Menntamál - 01.12.1957, Page 109

MENNTAMÁL
299
smákaupstöðum. Heilsufar kennara og þreyta. Kennara,
sem aldrei fær tómstund frá börnunum allan daginn í 6—
7 klukkustundir og þarf jafnvel að annast þau í matartíma
og matast með þeim, er hætt við að verða fyrir óþægind-
um af uppivöðsluseggjum. Þéttbyggð iðnaðarhverfi í ná-
grenni skóla eru líkleg til að gefa af sér erfiða einstakl-
inga í skóla. „Greind“ börn eru talin haga sér betur í
skóla en þau „minna gefnu“. Kunnátta og lærdómur kenn-
ara kemur einnig til greina. Vel skipuleg tómstundavinna
dregur úr erfiðleikum. Óheppileg skemmtiblöð og annað
óvandað lesefni gerir sitt til spillis. Einnig ber að um-
gangast útvarp, sjónvarp og kvikmyndir með nokkurri
gát. En ekki virtust kennarar leggja mikla áherzlu á það,
ef önnur skilyrði fyrir hendi eru góð. Margir töldu nauð-
synlegt, að kennari hafi góða stoð í skólastjóra og yfir-
stjórn skóla. Sumir héldu fram, að slæmt væri, að þá
skorti heimild til að beita líkamlegri refsingu við hina
þrjózku.
Bezta ósk börnum til handa til varnar nefna kennarar:
„Gefið börnunum skyldurækna foreldra, sem finna til
ábyrgðar gagnvart þeim og láta sig miklu skipta, hvað
fram við þau kemur, og gefið börnunum mæður, sem ætla
sér tíma til að vera nægjanlega mikið heima til að stjórna
þeim og beina þeim á rétta braut.“
PÁLMI JÓSEFSSON:
Samband foreldra og kennara.
Ýmsar leiðir hafa verið reyndar til að koma á og efla
samstarf heimila og skóla. Reynsla mín er sú, að vænleg-
ast til árangurs sé, að foreldrar og kennarar ræðist við