Heima er bezt - 01.02.1959, Blaðsíða 5

Metúsalem er kominn af góðum ættum, sonur Jóns
Andréssonar Kjerúlfs, bónda á Melum. Andrés var
sonur Jörgens Kjerúlfs, læknis á Brekku í Fljótsdal, en
hann var af dönskum og norskum ættum. Kona Andrés-
ar var Anna Jónsdóttir, Þorsteinssonar á Melum og
móðir Metúsalems var Aðalbjörg Metúsalemsdóttir,
bónda „sterka“ í Möðrudal. Er þar um góða og trausta
ætt að ræða, og eru ættir þær, er að Metúsalem standa,
þekktar að andlegu og líkamlegu atgjörvi.
Báðir voru þeir Melafeðgar, Andrés og Jón, í röð
fremstu bænda í Fljótsdal, dugnaðarmenn, greindir og
gjörhugulir, sem margir leituðu ráða til, og urðu því
oft að vera forsjá margra manna, höfðu og meiri þekk-
ingu en aðrir bændur yfirleitt á þeim tíma, enda bóka-
menn miklir og fróðleiksfúsir og höfðu sérstaklega góða
hæfileika til að færa sér allt í nyt, sem skráð var um
nýjungar í búfræði, hagfræði og heimspeki, og voru
því sjálfkj örnir til að vera þátttakendur í sveitarstjórn-
armálum og öðrum félagsmálum, sem í þá daga voru
að vísu ekki eins margbrotin og margvísleg og nú á sér
stað.
Aðalbjörg á Melum var tápkona, greind, stjórnsöm
og búkona hin mesta. Setti hún mikinn svip risnu og
höfðingsskapar á heimilið og var manni sínum mjög
samhent um velferð þess og sæmd.
Metúsalem er því alinn upp í þeim bezta skóla, sem
heimili þeirra tíma gat í té látið, enda ber hann það með
sér að hafa numið og erft þá beztu kosti, sem lífið út-
heimtir til að vera góður bóndi, heimilisfaðir og sveit-
arstoð.
Metúsalem er laglegur og myndarlegur maður, mjög
vel vaxinn, fullur meðalmaður á hæð, þrekinn og vel
Guðrún og Metúsalem á Hrafnkelsstöðum. Myndin
var tekin á gullbrúðkaupsafmœli þeirra 25. júni 1954.
Heimilisfólkið á Hrafnkelsstöðum.
limaður, beinn og vasklegur á velli og í hreyfingum,
djarfmannlegur í allri framkomu og drengilegur, og
enginn mun draga það í efa, sem manninn sér, að hann
sé af ófeysknum, austfirzkum stofni.
Metúsalem, sem nú hefur hætt búskap eftir 53 ára
gott starf, getur litið til baka yfir starfsferil sinn með
gleði og ánægju, því öll hans búskaparár miðaði starfi
hans áfram með nýjum sigrum og bættri aðstöðu ár
fra ari. Búið stækkaði, jörðin batnaði og upp óx fríður
og myndarlegur barnahópur. Allt hans erfiði veitti
honum ánægju og var sveit hans og landinu í heild til
styrktar, því að bóndi er bústólpi og bú er landstólpi.
Hann hefur því í orðsins fyllstu merkingu gert skyldu
sína og skilað hinum mesta og bezta arfi, sem maður
í hans stöðu getur eftir skilið, öldum og óbornum til
gagns og blessunar.
Skilsemi og reglusemi í viðskiptum hefur verið sterk-
ur þáttur í fari hans. Hann hefur aldrei mátt til þess
hugsa, að skulda nokkrum manni og verið sanngjarn og
réttsýnn svo sem bezt má verða.
Metúsalem hefur ekki komizt hjá því, að veikindi hafi
sótt heim hans mannmarga heimili. Um eitt skeið voru
þrjú börn hans í sjúkrahúsi. Þá voru engin sjúkrasamlög
tekin til starfa í sveitum, en þeir, sem greiða þurftu
þungan sjúkrakostnað, gátu þó fengið til þess einhvern
styrk úr ríldssjóði. Mér var kunnugt um, að Metúsalem
þurfti þá árlega að greiða stórfé í sjúkrakostnað. Ég
átti tal um það við hann, að rétt væri af honum að sækja
um styrk því það, sem að börnum hans gengi, heyrði
undir lög um styrkhæfa sjúldinga. Metúsalem sótti um
styrkinn en fékk það svar, að hann hefði svo stórt bú,
að ekki væri ástæða til að veita honum sjúkrastyrk.
Sem betur fór fengu börnin, þótt seint gengi, góðan
bata, og komu hraust heim, þótt tíminn, sem lækningin
tók, væri orðinn æðilangur.
Mér er það minnisstætt, að Metúsalem sagði við mig,
að það gleddi sig, að hafa ekki fengið neinn styrk, úr
því að hann hefði getað klofið þennan kostnað sjálfur.
Það væri ekki gaman að þurfa að leita til annarra, og
bezt væri að geta hjálpað sér sjálfur. Bar hann enga
Heima er bezt 45