Vikan - 29.03.1999, Síða 2

Texti: Steingerður Steinarsdóttir Mynd: Björn Blöndal
Stolt fólk sem ber höfuðið hátt
þrátt fyrir S(lTO
Hrafnhildur Hafsteinsdóttir fyrrum fegurðardrottn-
ing er á forsíðu þessarar Viku. Nú býr Hrafnhild-
ur og vinnur í umhverfi sem fáir myndu tengja
við íinynd glæsikonunnar sem krýnd var Fegurðar-
drottning Islands árið 1995. Hún er flugfreyja hjá
Atlanta og flýgur með pflagríma um þessar
mundir til ýmissa landa Vestur-Afríku.
Á ferðum sínum hefur Hrafnhildur m.a. kom-
ið til Nígeríu, Malaví, Fílabeinsstrandarinnar
og hún býr í Sádi-Arabíu. Þrátt fyrir að hún
hafi ferðast víða segir hún
vesturströnd Afríku
gerólíka því sem hún
hafi áður séð og upp-
lifað.
„Vestur-Afríka er
gerólíkur menning-
arheimur. Ég er vön
því sem Evrópubúi
að vera velkomin
hvar sem ég kem en
hér er andúðin á
hvíta manninum svo
mikil að stundum
þori ég ekki að
borða rnatinn minn
af ótta við að þjón-
arnir hafi skyrpt í
hann. Fátæktin er mik-
il og hótelin óhrein og
óhrjáleg. Þeir sem verst
eru settir klæðast föt-
um sem varla
hanga saman,
eru óhreinir,
illa lykt-
andi og
lýsnar
stökkva af þeim. Samt er
þetta stolt fólk sem ber
höfuðið hátt en það er
mestu kynþáttahatarar
sem ég hef kynnst.“
En hvers vegna fer ung
kona, sem allir vegir eru
færir, í starf sem þetta?
„Ég var óráðin í hvað
ég vildi læra og langaði
að sjá heiminn. Frá því
ég byrjaði hjá Atlanta hef
ég flogið víða; til
Falklandseyja með þot-
unni sem leigð er auðkýf-
ingum, með Breta til sólar-
landa frá Englandi, til Asíu,
m.a. til Kuala Lumpur og til
Kúbu. Þetta er góð leið til
að skoða sig um í heimin-
um og hafi maður
áhuga á mannfræði
og menningu þjóða
er þetta einstakt
tækifæri til að
kynnast fólki,
kjörurn þess og lífi.“
Hrafnhildur býr í
Sádi-Arabíu milli ferða.
Hvernig kann hún við sig í
Arabaríki, innan um múslima
sem sjaldnast hafa sömu viðhorf til
kvenfrelsis og við Vesturlandabúar?
„Vissulega er margt öðruvísi. Við búum
í litlu afmörkuðu þorpi úti í eyðimörkinni
og innan girðingar þar getum við verið eins
og við viljum. Á ferðum utan þorpsins
klæðumst við að hætti Arabakvenna, annað
væri eingöngu til þess fallið að bjóða hætt-
unni heim. Hér er margt mjög strangt og
meðal annars má ekki koma með áfengi inn í
landið. Eitt sinn hafði einn íslendinganna
með sér Nóa-konfekt að heiman og tollverð-
irnir smökkuðu á molunum. Einn varð fyrir
því að bíta í flösku og þar með var konfektið
gert upptækt og litið á þetta sem tilraun til
að smygla áfengi inn í landið. Ég hef mjög
gaman af að kaupa minjagripi á ferðum mín-
um og færa fólkinu heima. Ég kaupi gjarnan
eitthvað sem er lýsandi fyrir handverk í land-
inu en þeir trúa því hér að illir andar búi í
grímum og styttum af mönnum og dýrum.
Finnist slíkt er það gert upptækt og því fargað.“
Útþrá og löngun til að skoða framandi lönd hef-
ur jafnan fylgt íslendingum en ekki er víst að allir
þori að láta undan ævintýraþránni og hætti sér til svört-
ustu Afríku eins og Hrafnhildur hefur gert. Við heimtum
fegurðardrottninguna okkar vafalaust aftur ríkari af
reynslu og mannskilningi.