Æskan - 01.12.1973, Blaðsíða 14

ItSj

ídLfl
jr
m Æ aB var fagurt veðrið þennan aðfangadag jóla. Jörðln
“ var þakin snjóhvítri ábreiðu, himinninn var heiðskír,
og stjarna blikaði á stöku stað.
Systkini gengu eftir fáförnum slóða, sem lá yfir hæðir
tll næsta bæjar. Þar bjuggu afi þeirra og amma. Þau voru
komin í hátíðaskap, því að jólin voru að koma. Börnin héldu
á tveimur pökkum og hlógu og spjölluðu saman á leiðinnl.
Pakkarnir voru til afa og ömmu.
Þau hlökkuðu svo mikið til jólanna með öllum Ijósunum
og gjöfunum, og heima beið þeirra stórt skreytt jólatré.
Það var svo margt, sem þau höfðu til að tala um, að þau
sáu ekki stóru, dimmu skýjabólstrana, sem sigldu yfir him-
Ininn og huldu stjörnurnar, þjöppuðust saman og sigu nið-
ur hæðirnar.
Þá skall á blindhríð, og tunglið, sem brosað hafði áður
á himninum, hvarf f svarta bólstrana.
Börnin urðu dauðhrædd og hjúfruðu sig hvort að öðru,
þau voru orðin rammvillt og þekktu ekki lengur trén, sem
umhverfis þau voru.
Loks fundu þau dálítið afdrep undlr bakka, þar sem
/
/
/
/

/
/
/
/
/
/
/
U
-/
/ /.
/.

7
/
/
/
/

/
/
/
/ /
/
/
/

/
/
/
/
/ /

12