Menntamál - 01.12.1957, Blaðsíða 41

MENNTAMÁL
231
hefur sérstök stofnun í Bretlandi með höndum leiðbein-
ingar um heilbrigðismál og tilhögun kennslu í heilsufræði.
í íslenzkum skólum er heilsufræði hornreka. (Með heilsu-
fræði er ekki átt við líkamsfræði). í barnaskólum er að
vísu kennt smákver um mannslíkamann, og er þar lítil-
lega minnzt á hollustuhætti. Hefur kverið verið gott og
gilt á sínum tíma, en er löngu úrelt, enda miðað við allt
aðra lífshætti en menn búa nú við. Handa framhaldsskól-
um hafa verið samdar nýjar kennslubækur, en víðast mun
mestum, og sums staðar öllum, þeim tíma, sem ætlaður
er til náms í líkams- og heilsufræði, varið til líkamsfræð-
innar einnar. En þó að sízt sé óforvitnilegra að kynnast
gerð og störfum mannslíkamans en hverju öðru, sem skól-
ar kenna, hefur slík þekking aðallega hagnýtt gildi sem
undirstaða að námi í heilsufræði. í fræðslulögunum frá
1946 er heilsufræði ekki nefnd (líkamsfræði ekki heldur),
þar sem taldar eru upp námsgreinar, þó að vera megi, að
löggjafinn hafi lagt þann skilning í heitið náttúrufræði,
að það tæki einnig til þeirrar greinar. En auðsætt er, að
skólum er auðvelt að skjóta sér undan því að kenna heilsu-
fræði, eins og víða hefur orðið raun á, og er því lagt til
í 9. gr. frumvarpsins, að ráðherra sé heimilt að setja í
reglugerð ákvæði um heilsufræðikennslu í skólum.
í barnaskólum kemur heilsufræðikennsla vitanlega í
hlut barnakennara, en hafa þurfa læknar eftirlit með
henni. í framhaldsskólum væri æskilegt, að læknar kenndu
þessa grein, en hjúkrunarkonur þann þátt hennar, sem
varðar stúlkur sérstaklega. Iíér er um að ræða vandmeð-
farna grein, sem krefst allvíðtækrar þekkingar af kenn-
ara, en þó ekki sízt heiðarleiks og kredduleysis, jafnvel
umfram ýmsar greinir. Stafar það af því, hve margt er
þar óvíst og umdeilt, eins og t. d. mataræði. Eru nærtæk
dæmi um, að jafnvel læknar geri kenningar um mataræði
að eins konar trúarbrögðum og boði þær af miklu ofstæki
án þess að hafa í höndum nokkrar sannanir, sem metnar