Vikan - 27.07.1999, Qupperneq 44

HÆTTULEGUR LEIKUR

Rusty kom fram úr
baðherberginu. Ég
er farinn, sagði
hann.
Ég er búin að taka til
morgunmat, sagði Carol. Þú
hlýtur að hafa tíma til þess
að fá þér eitthvað að borða.
Hann hristi höfuðið. Ég er
þegar orðinn hálftíma of
seinn.
Ég get ekki skilið hvers
vegna þú þarf að vinna fram
eftir á hverju kvöldi. Hvers
vegna liggur svona á að
ljúka þessu verki?
Spurðu mig ekki. Það er
ekki mitt mál.
Hvers vegna ekki?
Vegna þess að konan sem
ég vinn fyrir borgar mér fyr-
ir að klára þetta sem fyrst.
Þar fyrir utan er þetta
óskaverkefni. Hún hefði
getað ráðið verktakafyrir-
tæki til þess að vinna verkið
en hún valdi mig.
Hvers vegna þig?
Hvers vegna ekki?
Ég veit það ekki. Ef ég
hefði verið í hennar sporum
og verið ókunnug í bænum
hefði ég örugglega valið
stærra fyrirtæki. Hún þekkti
ekkert til þín og að ráða
mann í svona verkefni sem
Ég er heppinn að það
varst ekki þú sem þurftir á
smiði að halda! Hvað ætlar
þú að gera í dag?
Carol yppti öxlum. Ég
ætla kannski að fara í bæinn
með Fanný.
Þú verður að vera komin
heim fyrir myrkur.
Hvenær kemur þú heim?
Klukkan hálffimm. Ég
ætla að reyna að komast að
því hvað hefur orðið um
Penelope.
Vel á minnst, ég gleymdi
að segja þér að Rae hringdi
seint í gærkvöldi. Hún virtist
hálf miður sín. En það var
kannski bara ímyndun í mér.
Hvers vegna vaktir þú mig
ekki?
Hún vildi það ekki. Ertu
reiður út í mig?
Hann hló og togaði í ljósa
fléttuna. Nei, ég er ekki
reiður út í þig.
Sæl Viktoría, þetta er
Elaine.
Þögn.
Viktoría?
Já, var það eitthvað sér-
stakt?
Nei, mig langaði bara að-
eins að heyra í þér. Ég er
farin að hlakka til veislunn-
ar í næstu viku. Hvernig
væri að við gerðum eitthvað
skemmtilegt í kvöld?
Ég get það ekki.
Ertu að fara út?
Nei.
Ég get komið til þín. Ég
skal kaupa kínverskan mat
handa okkur og...
Nei, sagði Viktoría ákveð-
in. Það hentar mér ekki.
Elaine trúði vart sínum
eigin eyrum. Slappaðu af,
Viktoría. Það var alls ekki
ætlun mín að troða mér inn
áþig.
Fyrirgefðu, ég meinti
þetta ekki svoleiðis, flýtti
Viktoría sér að segja. En ég
er alveg dauðþreytt. Það er
verið að gera upp húsið, hér
er allt á rúi og stúi og ég hef
í nógu að snúast. Það verður
allt að vera tilbúið fyrir
veisluna.
Við sjáumst þá á föstudag-
inn, sagði Elaine og kvaddi.
Viktoría er ekki sem verst,
hugsaði Elaine. Hún var alla
vega meira spennandi en
fólkið sem hún var vön að
umgangast. En þvílíkir
skapsmunir!
Rusty keypti vínarbrauð
og ók sem leið lá heim til
Rae. Tíu mínútur, hugsaði
hann með sér. Svo yrði
hann að koma sér í vinnuna.
Rae leit svo illa út þegar
hún opnaði dyrnar að hann
sá strax að eitthvað hafði
komið fyrir.
Hvað hefur nú gerst?
spurði hann og andvarpaði.
Mér þykir leitt ef ég er til
vandræða, sagði hún kulda-
lega. En ég bað þig ekki að
koma hingað.
Hvað gengur eiginlega að
þér! Ég meinti ekkert illt
með þessu, þú hlýtur að vita
það.
Hvað meintir þú þá?
Bara það að í hvert sinn
sem ég sný mér við gerist
eitthvað óskiljanlegt.
Hvað hefur nú gerst?
Stelpa sem ég umgekkst
mikið fyrir nokkrum árum
síðan er horfin. Mamma
hennar hringdi í morgun.
O, sagði Rae. Fyrirgefðu,
ég ætlaði ekki að vera leið-
inleg.
Hún opnaði pokann með
vínarbrauðunum. Eru þau
handa okkur? Ég var
einmitt að enda við að hella
44 Vikan