Æskan - 01.02.1969, Blaðsíða 45

Ljósbjört.
Þegar á öðru ári var hún
ofurlítið stríðin. Þessa eigin-
leika notaði liún til smávægi-
legra prakkarastrika, svo sem
að stríða eldri systur sinni, og
hló hjartanlega að uppátækj-
um sínum.
Það einkenndi Ljósbjört
litlu, að hún gerði flest að
leik. Hún lék sér af svo táp-
miklu fjöri og með svo mikilli
gleði, að hún gleymd’ oft því,
sem var að gerast i kringum
hana.
Mamma hennar varð stund-
um að kalla oft til hennar,
þegar gleðin altók hana, en
það var oft.
Einu sinni eignuðust þær
•systurnar kettling. Ljósbjört
lék sér við liann heilu tímana
og virtist aldrei þreytt. Og það
lieyrðist til þeirra, því Ljós-
bjort hló svo hjartanlega í leik
sinum, að hún smitaði alla,
sem kynntust lienni. Hún var
framúrskarandi dugleg og
þrautseig og framkvæmdi með
hraða eldingarinnar það, sem
henni datt í liug.
Stundum ólireinkaði hún sig
og fékk þá ofanígjöf hjá móð-
ur sinni, sem gjarnan bar
hana j)á saman við eldri syst-
ur hennar.
Þcssi litla stúlka var mjög
Ijós yfirlitum, eins og nafnið
bendir til, með Ijóst hár og
'jómandi vel ræðin. Það var
ulltaf gaman að fylgjast með
Ljósbjört, því hún var svo
skernmtileg og þó svo látlaus.
Þótt undarlegt megi virðast,
Getur Ljósbjört litla oi-ðið
'Ujög alvarleg. og þá er hún
afar myndug og föst fyrir.
Ljósbjört er ekki pjöttuð, en
I'tur þó alltaf snyrtilega lit.
Enda minnir móðir hennar
hana ákveðið á, og litla stúlk-
an reynir að fara eftir áminn-
mgum hennar.

217. í miðjum bústað Vúlkanusar var eitt-
hvað, sem líktist brunni. Vúlkanus hélt mér
yfir brunninum og sagði: „Þú vanþakkláti
dauðlegi maður. Það er bezt, að þú snúir aft-
ur til þess heims, sem þú komst frá.“
218. Síðan lét hann mig faila niður í
brunninn án þess að leyfa mér að segja auka-
tekið orð mér til varnar.
219. Ég hrapaði dýpra og dýpra með ofsa-
hraða og varð svo skelfdur, að ég missti
meðvitund. Ég vissi ekkert af mér langa hríð.
220. Allt í einu ranltaði ég við mér, er ég
kom upp á hafsbotni, og sá, að ég myndi vera
staddur í víðáttumiklu hafi.
221. Nú rann upp fyrir mér ljós. Ég hafði
fallið frá Etnu þvert gegnum jörðina og var
nú kominn upp hinum megin á hnettinuin.
Ég get víst rólegur bætt því við, að enginn
annar en ég hefur farið þessa leið.
Fyrir fáum árum eignaðist
Ljósbjört systur. Hún var þá
orðin stálpuð. Hún var óum-
ræðilega lilý og góð við litlu
systur sina og þreyttist aldrei
á að leika við hana. Enda
fannst litlu systur ekki eins
gaman að lcika sér við neinn
á heimilinu, eins og Ljósbjört,
og það var oft, sem þær léku
sér. Það var líka svo margt
indælt í fari þessarar tclpu,
Hfsgleðin svo smitandi.
Ljósbjört gengur vel í skól-
anum og er þar vinsæl. Pabbi
hennar er sanngjarn við hana
og vonar, að dóttir hans verði
lánsöm.
VÍSA
Ljúfa, væna Ljóshjört mín,
lánið elti sporin þin.
Er þú kát og ærslafull,
um þig stráir rauðagull.
Þ. J.
GATUR
Svör af hls. 81.
Svör: 1. Skugginn. 2. Fiskar.
8. Eldspýtan. 4. Vindmyllan. 5.
Áin. 0. Nafnið. 7. Að lasta. 8.
Hugurinn. 0. Gull. 10. Sinn
lika.
109
3CXZXCX