Æskan - 01.07.1970, Síða 23

föður sínum, þar til sólin gekk til viðar
í Karíbahafinu, og það var komin nótt.
Dag einn, er hann kom heim úr skólan-
um, sá hann marga ókunnuga menn í kof-
anum. Þeir ræddu glaðlega við föður
hans.
Mennirnir voru ekki frá Haiti.
,,Ég held við getum komið einhverju til
leiðar hér,“ sagði einn gesturinn. „En
það tekur sinn tíma og krefst samvinnu
allra bændanna í Fermathe."
,,Ég veit ekki,“ sagði íaðir Francois.
„Það er eins og jörðin hafi alltaf barizt
gegn okkur!“
Hann sneri sér við og kom auga á
Francois.
„Komdu hingað, góði minn,“ sagði hann.
„Þessir menn eru frá fjarlægu landi, frá
Belgíu. Sameinuðu þjóðirnar sendu þá
hingað.“
Francois kannaðist við Sameinuðu þjóð-
irnar. Hann og skólabræður hans höfðu
oft talað saman um S.Þ.
„Þeir geta hjálpað okkur,“ sagði Fran-
cois.
Á nokkrum mánuðum reistu mennirnir
frá S.Þ., en þeir voru landbúnaðarsérfræð-
ingar, tilrauna- og leiðbeiningarstöð í Fer-
mathe. Þar sýndu þeir föður Francois og
öðrum bændum, hvernig þeir gátu ræktað
jarðepli og nýjar grænmetistegundir.
Dag einn kom faðir Francois heim með
útsæðiskartöflur, sem hann setti fyrir utan
kofann. Hann skýldi plöntunum vandlega.
Hann og hinir bændurnir stofnuðu einn-
ig með sér samyrkjufélag.
Síðan bað faðirinn Francois um að
hjálpa sér að setja nýtt þak á húsið. Það
var málmþak. Efnið fékk hann hjá hinu
opinbera. En þakrenna lá niður af þakinu
og í steingeymi. Þegar rigndi, söfnuðu
þeir regnvatni í geyminn.
Viku eftir fyrstu kartöfluuppskeruna fór
faðir Francois og hinir bændurnir til höf-
uðborgarinnar Port-au-Prince. Þeir höfðu
meðferðis fjölda af kartöflupokum. Fran-
cois, móðir hans og systur stóðu við
gluggann og horfðu á eftir vögnunum
renna eftir mjóum, bugðóttum fjallveginum,
þar til þeir hurfu sjónum þeirra.
Sólin leið hægt niður í Karíbahaf. Myrkr-
ið skall á. Francois háttaði og sofnaði.
Hann heyrði ekki, er faðir hans kom heim.
Næsta morgun vakti sólin Francois.
Hann heyrði, að foreldrar hans ræddu
saman í næsta herbergi. Þau hlógu. —
Það var langt síðan Francois hafði heyrt
foreldra sína svo glaða.
Hann settist upp í rúminu, teygði úr
sér og steig berum fótum niður á gólfið.
Hann hrökk í kút. Því á stólnum í her-
bergi hans lágu spánýjar buxur og skyrta,
sem faðir hans hafði keypt í Port-au-Prince.
— Og undir stólnum voru Ijómandi fal-
legir, gljáandi skór.
HAFIÐ
Norður-lshafið liggur kringum Norðurpólinn. Mikið er þar
um rekís og borgaris. Samfelld íshella lykur um pólinn.

359