Æskan - 01.10.1971, Blaðsíða 53

— Við fengum að heimsækja nýlendu
,,Hutterites“. Það er afskaplega sérkenni-
!egt fólk, konurnar eru allar í síðum, dökk-
um pilsum með svuntu og skýluklút — já,
°Q stelpurnar líka. Karlmennirnir eru allir
svartklæddir. Þetta fólk kom víst frá Austur-
n’ki á 16. öld, settist fyrst að í Bandarikj-
unum, en fluttist síðan til Kanada. Þeir
hafa samyrkjubú og vilja vera algerlega
ein'angraðir frá öðru fólki. Hafa sem sagt
sitt eigið þjóðfélag. Þeir eru ákaflega
strangtrúaðir og segja sig þjóna Guði bezt
með þvi að lifa fábrotnu lífi, iifa í friði við
alla og eiga allt sameiginlega. Þeir hafa
fil skamms tíma neitað að sækja lækni, ef
sjúkdóm ber að höndum, en nú hafa þeir
lækni, og það var einmitt hann, sem tók
okkur með sér og fékk að sýna okkur
samastað þeirra.
— Nú eigum við eftir það bezta, bættu
þær við.
— Nú, hvað er það?
— Heimsóknin að GLmli — íslendinga-
hyggðinni, og þá sérstaklega heimsóknin
á elliheimilið Betel. Við vorum á Gimli i
3 daga og bjuggum hjá formanni þjóðrækn-
isdeildarinnar þar. Okkur var auðvitað sýnt
allt markvert. T. d. var okkur sýnd styttan
af víkingnum, sem Ásgeir Ásgeirsson, fyrr-
verandi forseti íslands afhjúpaði á sínum
tíma. Þess er minnzt þar með sérstakri
Qleði. Og svo fórum við í fleiri heimsóknir
á elliheímilið. Þar eru um 80 vistmenn, ís-
lenzkt fólk, sem talar móðurmál sitt svo
vel, að við urðum alveg hissa. Á Betef er
haft afmælisboð einu sinni í mánuði fýrir
alla, sem hafa átt afmæli þann mánuð.
Við vorum boðnar í afmælisboð júlimánað-
ar. Sáfnazt var saman í stórum sal, þar
sem sungið var mikið — allt íslenzk ætt-
jarðarlög, lesin upp íslenzk Ijóð o. fl. þar
sýndum við litskuggamyndaseríuna og gáf-
um þeim hana síðan til eignar og afnota
fyrir heimilið. Einnig gáfum við þeim 80
Póstkort i litum — allt frá íslenzku þjóð-
k’fi og landslagsmyndir.
— Hvað fannst ykkur nú vera það at-
hyglisverðasta og eftirminnilegasta við ferð-
ina?
Sólveig: Hve allir af íslenzku bergi brotn-
'r sýna miklnn áhuga á íslandi, og hve
Þeir tala yfirleitt vel islenzku.
Ingibjörg: Já, — og allir segjast þeir
vilja koma til íslands 1974.
Sólveig: Svo var það heimssýningin í
Montreal, hún var alveg stórkostleg.
ingibjörg: Við vorum í heilan dag að
skoða hana, og hrökk ekki til.
Sólveig: Það var líka gaman, þegar
frænka mín tók okkur með sér og sýndi
okkur næturlifið í franska hverfinu í Mont-
real.
H. T.: Hvað segirðu, var þetta ekki einum
of mikið, voruð þið ekki hræddar?
Báðar: Nei, nei, við fórum hvergi inn,
vorum bara úti, það var allt fullt af fólki.
Ingibjörg: Svo fórum við í kinverska
hverfið, borðuðum kínverskan mat. Hann
var afskaplega góður, og við borðuðum
með prjónum.
Sólveig: Við erum að æfa okkur í því —
að borða með prjónum.
H. T.: Það er kannski grennandi, maður
er svo lengi að borða, að maður nennlr
ekki að standa í því lengi.
Sóiveig: Það var mjög gaman að fara I
heimsókn í sumarbúðir Winnipegskáta.
Ingibjörg: Já, það var gaman, en það er
svo ólíkt okkar starfi. T. d. fá þær próf-
merki, sem við köllum, fyrir að taka þátt
i ýmsu skátastarfi, en ekki fyrlr að taka
próf í því.
Sólveig: Mér finnst allt vera miklu einfald-
ara hjá okkur.
H. T.: Já, kjarninn er sá sami, en hver
þjóð hefur sinn hátt á framkvæmdunum.
Alls staðar gildir þó sú regla, að ALLIR
SKÁTAR ERU GÓÐIR LAGSMENN.
Sólveig: Við vorum þó einna mest hrifn-
ar af heimsókninni að Gimli. Við hrifumst
svo af þeirri sterku þjóðerniskennd, sem
við urðum varar við þar.
Ingibjörg: Og þá sérstaklega hjá gamla
fólkin í Betel. Það er að vísu mikii þjóð-
ernisleg vakning hjá unga fólkinu. Það er
t. d. hægt að læra islenzku í háskólanum,
þar er hún að vísu valgrein, en fleiri og
fleíri velja hana sem námsgrein.
H. T. Kynntust þið nokkuð kirkjustarfi?
Báðar: Það virtust allir, sem við kom-
umst í kynni við, vera mikið kirkjufólk. T. d.
halda skátarnir þar til með fundi sína, já,
og annar æskulýðsfélagsskapur einnig. Það
eru alls konar safnaðarfélög. Til gámans
má geta þess, að við vorum mikið sþurðar
um rúllupylsu og vínartertu, en það hafa
íslénzkar konur svo að segja innleitt með
því að koma með það á kirkjukvöld og
bazara. Kanadísku frúrnar búa þetta til nú
engu síður en þær islenzku. Við höfum
aldrei heyrt vínartertu nefnda.
(Ég vil skjóta því inn, að það er til upp-
skrift af vínartertu í gömlum Kvennafræð-
ara, sem ég á.)
Þá er komið að lokum þessa spjalls okk-
ar. Stúlkurnar eru mjög þakklátar fyrir að
hafa fengið tækifæri til að fara þessa ferð.
Við erum allar sammála um það, að íslenzk
ungmenn! verði að vera á verði, svo þeim
lærist að meta land sitt og þjóð og menn-
ingu. Að þau efli sína þjóðerniskennd, fegri
FRÉTTIR
FRÁ SUMRINU:
Hraunbúamótið var 29.—31. maí í Krýsu-
vík.
Víkingamót (Hamrabúar) 2., 3. og 4. júlí
í Innstadal.
Mót hjá Akureyrarskátum 2.—4. júlí i
Vaglaskógi.
Landnemamót í Viðey 24.—25. júlí.
Birkibeinamót (Dalbúar) 13.—15. ágúst
að Bringum í Mosfellssveit.
3 skátadrengir fóru á Jamboree til Japan.
1 skátadrengur fór á mót í Englandl.
2 stúlkur dvöldu 5 vikur í boði banda-
-rískrá skátastúlkna í Bandaríkjunum.
2 stúlkur dvöldu 3 vikur í Kanada á veg-
um kvenskáta þar.
8 skátastúlkur fóru á skátamót til Eng-
lands.
2 bandarískar skátastúlkur dvöldu í boði
B.i.S. í 1 viku hér á landi.
mál sitt og standi vörð um allt, sem islenzkt
er. Og skátarnir mega ekki láta sitt eftir
liggja.
Svo þakka ég Sólveigu og Ingibjörgu
fyrir spjallið og óska þeim gæfu og gengis
á skátabrautinni.
(H. T.)
51