Vikan - 20.04.1995, Page 27

nákvæmlega hvort þetta var
sá sem hún myndi fara heim
með eða ekki. Ef svo var fór
hún með honum og áttu þau
saman eina fallega nótt, eins
og hún orðaði það sjálf, allt
ákaflega rómantískt. Svo var
hún rokin út aftur næstu nótt
til að upplifa annað ævintýri
og aðra fallega nótt. Einhver
stakk upp á því að hún hefði
átt að rukka tíu þúsund kall í
hvert skipti, þá væri hún
allavega orðin rík. Henni
fannst það ekki mjög fyndið
en viðurkenndi að eftir að
hún hætti þessum leik þá
hefði hún lengi verið með
mikinn móral. Hún taldi sig
hafa átt samneyti við hátt í
fjörutíu rekkjunauta með
þessu móti.
Ein kvennanna, sem var
fráskilin, sagði að það skipti
öllu máli hvernig aðstæður
væru. Hún taldi sig hafa átt
eitt besta kynlíf, sem hún
hafði upplifað, með karl-
mönnum sem hún þekkti lítið
og eftir skilnaðinn. í þeim til-
fellum, sem henni fannst
hún fá mikið út úr kynlífinu,
hafði hún rætt við manninn
fyrir fram um tilfinningar sín-
ar til málsins. Hún hafði t.d.
verið að kynnast manni með
það í huga að úr þessu gæti
orðið varanlegt samband.
Þau ákváðu í sameiningu að
eyða saman einni nótt án til-
lits til þess hvort eitthvað
meira yrði úr kynnunum.
Hún hafði þá ekki stundað
kynlíf með neinum í 6 mán-
uði og var alveg að deyja, að
eigin sögn. Eftir á hafði henni
liðið mjög vel. Hún fylltist
orku og átti auðvelt með að
einbeita sér í lífinu. Síðar
komust þau að því að þeim
líkaði alls ekki vel hvoru við
annað og ákváðu að láta þar
við sitja m.a vegna mismun-
andi afstöðu til húsbygginga
og barneigna.
Hún nefndi einnig til sög-
unnar annað tilfelli sem hún
sagði vera eina skiptið sem
hún hafði látið karlmann
tæla sig. Sá maður var bæði
glæsilegur og skemmtilegur
og var að auki aðili að ástar-
ævintýri frá gamalli tíð. Um-
rætt kvöld leiddist hún ein-
hvern veginn út í að gera
eitthvað án þess að ætla
það. Um morguninn vaknaði
hún með þá tilfinningu að
vera skítug og notuð. Væg-
ast sagt ömurleg líðan.
Henni fannst aðalmunurinn
liggja í því hvernig þetta
hefði borið að. Einnig var
áfengi inni í spilinu í seinna
skiptið sem gerði hlutina
ekki eins aðlaðandi.
Þær sögðu þó flestar að
skyndikynni stæðust ekki
samanburð við það að vera
með einhverjum sem maður
elskaði. Það væri eins og að
setjast að fjögurra rétta
veislumáltíð með kertaljós
og rauðvín á meðan skyndi-
kynni væru eins og að fá sér
pylsu standandi úti í kuldan-
um. Það myndi kannski
seðja sárasta hungrið en
maður fengi enga næringu.
Stundum fyndi maður jafnvel
til smávegis ógleði á eftir.
Einnig gæti sjálfsálitið dottið
niður um nokkur stig eftir
mikið lauslæti. Sérstaklega
þegar báðir aðilar „létust
elska“ en væru í rauninni að-
eins að nota hvor annan til
að deyfa versta einmana-
leikann eða efla sjálfstraust-
ið og væri í raun alveg sama
hvor um annan.
í ýmsum andlegum fræð-
um er talað um kynlíf sem
gefi orku og kynlíf sem taki
orku. Kynlíf án ástar tekur
orku og ef það er mikið
stundað getur það orðið til
þess að maður eldist fljótt.
Kynlíf, þar sem ást og kær-
leikur eru til staðar, er aftur á
móti orkugefandi og nær-
andi. Það færir fólki dýpt í til-
veruna og heldur fólki frísku
og unglegu langt fram eftir
aldri. Einnig er talað um að
orka fólks blandist og það
geti setið uppi með þann til-
finningaruslahaug sem hinn
aðilinn hefur ekki tekist á við,
svo sem eins og skömm,
reiði eða minnimáttarkennd.
Þessi orkublöndun veldur
einnig því að það er sárara
að losa sig út úr sambandinu
eftir að búið er að sofa sam-
an. Það breytir eðli sam-
bandsins og setur í gang
ævagömul forrit um eignar-
rétt. I einni bók var því einnig
haldið fram að þegar kynork-
an slokknaði þá yfirgæfi sál-
in líkamann. Kynorkan væri
lífsorkan sjálf. í bókinni stóð
einnig að það væri ekki endi-
lega það sama að búa yfir
mikilli kynorku og vera alltaf
að stunda kynlíf.
