Menntamál - 01.12.1957, Blaðsíða 39

MENNTAMÁL
229
endum er búin siðferðileg hætta, auk annars. Nemendur,
sem eru heilsuhraustir og gæddir nægum hæfileikum, gera
yfirleitt það, sem skólinn krefst af þeim. Að sumu leyti
getur námið orðið þeim stæling, en eigi að síður er heilsu
þeirra stefnt í hættu með þeim kröfum, sem nú eru gerðar.
Hljóta glöggir kennarar að hafa veitt því athygli, hversu
guggnir og aðþrengdir margir nemendur eru orðnir, þeg-
ar dregur að vori. En auk þess, sem nú hefur verið drepið
á, má ekki gleyma þeirri mannúðarskyldu, að börn og
unglingar fái að njóta bernsku sinnar og æsku eftir áskap-
aðri þörf sinni og eigi afgangs nokkra orku til að sinna
hugðarefnum sínum, sem skólar fá ekki ætíð svalað með
þeim fábreyttu verkefnum, sem þar er völ á, ekki sízt í
framhaldsskólum.
Þá hættu, sem hér ræðir um, hafa skólalæknar Reykja-
víkur gert sér ljósa. Þeir komu því til leiðar, að lítillega
var fækkað kennslustundum í sumum aldursflokkum í skól-
um borgarinnar, en með því að ekki var samtímis dregið
úr námskröfum, er óvíst, að vinnutími hafi raunverulega
stytzt.
Sænsku skólayfirlæknarnir (Herlitz og Hjárne) létu
fara fram athuganir á vinnutíma í sænskum skólum, og
einnig létu þeir í ljós álit sitt á því, hver væri hæfilegur
meðalvinnutími hvers aldursflokks á dag. Er hann sem
hér segir í heilum klst.:
7 ára
8 — . . . . 3 —
9 — . . . . 3l/2 —
10 — • • • • 41/2 —
11 — ,. . . 5 —
12 — . . . . 51/2 —
18 — . . . . 6 —
14 — . . . . 6I/2 —
15 — . . . . 61/2 —
eftir 15 ára aldur .... . . . . 7 —