Menntamál - 01.12.1957, Blaðsíða 73

MENNTAMÁL
263
barni af sex í fyrsta bekk og einu af átta í öðrum bekk
hefði misheppnazt námið. Þóttu það ekki góð vinnubrögð,
og voru börnin oft látin sitja eftir.
Fóru nú fram víðtækar rannsóknir á öllu, er hér þótti
máli skipta. Meðal annars beindust þær að undirbúningi
lesnáms, lesnámsþroska og fyrirkomulagi og framkvæmd
í því sambandi.
Það upplýstist, að fólk hafði almennt talið, að því fyrr
sem barn byrjaði að læra lestur, því fyrr yrði það læst.
Algengt var, að 4 ára börn settust á skólabekk með bók
í hönd. Þau höfðu þá farið í skólann, aðallega til að
mamma þeirra hefði starfsfrið á meðan, og kennari hafði
auðvitað ekki önnur ráð en láta þau fá bók.
Rannsókn leiddi í ljós, að skoðun almennings var ekki
á rökum reist. Það er síður en svo skilyrði til skjóts árang-
urs í lestri, að barnið byrji sem fyrst á náminu. Heldur
hið gagnstæða. Það verður einmitt oft til stórtjóns og
tafar, ef þroski er ekki kominn. Af þessu leiðir, að miklu
varðar að gera sér grein fyrir þroska og ásigkomulagi
barns, áður en lestur byrjar, og haga sér eftir því. Talið
var æskilegt, að börnum væri í hendur fengið undirbún-
ingsstarf, áður en reglulegt lestrarnám kemur til greina.
Nokkurt álitamál var, hversu mikill þessi undirbúningur
skyldi vera og hve langan tíma hann skyldi taka. Sumir
tóku þá sveifluna nokkuð langt í þá átt, svo að fyrir gat
komið, að einkaskólar sýndu ekki bók eitt til tvö fyrstu
árin. Fm í opinberu skólunum komst þetta aldrei svo langt.
Eftir nokkrar deilur og umstang var komizt að niður-
stöðu í málinu, og 1936 er það komið á fastan rekspöl.
Þá eru kennurum gefin fyrirmæli í handbók um kennsl-
una og allt, er við kemur undirbúningi hennar. Er það í
aðalatriðum sama og nú er í gildi.
Smábarnaskólar komust smátt og smátt undir yfirráð
skólanefnda og eru oft reknir í húsnæði opinberu skól-