Æskan - 01.12.1973, Blaðsíða 35

INGIBJORG ÞORBERGS:
TAL OG TONAR
Lesendur ÆSKUNNAR hafa áður kynnzt henni Ólöfu Jónsdóttur,
rithöfundi, og þarf því ekki að kynna hana nánar nú. En þið
hafið áreiðanlega gaman af að kynnast líka dóttursyni hennar,
honum Símoni, sem er 6 ára. Hann á heima í Köln i Þýzkalandi.
Ólöf, amma hans, heimsótti hann s.l. sumar, og ég bað hana,
fyrir hönd ÆSKUNNAR, að spjalla svolitið við hann.
Símon er stórhrifinn af (slandi, enda líka íslenzkur ( móðurætt,
eins og ég sagði. Faðir hans er Nýsjálendingur. Móðir hans er
Sveinbjörg Alexanders. Hún er aðal sólódansmærin við óperuna i
Köln og hefur sýnt list sína víða um heim. T. d. á Norðurlöndum, (
Þýzkalandi, Ítalíu, Bandaríkjunum, Brasiliu og annars staðar. Og
aliir, sem eitthvað fylgjast með listdansi i heiminum, þekkja nafn
hennar, þvi að hún er ein af stóru stjörnunum. Við getum verið
hreykin af því, að hún skuli vera íslenzk. Og hreykin af, að svo
fámenn þjóð skuli leggja hinum stóra heimi til listdansara eins og
Helga Tómasson og Sveinbjörgu Alexanders, sem við fáum lika
vonandl að sjá á sviði hér heima. Faðir Simonar er Gray Veredon
Malt. Hann er einnig ballettdansari. En hann er fyrst og fremst
leiksviðsdansahöfundur, og hefur hann samið marga balletta,
m. a. sem Sveinbjörg dansar aðalhlutverk i.
En snúum okkur nú að Símoni litla.
Ólöf: — Segðu okkur fyrst, hvað þú heltir.
Símon: — Ég heiti Simon Björgvin Malt.
Ólöf: — Hefur þú komið til Islands?
Símon: — Já, tvisvar sinnum.
Ólöf: — Hvað fannst þér mest gaman á Isiandi, hvað heillaði
þig mest þar?
Símon: — Stóru steinarnir, ég hef aldrei séð eins marga stóra
steina.
Hér hlæja þau dátt, Simon og mamma hans, Sveinbjörg Alex-
andersdóttir listdansmær.
Símon ásamt Ólöfu ömmu sinni við ána Rin. Handan vlS ána
sér i hina frægu dómkirkju i Köln.
Ólöf: — Þú átt sennilega við hraunlð?
Símon: — Já, það eru svo mörg hús Inni I þvl.
Ólöf: — Myndir þú viija eiga heima á Islandl?
Símon: — Já, það má allt á Islandi, hér i Þýzkalandi er bannað
að ganga á grasinu, og svo er dagurinn svo agalega langur á
Islandi.
Ólöf: — En er þá ekkert gaman i Þýzkalandi?
Símon: — Jú, jú, það er voða gaman að fara i dýragarðinn og
sjá öll dýrin.
Ólöf: — Hvaða dýr finnst þér skemmtilegaot að skoða?
Símon: — Mest er gaman að öpunum, ég skoða þá alltaf
lengi, lengi, voðaiega eru þeir heppnlr að vera þarna Inni I
búrinu.
Ólöf: — Hvað segirðu? Hvernlg fyndist þér að vera innilokaður
I búri? Blessuð dýrin vilja örugglega heldur ganga laus i frum-
skóginum. Heldurðu það ekki?
Símon: — Nei, nei, sjáðu til, þelr þurfa ekkl að hafa fyrlr þvl
að hlaupa út um allan skóg og leita að banönum, það kemur
maður og færir þeim sko bananana.
Ólöf: — Hvernig finnst þér i skólanum?
Símon: — Alveg ágætt.
Ólöf: — Hvað finnst þér mest gaman að læra?
Símon: — Mér flnnst mest gaman i frlminútunum. Ég er ekkert
góður að lita, en ég kann að byggja anzi vel. Ég ætla I byggingar-
skólann næsta haust. Ég ætla nefnilega að verða byggingameist-
ari.
Ólöf: — En þetta er fyrsta árlð þitt I skólanum, það væri nú
gott að læra að lesa og skrifa fyrst, flnnst þér það ekkl?
Símon: — Jú, jú.
Ólöf: — Biður þú að heilsa til (slands?
Símon: — Já, ég bið að heilsa öllum börnunum, sem ég lék
mér við í Reykjavik og óska öllum börnum heima á Islandi gleðl-
legra jóla.
Og við Simon og ykkur öll segi ég lika
GLEÐILEG JÓLI
INGIBJÖRG.
33