Vikan - 29.03.1999, Qupperneq 47

Þórunn Stefánsdóttir þýddi.
unni. Launin verða innt af
hendi um leið og verkinu
lýkur. Og vel á minnst, ég
ætlast til þess að þú komir
ekki með spurningar eða at-
hugasemdir og verðir þögull
sem gröfin.
Arnfinnur kinkaði kolli.
Gott og vel. Þá er okkur
ekkert að vanbúnaði.
A mínútunni tólf stóð
hann fyrir utan almennings-
garðinn. Einni mínútu síðar
brunaði gulur Volvo upp að
hliðinu. Við stýrið sat ungur
maður, á aldur við Arnfinn.
Hann var feitlaginn eins og
faðirinn.
Sæll Arnfinnur, sagði
hann hressilega. Sestu inn.
Ungu mennirnir tveir töl-
uðu um daginn og veginn
meðan þeir óku út úr mið-
bænum. Þeir óku inn í hlið-
argötu sem lá að iðnaðar-
hverfi. Nils Kristoffersen
stöðvaði bílinn fyrir utan
átta hæða byggingu.
Jæja, hér erum við komn-
ir.
Arnfinnur leit út um bíl-
gluggann.
Gott og vel, sagði hann.
Og hvar á ég að klifra upp?
Upp að efsta glugganum
fyrir miðju húsinu, þar sem
ljósin eru kveikt. Skrifstof-
an er mannlaus. Þetta er
skrifstofa forstjórans og
hann hefur gluggann alltaf
opinn. Þú sérð að við erum
búnir að undirbúa þetta vel
og vitum það sem við þurf-
um að vita. Það ætti að
reynast þér auðvelt að klifra
þarna upp. Mappan með
teikningunum er geymd í
gráum járnskáp. Eg er með
lykil sem passar að skápn-
um. Hér kemur hann.
Nils Kristoffersen hengdi
snúru með lykli á endanum
um hálsinn á Arnfinni.
Hann starði lengi út um bíl-
gluggann og sagði svo: Og
hvað ætlist þið til að ég geri
ef vaktmaðurinn á leið fram
hjá? Byggingin hlýtur að
vera vöktuð.
Slappaðu af. Það kemur
enginn fyrr en klukkan hálf-
tvö. Við gengum úr skugga
um það. Komdu þér nú af
stað. Þegar þú kemur niður
verð ég hér með peningana
tilbúna.
Fimmtán mínútum síðar
var Arnfinnur kominn hálfa
leið upp svimandi háan
steinvegginn. Klifurtækni
hans var ótrúleg. Sterkir
fingurnir og berir fæturnir
fundu festu á ótrúlegustu
stöðum.
Fyrir venjulegan mann
væri verkefnið óðs manns
æði, fyrir hann var þetta
eins og að drekka vatn.
Nú var hann kominn að
efsta glugganum fyrir miðju.
Glugginn var opinn í hálfa
gátt. Hann rétti út hægri
höndina til þess að opna
hann betur.
Allt í einu var glugginn
rifinn upp af miklu afli.
Feitur handleggur ýtti við
Vikan 47