Vikan - 22.06.1999, Blaðsíða 50

Föndur
Guftný
Helga
dóttir,
föndrar
bara þeg-
ar henni
leiftist.
Guftny lurti þennan skap ur doti
seni átti aft fara aft lienda. Miisiu
og skreytingin ofan á skápniiin eru
aii sjálfsögðu úr sniiftju Guftnýjar.
(ianiall sigli seni iiftlaftist
uýtt líf eftir aft |>aft konist í
hendur Guftnýjar.
Sumum nægir að hafa örlítið
föndur á veggjunum hjá sér
eða punta með einni dúkku en
Guðný er ekki ein þeirra. Dúkkurn-
ar eru óteljandi, kransar upp um alla
veggi og fígúrur, útsagðar í tré,
skipta tugum.
Hráefnið sækir Guðný gjarnan í
náttúruna. Hún notar gamla rakstr-
arvélarteina, makar drullu á efni til
að dekkja það og rekaviður spilar
stórt hlutverk á föndurbænum.
Nánasta fjölskylda er einstaklega
heppin því föndurkonan gefur öllum
heimatilbúnar jólagjafir. Þegar
Guðný er spurð hvenær hún hafi
tíma til að föndra svarar hún
hæversk:
„Ég föndra bara þegar mér leið-
ist." Eftir nánari yfirheyrslu kemur
í ljós að næturnar eru vel nýttar til
föndurgerðar enda hlýtur fram-
leiðslan að taka sinn tíma.
Við Iátum myndirnar tala sínu
máli en við vörum föndrara við að
bera sig saman við Guðnýju. Hún
er greinilega með galdrafingur!
í augum borgarbúa
eru störfin í sveit-
inni ótæmandi. Þar
iðar allt af lífi, alian
ársinshring. Á
bænum Geldingaá,
rétt fyrir utan Akra-
nes, búa ung hjón
ásamt börnum sín-
um, mörg hundruð
hrossum og ennþá
fleiri kindum. Þrátt
fyrir miklar annir
við bústörfin finnur
húsfreyjan, Guðný
Helgadóttir, sér
ávailt lausar stundir
til að sinna föndrinu
sínu. Að ganga inn
um dyrnar á heimili
hennar er eins og
að koma inn í fönd-
urverksmiðju.
'O c
1 0
n ia
0) IA
1 J)
> =
4. C
b
bi'3
n X
2 L
= 1
* E
ís