Vikan - 22.06.1999, Blaðsíða 54

Lífsreynslusaga
„Þó að ég vilji segja
sögu mína hér i Vik-
unni þá hef ég augljós-
ar ástæður fyrir því að
ég kýs nafnleynd. Mér
liggur margt á hjarta
og slúðursögur um
vændi á íslandi eru
stórlega ýktar að mínu
mati og gefa alls ekki
rétta mynd af raun-
veruleika þeirra
kvenna sem sagðar eru
stunda vændi. Það er
jafnan slegið upp
glæsilegri glansmynd
af konum sem eiga að
vera með hálfgerða
brókarsótt og gefið er í
skyn að þær hafi meira
en ráðherralaun upp úr
krafsinu. Ég seldi afnot
af líkama mínum um
tveggja ára
skeið og tel
það vera eitt sama
mesta ógæfu- unglii
spor sem ég þó m
hef stigið í 9eð. I
lífinu. örvæi
Reynsla mín
af vændi var afar nei-
kvæð og niðurlægjandi.
Því er það mér hjartans
mál að segja sögu
mína og svipta þessari
rómantísku og óraun-
sæju hulu af vændinu
sem getur gefið ung-
lingsstúlkum kolranga
hugmynd um eðli
málsins.
seldi mig
Eg tel mig hafa átt frem-
ur hefðbundna æsku.
Engin stórvægileg
vandamál voru á ferðinni nema
ef til vill sú staðreynd að ég
drakk töluvert áfengi á mínum
unglingsárum. Neyslan var þó
eingöngu bundin við helgar og
líklega drakk ég ekki meira en
jafnaldrar mínir. Petta var
dæmigerð hegðun fyrir flestallt
ungt fólk í hverfinu mínu.
Ég missti meydóminn fimmt-
án ára gömul og man lítið eftir
þeirri reynslu þar sem ég var
ölvuð. Ég átti kærasta sem var
tveimur árum eldri. Það slitnaði
upp úr þessu sambandi eftir eitt
ár og í kjölfar þess kynntist ég
öðrum strákum. Mér fannst
kynlíf ekkert sérlega eftirsókn-
arvert né spennandi og drakk
meira áfengi en ella ef ég vissi
að ég kæmist ekki undan ein-
hverju keleríi. Ég var einfald-
lega ekki nægilega þroskuð til
að gera mér grein fyrir því að
„Ég var því aftur komin í
sama farið og þegar ég var
unglingur, farin að sofa hjá
þó mér væri það þvert um
geð. Það var einhvers konar
örvænting sem heltók mig
það væri ekki ófrávíkjanleg
regla að sofa hjá strákum sem
ég væri hrifin af. Ég lét undan
þrýstingi af þeirra hálfu því ég
hélt í barnaskap mínum að ann-
ars vildu þeir ekkert meira með
mig hafa. Það reyndist aftur á
móti vera reginmisskilningur
eins og ég komst síðar að. Eftir
að hafa sofið hjá mér misstu
þeir fljótlega áhugann og létu
sig hverfa. Það var sárt.
Nú, ég var um tvítugt þegar
ég fór í fast samband aftur og
hóf sambúð. Ég varð ófrísk og
maðurinn, sem var átta árum
eldri en ég, yfirgaf mig þegar ég
átti eftir u.þ.b. mánuð af með-
göngunni. Það var ólýsanleg
sorg sem ég gekk í gegnum á
því tímabili og ég varð mjög bit-
ur. Þegar dóttir mín fæddist
fannst mér ég hins vegar fá
uppreisn æru og ég hellti mér af
miklum krafti út í móðurhlut-
verkið. Líf mitt hafði öðlast
æðri tilgang og ég grét ekki
manninn lengur; var eiginlega
fegin að vera laus við hann og
geta notið samverunnar við
dóttur mína í friði.
Einstæö móðir með
veikt barn
En ég var fljót að komast að
raun um hversu erfitt það er að
vera einstæð móðir í þessu
þjóðfélagi og ég gat með naum-
indum framfleytt okkur á með-
an ég fékk fæðingarorlof en
eins og allir vita er það greitt í
aðeins sex mánuði. Ég var kom-
in með skuldahala á eftir mér
sem lengdist sífellt. Ég fékk illa
launaða vinnu skömmu eftir að
fæðingarorlofinu lauk og fjár-
hagurinn var í molum. Ég átti
orðið erfitt með svefn og var
haldin stöðugum kvíða. Litla
stúlkan mín var með króníska
eyrnabólgu og grét tímunum
saman. Ég var alltaf með hana
hjá læknum og þeir settu hana
oftast á sýklalyf, en ein ferð í
lyfjaverslun til að kaupa lyf
setti mánaðarbókhaldið í veru-
legan mínus. Ég stal stundum
klósettpappír ef ég átti leið
framhjá kaffihúsi eða veitinga-
stað og fékk leyfi til að bregða
mér á salernið. Ég stakk rúllun-
um ofan í töskuna mína og
hugsaði sem svo að nú gæti ég
keypt nokkra mjólkurpotta. Ég
er sannfærð um að enginn hefði
trúað því að ég stæli klósett-
pappír af almenningssalernum
því ég bar það ekki utan á mér
að vera svo illa stödd.
Fjölskylda mín gerði það sem
í hennar valdi stóð til að hlaupa
undir bagga með mér en það
eiga allir nóg með sitt. Ég átti
líka mjög erfitt með að þiggja
nokkra hjálp því ég þráði að
vera sjálfstæð.
Stöku sinnum fór ég út á lífið
með vinkonum mínum. Það
segir sig sjálft að ég hafði alls
ekki efni á því en til að halda
geðheilsu var mér nauðsynlegt
að geta horfið frá ömurlegum
hversdagsleikanum og á vit æv-
intýra næturinnar. Þá puntaði
maður sig, fékk lánaðan falleg-
an kjól hjá stelpunum og drakk
ódýrt vodka. Ég hafði vínið líka
í veskinu mínu á böllunum og
drýgði það með kóki sem ég
keypti á barnum. Ég hafði ekki
efni á öðru og gekk alltaf heim
að ballinu loknu til að spara
kostnað við leigubíla. Mér
finnst mjög gaman að dansa og
gerði það óspart. Við stelpurnar
gerðum góðlátlegt grín að sjálf-
um okkur og kölluðum þetta
útstáelsi „veiðikvöld" en það
vísaði til þess að við vorum á
höttunum eftir því að kynnast
væntanlegum maka. Þeir karl-
menn sem voru á skemmtistöð-
unum virtust þó ekki vera þar í
nákvæmlega sömu erindagjörð-
um því annað hvort voru þeir
giftir eða einfaldlega í leit að
hjásvæfu. Smám saman aðlag-
aðist ég þessu umhverfi og
hafði ekki trú á að ég myndi
kynnast almennilegum manni
sem væri hrifinn af mér. Ég var