Vikan - 22.06.1999, Blaðsíða 55

V

yndin er sviðsseti
því aftur komin í sama farið og
þegar ég var unglingur; farin að
sofa hjá þó mér væri það þvert
um geð. Það var einhvers konar
örvænting sem heltók mig.
Fyrsti kúnninn.
Svo kom að því örlagaríka
kvöldi þegar ég seldi mig. Ég
leit sérlega vel út þetta kvöld
þótt innra með mér væri ég
samanbrotin; áhyggjufull vegna
afar slæmrar fjárhagsstöðu og
þjökuð af einmannakennd. Mér
fannst lífið innihaldslaust og lít-
ils virði. Þá nálgaðist mig mað-
ur og bauð mér upp í dans sem
ég þáði og að honum loknum
keypti hann bjór handa okkur.
Ég var vel við skál en get ekki
afsakað mig með því að dóm-
greind mín hafi verið skert sök-
unt þess. Við fórum heim til
mín eftir að ballinu
lauk og af gömlum
vana hafði ég mök
við þennan ókunna
mann, þó mig hefði
mest langað að
hjúfra mig upp að
honum og finna
væntumþykju og
öryggi í fangi hans.
Þegar ég vaknaði
morguninn eftir
með höfuðverk og
ógleði var mér
mjög brugðið er ég
sá glænýjan fimm-
þúsund króna seðil
á náttborðinu
mínu. Ég hljóp inn
á bað og kastaði
upp. ískaldur veru-
leikinn blasti við
mér. Maðurinn
hafði greitt fyrir
„þjónustu" mína
þessa nótt. Mér
leið hræðilega illa þennan dag
og fannst ég vera ómerkileg
dræsa en samt kitlaði þetta mig.
Seðillinn var sönnun þess að ég
gæti bjargað mér, fjárhagslega,
upp á eigin spýtur og næstu
daga hugsaði ég vart um annað.
Næst þegar ég fór á skemmti-
stað fór ég gagngert í þeim til-
gangi að selja mig. Ný leið hafði
opnast fyrir mér og ég ætlaði að
hagnast á því að selja líkama
minn. Ég fór á vafasama búllu
hér í Reykjavík þar sem ég vissi
að menn væru ofurölvi og með
nóg af peningum til að
skemmta sér. Og það var sem
við manninn mælt; klukku-
stundu síðar var ég komin með
kúnna upp á arminn sem bauð
mér 20.000. krónur fyrir drátt-
inn, eins og hann orðaði það.
Ég var ekki treg í taumi og
Þegar ég vaknaði morguninn eftir með
höfuðverk og ógleði var mér mjög brugð-
ið er ég sá glænýjan fimmþúsund króna
seðil á náttborðinu mínu. Ég hljóp fram á
bað og kastaði upp.“
fannst þetta gífurlega há fjár-
hæð og lauk þessu af á stuttum
tíma. Skömmu síðar fór ég í
bankann og borgaði tíuþúsund
króna skuld þar og fór svo í
stórmarkað og keypti í matinn
eins og hefðarfrú!
Það er skemmst frá því að
segja að ég fór á fullt skrið í
vændið og tókst á skömmum
tíma að losna undan öllum
skuldum og var meira að segja
komin með smávegis varasjóð.
Tilfinningalega leið mér þó alls
ekki vel þótt að peningarnir
veittu ákveðna öryggiskennd.
Eg var líka logandi hrædd um
að vinir mínir eða ættingjar
kæmust að þessu, en ég sagði
engum frá vændinu. Þegar fólk-
ið í kringum mig varð þess vart
að ég var komin út úr mestu
eymdinni og innti ntig eftir
ástæðum þess, sagðist ég vera í
vellaunaðri skúringavinnu á
nóttunni. Það skýrði einnig að
hluta til þetta næturbrölt mitt
og hvers vegna ég þyrfti barna-
gæslu svona oft á kvöldin.
Drukknir og dónalegir.
Ég hafði enga ánægju af þess-
um nánu samskiptum heldur
þvert á móti bauð mér við því
að sofa hjá ókunnugum mönn-
um, sem oft voru skítugir og illa
lyktandi. Oftast voru þeir mjög
drukknir og dónalegir og komu
fram við mig eins og verstu
dræsu. Ég var stundum beðin
um að framkvæma niðurlægj-
andi athafnir sem voru mér
mjög á móti skapi en lét mig
stundum hafa það. Þá lokaði ég
augunum og ímyndaði mér að
ég væri stödd einhvers staðar
langt í burtu og við allt aðra
iðju. Smám saman varð sjálfsá-
lit mitt að engu. Ég fyrirleit
sjálfa mig. Ég hræddist að fara
út úr húsi eða í bæinn með dótt-
ur mína því alltaf var hætta á að
ég myndi rekast á kúnna sem
þekkti mig og mér fannst ég
þurfa að vera stöðugt í felum.
Fjárhagsáhyggjurnar voru úr
sögunni en aðrar tilfinningar og
enn verri voru komnar í stað-
inn. Ég forðaðist samskipti við
vinkonur mínar og fjölskyldu
og einangraðist félagslega. Fyrir
utan litlu dóttur mína umgekkst
ég aðeins sveitta og ógeðslega
karlmenn sem ég seldi blíðu
mína.
Þegar ég hafði verið vændis-
kona í tæplega tvö ár fannst
mér nóg komið og ákvað að
breyta um lífstíl. Ég held að
það hafi verið besti dagurinn í
lífi mínu til þessa. Ég vaknaði
einn vormorguninn í fyrra,
staðráðin í að hætta að selja
mig og byrja nýtt líf. Þennan
dag byrjaði ég í líkamsrækt sem
ég stunda enn í dag og hef af
því mikla ánægju og samfara
þvf hef ég öðlaðast aukið sjálfs-
álit. Ég fer með dóttur mína í
langar gönguferðir og í samein-
ingu matreiðum við hollan og
góðan mat en ég hef fengið
mikinn áhuga á eldamennsku.
Nokkrum mánuðum eftir að ég
hætti í vændinu fékk ég vel
launað starf sem ég er ánægð
með og gefur mér mikið.
Ég mun þó aldrei ná að
þurrka þessi tvö ár í vændinu úr
minni mínu en það er fortíðar-
draugur sem gengur illa að
kveða niður og það mun verða
ör í hjarta mínu eftir þetta alla
tíð. Því vona ég að sem flestar
stúlkur lesi frásögn mína og
geri sér grein fyrir að vændi er
viðbjóðslegt og langt frá því að
vera glansmyndalíf."
lesandi segir
Hrund
Hauksdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
með okkur? Er eitthvað
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lifi
þínu? Þér er velkomið að
skrifa eða hringja til okk-
ar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
1 leiuiilisl'niifOO er: Vikan
- „LílkruynsliisiiKii*', Seljuvef*ur 2,
101 keykjiivík.
\etl'sinj»: vikan@l‘ro(li.is