Æskan - 01.02.1969, Blaðsíða 12

koma sér sæmilega fyrir, fóru stúlkurnar í dálitla skógar-
ferð, meðan hjónin fengu scr hvíld eftir allt erfiðið.
Veðrið var mjög gott, sólin var farin að síga til viðar.
Allt var hljótt, ekkert heyrðist nema gjálfrið í iildunum
er þær bar að landi. Stúlkurnar urðu ósjálfrátt þögular
og héldust í hendur. Áður en varði var kominn matmáls-
tími, og þær flýttu sér til tjaldsins. Þegar þær komu að
tjaldinu, sáu þær hvergi Ámundu og Karl.
„Þau hljóta að hafa farið í gönguför eins og við,“ sagði
María. Þær steiktu sér flesk og egg á pönnunni og hit-
uðu kókó, því þær voru sársvangar. Allt í einu datt þeim
snjallræði í hug. Því ekki að kveikja eld hérna úti? Þær
hófu strax að tína saman sprek og áður en varði var kom-
inn myndarlegur bálköstur. Síðan sótti María gítarinn
sinn og þær sungu „Kveikjum eld, kveikjum eld“ og
fleiri lög. Þegar þær urðu þreyttar og vildu fara að
komast í bólið, slökktu þær eldinn, en hann var þegar
orðinn mjög lítill. Það var ekki langrar stundar verk,
og áður en varði voru þær komnar ofan í svefnpokana
og mösuðu saman í hálfum liljóðum, þangað til þær
voru orðnar svo þreyttar og syfjaðar, að þær gátu varla
haldið uppi augnalokunum af þreytu; þær buðu því hver
annarri góða nótt og steinsofnuðu. Skömmu seinna
vaknaði Stína við eitthvert þrusk fyrir utan. Hún reis
upp í skyndi og vakti Lísu.
„Hvað heldurðu að þetta sé?“ hvíslaði hún að Lísu.
Lísa nuddaði stírurnar úr augunum og svaraði hálf
önuglega: „Þetta er örugglega eitthvert dýr, sem er að
leita sér matar.“
„Nei, áreiðanlega ekki,“ sagði Stína, „nú heyri ég
mannamál."
Nú vaknaði Lísa til fulls, og áhuginn lét ekki á sér
standa.
„Við skulum gá, hverjir þetta eru. Kannski eru þetta
einhverjir ræningjar, sem ætla að stela frá okkur,“ hvísl-
aði hún áköf. Hún skreið yfir Maríu, sem velti sér á
hliðina og rumskaði ekki. Hún kíkti út um opið á
tjaldinu.
„Uss, því ertu að vekja mig upp, þegar ég var í þann
veginn að dreyma þann fallegasta draum, sem mig hefur
nokkurn tíma dreymt, Jietta eru bara pabbi og mamma.“
Lísa skreið svo langt niður í svefnpokann, að ekki sást
nema í nefbroddinn á henni. Ó, Stína skammaðist sín
niður fyrir allar hellur.
„Já, og farðu nú að sola,“ heyrðist umlað i svefnpok-
anum við hlið hennar. María, sem hafði ekki rumskað
allan tímann, vaknaði nú og settist upp. „Hvað gengur
eiginlega á?“ spurði hún. En hún fékk ekkert svar, því
að þær voru þegar sofnaðar.
Framhald.
Hvaðan kemur þaö?
Appelsínu- og sítrónutré eru
upprunnin frá Kína. Seinna
fluttust þau víða um heim og
var plantað þar, sem vaxtar-
skilyrði þeirra voru góð. Hér
á landi fáum við appelsínur
víða að, en mest þó frá Ítalíu,
Spáni, Israel og Ameríku. App-
elsínutrén bera mikinn ávöxt.
Appelsínur.
Uppskeran getur skipt þús-
undum appelsína á einu tré
ár hvert. Það er líkt með appel-
sínurnar og bananana, að þeg-
ar þeim er pakkað niður til út-
flutnings, eru þær ekki full-
þroskaðar, eru grænar á lit,
þvl að ef þær væru settar full-
þroskaðar í kassana, myndu
þær fljótt skemmast og kless-
ast saman. Þegar þær hafa
verið geymdar um stund í
geymsluhúsunum eftir uppskip-
un, þá fá þær fljótt sinn fagra
sólgula lit og eru settar á
markaðinn. Það er til fjöldi teg-
unda af appelsínum, sumar eru
súrar og aðrar sætar. Ljúffeng-
ust mun þó talin ein tegundin,
sem algengust er ( Kína, en
það eru mandarínur. Einstöku
sinnum sjáum við þær hér í
verzlunum I sinni upprunalegu
mynd, en svo eru þær mikið
fluttar út sem niðursuðuvara,
þá eru þær sykraðar og skorn-
ar niður í smábita í dósirnar.
Þær eru ákaflega góðar. Áður
fyrr voru appelsínur kallaðar
eplin frá Kína.
Appelslnur eða glóaldin eins
og við köllum þær líka, eru
mjög mikið notaðar til matar,
einkum hráar, og stafar það
meðal annars af því, hversu
Ijúffengar þær eru og hve mik-
ið þær innihalda af vítamínum,
einkum C-vítamíni. Teljast þær
meðal vítamínríkustu fæðuteg-
unda sem til eru. Appelsínur
eru einnig mikið notaðar til
framleiðslu á appelslnusafa og
appelsínumauki. Úr appelslnu-
berki er framleidd barkarolía,
sem einkum er notuð til bragð-
bætis I llkjöra.
Leikkonan heimsfræga Bri-
gitte Bardot hefur slðastliðin
fimm ár barizt I blöðum og
sjónvarpi fyrir sársaukalausri
aflífun sláturdýra. Þessi bar-
átta leikkonunnar hefur nú bor-
ið þann árangur, að eitt slátur-
hús I París hefur tekið I notk-
un tæki, sem á að aflífa dýr-
in alveg sársaukalaust. Reynd-
ar var Brigitte Bardot ekki eina
manneskjan, sem barðist fyrir
mannúðlegri meðferð slátur-
dýra, en hún er lang frægust
franskra dýravina I dag.
76