Sú goðsögn gengur að það
þyki flott að karlmenn sofi
hjá mörgum konum. Það
kann að vera að svo sé í
heimi karlmanna en flestar
konurnar voru sammála um
að þeim þætti það löstur á
karlmanni þegar kæmi að
því að velja sér eiginmann
eða elskhuga.
En mér lék forvitni á að
heyra sjónarmið karlmanna
á þessum málum. Því greip
ég tækifærið þegar nokkrir
vinir urðu á vegi mínum og
dreif þá inn á kaffihús.
Einn þeirra sagðist taka
eftir því hjá ungum strákum,
sem hann þekkti, og muna
eftir úr eigin fari að þeir litu
ekki á stelpur sem mann-
eskjur. Þær væru meira
svona eins og dularfullar
verur eða kyntákn. Allt öðru-
vísi en þeir sjálfir. Hann
sagðist hafa haft þetta við-
horf sjálfur þegar hann var
yngri en eftir því sem hann
varð eldri og fór að eignast
börn og eiga samskipti við
konur á allt öðrum forsend-
um þá hefði viðhorf hans
breyst. í dag ætti hann
marga vini á meðal kvenna.
Hann sagði mér sögu af
nokkrum vinum sínum sem
bjuggu f íbúð í Breiðholti á
þeim tíma sem Broadway
var og hét. Þeir höfðu efnt til
samkeppni sín á milli um
hver þeirra kæmist yfir flest-
ar konur. Stigatafla var fest
upp á vegg með nöfnum
þeirra allra og í hvert skipti,
sem einhver þeirra svaf hjá
konu, merkti sá hinn sami
strik á töfluna til marks um
karlmennsku sína. Sá öflug-
asti meðal þeirra hafði
stundað það að fara
snemma niður í Broadway,
ná sér í konu, fara með hana
heim, sofa hjá henni í hvelli,
fara svo aftur niður í Broad-
way, ná sér í aðra og endur-
taka leikinn. Mest hafði hann
komist yfir þrjár konur á einu
kvöldi með þessu móti.
Sá, er sagði söguna, gat
ekki munað hversu mörg
strik lentu á töflunni og þó að
þetta væri spaugilegt fannst
honum þetta bera vott um
mikið virðingarleysi gagnvart
sjálfum sér og öðrum. Hann
vissi að sá kræfasti hefði átt
erfitt uppdráttar í bernsku og
kom með þá tilgátu að þetta
hefði verið tilraun til þess að
þæta upp það sem hann
hefði farið á mis við þá.
Ég spurði annan mann að
því hvað honum fyndist um
að sofa hjá konu sem hann
þekkti ekkert og um leið og
hann hitti hana. Hann sagði
að hvað hann ætlaði sér
með konuna réði öllu um
viðhorf hans til málsins.
Þegar hann var á sínu
„skyndikynna skeiði“ fannst
honum náttúrlega frábært ef
konan var tilkippileg án allra
málalenginga og að sama
skapi óþolandi ef hún var
það ekki. En ef hann væri
verulega hrifinn þá myndi
hann alls ekki sofa hjá henni
á fyrsta stefnumóti. Málin
væru of viðkvæm til þess að
fara rugla þau með of stór-
um skrefum. Þegar kæmi að
því að velja sér konu til þess
að vera með í framtíðinni þá
sagði hann það skipta máli
að hún væri ekki „lauslát".
Þetta atriði hefði með traust
að gera. Hann vildi geta ver-
ið öruggur um að konan
hans stæði ekki I framhjá-
haldi þegar hann væri fjar-
staddur. Hann vildi meina að
þetta viðhorf væri flestum
karlmönnum sameiginlegt.
Hann sagði það einnig al-
gengan misskilning að það
væru eingöngu karlmenn
■ Einn þeirra sagðist
taka eftir því hjó ungum
strákum, sem hann
þekkti, og muna eftir úr
eigin fari að þeir litu
ekki á stelpur sem mann-
eskjur. Þser vseru meira
svona eins og dularfullar
verur eða kyntákn.
sem sæktust eftir skyndi-
kynnum. Sjálfur væri hann
alltaf að hitta konur sem
hefðu aðeins áhuga á kynlífi
og engu öðru. Að sama
skapi hefðu margir karlmenn
ekki áhuga á skyndikynnum
heldur væru að leita að ein-
hverju dýpra.
Niðurstaðan úr þessari
litlu könnun er á endanum
sú að allir þrá líkamlega ná-
lægð innst inni. Hvort sem
við erum tilbúin til að eyða
lífinu með einni manneskju
eða ekki þá er þetta eitt
sterkasta aflið innra með
okkur og fær okkur til að
gera hluti sem við hefðum
aldrei trúað upp á okkur að
óreyndu. Og þó að við séum
oft smeyk við að hleypa öðru
fólki of nálægt okkur þá er
þetta samt sem áður það
sem knýr okkur til þess að
reyna aftur. . . . og aftur. . . .
og aftur. . . . og aftur. . . .
4. TBL. 1995 VIKAN 27
SKYNDIKYNNI