Æskan - 01.02.1969, Blaðsíða 9

yy ? pj;
Hannibal var dálítið feiminn fyrst við stóra litríka sjalið, en þegar þeir voru komnir út á götuna, var hann ánægður.
liggur hátt, er loftið súrefnisminna heldur en í borg-
um nær sjávarmáli. En fólk venst þessu fljótt,“ bætti
hann við brosandi.
Villi kinkaði kolli og sagði: „Já, mér finnst líka eins
og farið sé að kólna, við erum sennilega alltaf að
komast hærra og hærra.“
„Ja, ekki vil ég að ykkur verði kalt í landinu okkar,“
sagði Miguel hlæjandi, „svo það fyrsta sem við gerum
þegar við komum til La Paz er að kaupa ykkur eitt-
hvað hlýtt til að klæðast.“
Nokkrum mínútum síðar ók Miguel inn í La Paz
og inn á Plaza Murillo, sem er aðaltorg borgarinnar.
„Hvaða hús er þessi stóra bygging þarna?“ spurði
Villi um leið og hann hallaði sér út um bílgluggann.
„Þetta er forsetahöllin," svaraði Miguel. „Þarna
býr forseti Bólivíu, og þar heldur ríkisstjórnin fundi
um málefni landsins."
Miguel lagði bílnum á góðum stað í hliðargötu,
og vinirnir þrír lögðu af stað til þess að kaupa eitt-
hvað af hlýjum fatnaði. Nú var Villa orðið verulega
kalt, og það lá jafnvel við að ranastúfurinn á Hannibal
væri farinn að fá bláleitan lit.
„Þarna ættum við að geta fengið eitthvað handa
ykkur,“ sagði Miguel og benti yfir götuna. Þar var
verzlun og hékk mikið af ýmiss konar fatnaði á veggn-
Um fyrir utan búðardyrnar.
Inni í verzluninni valdi Villi sér rautt sjal með hvít-
um röndum svellþykkt eins og teppi.
Hanniþal fékk einnig skrautlegt sjal, það stærsta
sem kaupmaðurinn gat fundið í búð sinni. Fyrst í stað
var hann dálítið feiminn við að hafa þetta utan um
sig, en þegar þeir voru komnir út fyrir, var hann
mjög þakklátur Miguel fyrir að hafa keypt þetta handa
honum.
„Er alltaf svona kalt og hráslagalegt hér í La Paz?“
spurði Villi.
„Vissulega ekki,“ svaraði Miguel hlæjandi. „Það
er komið að kvöldi núna og það er alltaf kalt á nótt-
unni. En á daginn skín sólin og hlýjar allt upp að nýju.
Það er af því að við erum komnir svo hátt upp, og
þið eruð óvanir veðurfarinu hér, að ykkur finnst svona
kalt,“ bætti hann við.
„Veiztu það, Villi,“ sagði Miguel, „að það er alveg
nýlega búið að koma hér upp brunaliði. Sjáðu til,
vegna þess hve loftið er súrefnislítið logar eldur illa,
og enginn taldi það nauðsynlegt að hafa brunavarn-
arlið hér, en nú eigum við svo margar fallegar bygg-
ingar, sem við verðum að varðveita."
Vinirnir þrír gengu nú um borgina, og innan skamms
voru þeir komnir í úthverfi hennar, þar sem göturnar
urðu enn þrattari. Villi og Hannibal fóru að klifra upp
háa brekku, og voru brátt komnir langt á undan
Miguel.
„Halló, þið þarna tveir,“ hrópaði Miguel til þeirra.
„Komið þið hingað aftur. Þið lærið fljótt að skilja,
að þið eigið ekki að fara svona hratt hér.“
73