Æskan - 01.10.1971, Page 6

.

nokkrar hvítar læður með svörtum blettum, þangað til kom-
in voru tíu stykki.
Þessi fjölskylda átti heima í miðbænum í Reykjavík og
var ákaílega fin, þótt ekki væri hún rik. Hún var nefnilega af
svo góðri ætt.
Þess vegna bauð frúin lika fínustu frúm bæjarins (það
var áður en Reykjavík breyttist úr bæ í borg) í boð, einu
sinni sem oftar.
Það var hafinn mikill undirbúningur, kökur voru bakaðar
Pað var einu sinni fjölskylda í Reykjavík, sem lifði
fyrir ketti. Öll elskuðu þau ketti, bæði þabbi og
mamma og öll börnin, en þó ekki öll jafnheitt. Pabbi
var mesti kattavinurinn. Honum nægði ekki einn
köttur, nei, hann vildi hafa þá tíu. Það var lágmarkið.
Elzta barnið, Úja var hún kölluð, var alveg eins og pabbi,
hún gat aldrei fengið nóg af köttum.
Elzt var kattamamma, hún var svart- og hvítflekkótt.
Næst voru tvíburar, báðir grábröndóttir högnar. Svo voru
4