Æskan - 01.07.1970, Qupperneq 14

mmsmmmmm
/; i Æ~7Æá
/ //.
/ / / /
# # # -
ÉHálSSIWllmmmémmmÉmkÉiá
WSSgSÉM
IW M
Y M
A #
|| M
llSlllpp

Bréfið
Hið íyrsta, sem Tarzan gerði morguninn eftir, var að
reyna að lesa bréfið, sem hann náði frá fólkinu í kof'an-
um kvöldið áður. Fyrst í stað gekk honum illa að ráða í
þessa skrifuðu stafi, en eftir nokkurt staut komst hann
þó upp á lag með að lesa það, sem á blaðinu stóð:
„Vesturströnd Afríku, líklega nálægt 10.
gráðu suðlægrar breiddar (að því er
Clayton heldur), 3(?) febrúar 1909.
Ástkæra Hazel.
Ef til vill kemst þetta bréf aldrei til þín, en mér er
hugarfró að því að segja einhverjum frá þessari óhappa-
ferð okkar með „Örinni". Ef við komumst aldrei aftur
til Evrópu, sem nú eru litlar líkur til, þá getur þó skeð,
að einhver finni þessar línur og komi þeim í póst til þín
einhvern tíma. Eins og þú veizt lét pabbi það í veðri
vaka, að við værum að fara til Kongó í vísindaleiðangur,
en svo var í raun og veru ekki. Pabbi sagði okkur hinum
hið sanna fyrst, er við vorum á leiðinni frá Ameríku til
I.ondon. í stuttu máli var það svo, að pabbi hafði komizt
yfir bréf frá árinu 1550, sem skýrir frá uppreisn á skipi,
sem var á leið frá Suður-Ameríku til Spánar með dýr-
mæta fjársjóði innanborðs. Þessi uppreisn endaði jaó á
þann veg, að aðeins einn maður komst af eftir mikla
hrakninga, og það var hann, sem skrifað hafði bréfið til
sonar síns, sem þá var í siglingum. Bréfið skýrir frá því,
hvar fjársjóðurinn er falinn og fylgir kort af staðnum
teiknað af bréfritara. Þetta bréf keypti pabbi og tók til
þess lán að upphæð 10 þúsund dollarar hjá Robert Candl-
er og tryggði Jrað með víxli. — Candler, já, ]oú veizt nú,
hvað það Jaýðir fyrir mig, ef pabbi getur ekki borgað lánið.
— Philander slóst í för með okkur, Jjegar við komum til
London. — Jæja, við sigldum þarna suður eftir með „Ör-
inni“ og þótt merkilegt megi kallast, Jtá fundum við fjár-
sjóðinn á þessari eyju skammt frá vesturströnd Afríku.
Það var stór kista full af gulli og gersemum. Hún var svo
Jjung, að 4 menn áttu fullt í fangi með að bera hana
til bátsins. Þrem dögum seinna gerði skipshöf'nin á „Ör-
inni“ uppreisn og felldi alla yfirmenn skipsins. Einhverra
hluta vegna gáfu Jjeir Jjó okkur grið og sigldu nteð okkur
suður með strönd Afríku, Jtar til þeir settu okkur á land
hér, þar sem við erum nú. Þeir sigldu vitanlega burt með
fjársjóðinn, en Clayton spáir illa fyrir ferð Jteirra, því
að enginn þeirra kann víst að stjórna skipi. — Ég vildi
að Jjú þekktir Clayton, ég get ekki liugsað mér betri og
nærgætnari mann, og ef mér ekki skjátlast, þá er hann
meira en lítið hrifinn af mér. Hann er eini sonur lávarð-
arins af Greystoke og mun Jtví erfa bæði eignir hans og
titil, en mér líkar ekki, að hann á að verða enskur aðals-
maður — þú veizt, hve mér heíur ætíð verið lítið gefið
um þá. Bara, að hann væri aðeins hreinn og beinn
Ameríkumaður.
Við höfum lent í ýmsum ævintýrum hér og sumum
hættulegum, Jjví að hér í skóginum í kring er mikið af
stórum villidýrum. Við eigum þó tvo vini hér í skógin-
um, ég hef ekki séð þá, en annar Jteirra bjargaði pabba
og Philander frá ljóni og einnig Clayton. Þeir segja, að
hann sé goðum líkur hvítur maður, brúnn af sólbruna.
Hann sé lílsterkur og fimur eins og api. Hann talar ekki
ensku, en hverfur jafnan inn í skóginn. Hinn skrifar með
prentstöfum á miða, á ensku, og neglir síðan miðann á
kofadyrnar hjá okkur. Hann er að vara okkur við að
skemma eigur hans x kofanum, Jxar sem við búum núna.
Við höfum aldrei séð hann, en þó gætir hann okkar, Jjví
að um daginn, Jxegar sjóararnir ætluðu að skjóta á Clay-
ton, varð hann fyrri til og skaut spjóti í Jxann, sem mið-
aði byssunni. — Við höfum ennþá ofurlítinn matarforða,
sem skilinn var eftir hjá okkur, og Philander segir, að
nóg sé af ávöxtum úti í skóginum. Nú hætti ég Jxessum
skriftum í kvöld og kem mér í rúmið, en ég ætla svo að
halda áfram með bréfið á morgun.
Með beztu kveðju
þín Jane Porter.“
Til Hazel Strong — M.d. Baltimore, U.S.A.
Að loknum lestri bréfsins sat Tarz.an lengi hugsi. í
[xessu bréfi var svo margt undarlegt, að heili hans var í
stökustu vandræðum með að ráða fram úr Jrví. En eitt
350