Vikan - 22.06.1999, Blaðsíða 17

ró yfir þeim. Þeir fara líka fyrr
að sofa."
Það er greinilegt að Guð-
mundur hefur í nógu að snúast.
Hann hendist í símann áður en
hann lýkur við setninguna og
kallar: „Prófaðu að tala við
hann Gunnar."
Gunnar er veiðivörðurinn á
svæðinu og er í rólegheitum að
fylla út veiðiskýrslur. Hann er
einn af mörgum eigendum ár-
innar. Gunnar upplýsir að veiði-
húsið hafi verið byggt í nokkrum
áföngum og sífellt sé verið að
byggja við það. Bændurnir í
kringum ána eiga húsið en
Stangveiðifélagið rekur það.
Nokkur lítil veiðihús eru stað-
sett við ána en nánast ekkert
notuð.
Gómar hann marga veiðiþjófa
við Norðurá?
„Nei. Ekki get ég nú sagt það.
Mitt hlutverk er nú frekar að
sýna mönum hvar þeir eigi að
veiða og geti veitt. Ég er nú lítið
í því að hirða upp veiðiþjófa."
Guðmundur mætir galvaskur
á svæðið og það er farið að róast
í kringum hann.
Hvað er nú skemmtilegast við
starfið hans?
„Að vakna klukkan hálfsex"
svarar hann að bragði og þeir
Gunnar hlæja dátt.
„Nei, það er mjög gaman að
vera hérna. Fólkið sem kemur
hingað, er á leiðinni að skemmta
sér og allir eru hressir. Það telst
til undantekninga ef menn eru í
fýlu eða með leiðindi."
Er áfengisneysla til vandræða
á svæðinu?
„Nei, alls ekki. Hún hefur
minnkað heilmikið með árun-
um. Við sjáum greinilegan mun
á því. Þeir Gunnar eru sammála
um það og taka fram að fólkið
sé meira upptekið af veiði-
mennskunni núna en það var
kannski áður. Menn vilja vera
klárir í slaginn á morgnana.
Flestir sem eru við veiðar í
Norðurá dvelja í þrjá daga. Þeir
byrja klukkan fjögur á fyrsta
deginum, veiða í tvo heila daga
og síðasta daginn er veitt frá
morgni til klukkan eitt.
Guðmundur hefur varla lokið
við síðustu setninguna þegar
rykmökkur leggst yfir veiðihúsið
og nánasta umhverfi.
Brjálaðir veiðimenn
Tíu jeppar og fólksbílar eru
komnir á bílastæðið og hama-
gangurinn á stæðinu er eins og
hann gerist bestur í hasarmynd-
um. Átján karlar flykkjast inn í
veiðhúsið með tilheyrandi hróp-
um og köllum. "Hvar á ég að
vera?" „Á ég að vera úti eða
hérna inni?"
Eftir smástund áttar blaða-
maðurinn sig á hvað er að ger-
ast. Hópurinn sem átti að hefja
veiði klukkan fjögur er mættur,
klukkan tvö. Og þvílík Iæti!
Guðmundur má hafa sig allan
við að fylgja mönnum til her-
bergja og vísa þeim réttu leið-
ina. Veiðistangirnar sveiflast til,
töskum kastað og blaðamaður
þakkar fyrir að lenda ekki í risa-
stórum háf, sem gæti verið ætl-
gekk að samræma þessar óskir
var ákveðið að mynda eitt stórt
veiðibandalag, Fossbræðurna
með góðum árangri. Sumir fé-
Iaganna hafa veitt saman í tutt-
ugu ár en aðrir eru á byrjunar-
reit. I hópnum má finna norsk-
an veiðimann sem kemur ár
hvert og eltir íslenskan lax með
félögunum. Guðmundur til-
kynnir að samkvæmt reglum
megi ekki mæta svona snemma
aður Keikó!
Þegar búið er að róa mann-
skapinn kemur í ljós að hér er á
ferðinni 18 manna hópur sem
kallar sig Fossbræður og bera
derhúfur merktar hópnum.
Meðlimir hópsins voru upp-
haflega í þremur veiðihópum
sem allir vildu veiða á sama
tíma, í fyrsta hollinu sem færi í
ána á eftir „elítunni" eins og
þeir orðuðu það. Þar sem illa
og hann ætlar að íhuga að senda
þá í burt.
Gleðin ræður ríkjum hjá
Fossbræðurnum og synd að
segja að þolimæðin hafi verið
með þeim þennan ágæta dag.
Þeir gátu hreinlega ekki beðið
eftir að komast út að veiða.
Þeir minntu á krakka sem bíða
spenntir eftir að opna jólapakk-
ana!
Vikan 17