Menntamál - 01.03.1935, Qupperneq 69

MENNTAMAT.
(Í7
nemendunum. Og ef skólalífiö orkar svo á þá, aS þeir veröi
viöbragösfljótari gagnvart því, sem menn þurfa aö átta sig
á í daglegu lífi, þá er vel að verið.
Þær námsgreinar, sem næst þessum eiga að koma í barnaskól-
unum eru íþróttir, söngur, teikning og gagnleg handtök. List-
ir og íþróttir, vísindi og verkleg menning valda hróðri þjóð-
anna og þoka þeim áfram.
Eitt af því fyrsta, sem Grikkir hinir fornu lögbuðu að
unglingunum skyldi kennt var söngur. Jón biskup Ögmunds-
son á Hólum fékk hingað til lands útlendan mann, til þess
að kenna söng og versagerð, svo að i einum af hinum fyrstu
skólum hér á landi hefir verið kenndur söngur. Og þetta var
á þeim öldum, þegar menn urðu að strita myrkranna milli
og meira en það, til þess að hafa í sig og á. Nú á tímum
mega menn ekki með nokkru móti eyða 20 tímum úr sólar-
hring í strit fyrir daglegu brauði. Þegar það er orðið al-
mennt viðurkennt, hljóta menn að sjá, að það er nauðsynlegt
að menn geti stundaÖ holla og góða tómstundavinnu.
„Og það kvað Hggja vegur til hjartans gegnum magann,'*
segir Stephan G. Stephansson. Þó að það kunni að vera satt,
hefir á hinn bóginn verið sagt ,,að beinasta leið til hjart-
ans liggi um eyrað“.
Það er auðséð, að það ber að leggja stund á tónlistina. En
það er innbrot í ríki tónlistarinnar að ætla sér að gerast þar
verkamaður án þess að hafa fengið nauðsynlega undirbún-
ingsmenntun. Þetta er ekki sagt, og ekki hægt að segja nein-
um til hnjóðs. Því að þótt skólarnir hafi brugðist einhverjum,
eru svo margir, sem afla sér þeirrar þekkingar á eigin spýt-
ur, en í skólunum á að vera lagður grundvöllur að tónlistar-
menningu.
Eg mun nú reyna að gera hér grein fyrir því, við hver
kjör söngurinn á að búa í barnaskólunum hjá okkur. Fyrst
mun eg líta yfir þann bókakost, sem skólasöngurinn á við
að búa og síðan athuga lítilsháttar framkvæmd kennslunnar,
en að lokum minnast ögn á nokkrar nýjungar.
5*