kvöldið. Ekkert verður af
framkvæmdum því áður en
til stórtíðinda dregur er
væntanlegur bólfélagi stein-
dauður úr leiðindum.
Konurnar voru sammála
um að það, sem væri mest
óþolandi á stefnumótum,
væri gagnrýni og hroki.
Setningar eins og: „Ert þú
ennþá í því að þurfa að nota
kreditkort? Ég er nú löngu
búinn að koma mér út úr
því.“ „Var þér aldrei strítt á
því, þegar þú varst yngri,
hvað þú ert með stuttan
háls?“ „Rosalega ertu eitt-
hvað stór.“ „Er ekki erfitt fyr-
ir þig að finna þér karl-
mann?“ Það skal tekið fram
að þessi dæmi eru sann-
söguleg.
Hér koma nokkrar mis-
heppnaðar upphafssetning-
ar sem þær höfðu fengið.
„Veistu að ég er búinn að
fylgjast með þér í allt kvöld
og þér hefur bara ekki stokk-
ið bros á vör. Þú ert alveg
hrikalega köld og alvarleg.
Reyndu að vera ekki svona
frosin. Ertu í fýlu eða hvað?“
Hann klappar henni kump-
ánlega á rassinn og reynir
svo að fá hana heim í te.
Maður um þrítugt beygir sig
yfir tvær stúlkur, sem sitja
við borð, um leið og hann
setur glasið á milli þeirra.
Hann púar framan í þær
sígarettureyk og segir draf-
andi: „Hva, voðalega eruð
þið eitthvað lokaðar, stelpur.
Eruð þið ekkert fyrir karl-
menn eða hvað? Viljiði
glas?“ Velklæddur herra-
maður grípur um hönd þína
og kyssir á hana að fornum
evróþskum sið. Um leið og
hann lítur upp segir hann:
„Hva - rosalega er þér kalt á
puttunum. Varirnar á mér
hreinlega frusu fastar þegar
ég kyssti þig.“ Svo býður
hann þér upp í dans og þú
veltir því fyrir þér hvar í
ósköpunum hann hafi lært
24 VIKAN 4. TBL. 1995