Vikan - 22.06.1999, Blaðsíða 44

Framhaldssagan
HÆTTULEGUR LEIKUR

Rusty stansaði fyrir fram-
an Valley Road númer
sautján og virti húsið fyrir
sér. Hann var viss um að
hafa komið þar áður en gat
ekki munað hvenær eða í
hvaða tilefni. Hann stökk út
úr bílnum og leit upp í
glugga á annarri hæðinni.
Var einhver að fylgjast með
honum? Svo brosti hann í
kampinn. Hann ætti kannski
að fara til augnlæknis. Það
var aðeins brúða sem sat í
gluggakistunni þarna uppi.
Bláeygð kona opnaði fyrir
honum og honum fannst
hann kannast við hana.
Ég heiti Rusty Erlich,
sagði hann. Býr Viktoría
Louisa hér?
Gjörðu svo vel að ganga í
bæinn, sagði konan. Rustý
leit í kringum sig á gangin-
um. Með augum fagmanns-
ins virti hann fyrir sér tré-
verkið í loftinu og á veggj-
unum. Allt var hvítmálað og
hann var viss um að undir
málningunni leyndist
furupanill. Hann varð alltaf
jafnhissa þegar hann sá
þetta. Hvernig dettur fólki í
hug að eyðileggja fallegan
við með því að mála yfir
hann?
Konan sem hafði opnað
fyrir honum hvarf upp stig-
ann og önnur kona kom
brosandi á móti honum.
Hann renndi augunum yfir
ljóst hárið og mjúka andlits-
drættina. Falleg, hugsaði
hann með sér. Stór, grá augu
hennar mættu augum hans.
Hún rétti honum höndina.
Rusty Erlich? Ég heiti Vikt-
oría Louisa.
Kallaðu mig bara Rusty.
Hann sleppti handtakinu.
Það er skrítið, en ég hef það
á tilfinningunni að hafa
komið hingað áður.
Hvað ertu að segja? Ertu
alinn upp hér í nágrenninu?
I hinum enda bæjarins. Ég
er viss um að þú ert ekki
héðan, annars hefðum við
hist fyrr.
Ég er frá New York, sagði
hún. Ég sá húsið auglýst til
sölu í Boston Globe og
ákvað að slá til. Hún yppti
öxlum. Ég hef alltaf verið
veik fyrir gömlum húsum.
Sama segi ég. Við ættum
kannski að byrja á því að
ganga um svo ég geti skrifað
hjá mér hvað þú vilt að ég
geri. Ég get gert lauslega
kostnaðaráætlun áður en ég
hefst handa. Hann tók
blokk og blýant upp úr
brjóstvasanum og leit spyrj-
andi á hana.
Augu hennar viku ekki frá
andliti hans. Mér líst vel á
það, sagði hún. Mér segir
svo hugur að ég hafi verið
heppin að rekast á auglýs-
inguna þína.
Hann varð hissa þegar
hann fann hitann í kinnun-
um. Hann hafði ekki roðnað
frá því hann var tólf ára
gutti!
Agnes sat í borðstofunni
með tebolla og heyrði allt
það sem Viktoríu og unga
manninum fór á milli. Hann
var huggulegur og notalegur
og virkaði traustvekjandi.
Frú Mills?
Agnes leit upp. Viktoría
stóð í dyrunum og ungi
maðurinn við hlið hennar.
Já, svaraði hún.
Varstu ekki eitthvað að
tala um að þú þyftir að ljúka
við að pakka niður?
Ég er nú að mestu búin að
því, ég á bara eftir að taka
niður myndirnar af veggjun-
um.
Kannski þú ættir að gera
það núna. Það væri leiðin-
legt ef þú gleymdir ein-
hverju. Viktoría hallaði sér
yfir borðið, tók um hendur
Agnesar og kreisti fast.
Agnes spratt á fætur og
flýtti sér út. Hana verkjaði í
hendurnar. Ef hún hafði haft
einhverjar efasemdir voru
þær nú með öllu horfnar.
Vingjarnleg orð eða ekki,
þessi unga kona var allt ann-
að en vingjarnleg. Hver var
hún eiginlega þessi Viktoría
Louisa? Hvaðan kom hún
og hvers vegna hafði hún
keypt einmitt þetta hús?
Þau voru búin að ganga
um húsið og stóðu úti í garð-
inum. Rusty hafði skrifað
hjá sér ýmsa hluti sem þurfti
að lagfæra.
Jæja, hvað finnst þér?
sagði Viktoría og horfði á
hann.
Að þú ættir að fara í eitt-
hvað utanyfir þig svo þér
verði ekki kalt.
Hún brosti. Þú veist hvað
ég á við. Heldurðu að það
þurfti að lagfæra margt ut-
anhúss?
Það er ekki ólíklegt að
það þurfti að gera við þakið
en það getur nú beðið til
vors. Svo þarf líka að endur-
nýja þakrennurnar.
Er það allt og sumt?
Rusty hristi höfuðið. Þú
talar eins og þetta sé ekki
neitt.
Aftur hvíldu grá augun á
andliti hans. Ó nei, en ég
hafði gert ráð fyrir þessu
öllu.
Rusty sneri sér undan til
þess að forðast augnaráð
hennar. Ég skal reikna út
hvað þetta kemur til með að
kosta. Ég kem aftur á mánu-
daginn. Ég skal líka hafa
samband við vin minn og
biðja hann að líta á raflagn-
irnar. Hann heitir Sam Regis
og er rafvirki.
Hann gekk að bílnum en
hún greip um handlegg
hans. Nei, bíddu aðeins. Þú
ert ekki ennþá búinn að sjá
það mikilvægasta. Leikher-
bergið.
Hann kom auga á lög-
reglukylfuna sem hékk á
krók á veggnum og varð
hissa að sjá slíkan hlut inni á
einkaheimili. Þau komu að
herbergi með panilklæddum
vegg og húsgögnum sem
hefðu betur sómt sér á
ruslahaugunum.
Nú man ég, sagði hann.
Ég var einu sinni í veislu
hérna.
Augu hennar urðu fjarlæg.
Hvað ertu að segja? Var það
skemmtileg veisla?
Ekki get ég nú sagt það.
Hvað hefur þú hugsað þér í
sambandi við þetta her-
bergi?
Hún horfði í kringum sig.
Ég vil láta múra upp í glugg-
ana.
Hvers vegna? spurði hann
undrandi og horfði upp í
litla gluggana ofarlega á
veggnum. Þá færðu enga
44 Vikan