Æskan - 01.01.1980, Blaðsíða 43

Við barnablaðið Æskuna
®ru margar og bjartar
bernskuminningar tengdar.
þegar ég var 7 ára gamall gaf
^óðursystir mín mér eins árs
askrift af blaðinu og lengst af
hef ég verið kaupandi þess
UPP frá því.
Ég minnist þess, að oft taldi
é9 dagana þangað til Æskan
kasmi. Margt las ég þar mér til
óeinnar skemmtunar. Einnig
var þar kærkominn fróðleik
að finna. Og síðast en ekki
síst voru þar sögur, sem vöktu
óarnshugann til alvarlegrar
íhugunar bæði á vettvangi
hindindis og trúar og almenns
siögæðis.
Æskan var gott blað, hún
var skemmtileg, þroskandi og
9öfgandi.
Nú hefur Æskan náð átt-
ræðisaldri. En ellimörk sjást
alls engin á henni. Ennþá er
hún gædd sömu góóu eigin-
leikunum sem fyrr. Hún
skemmtirenn, þroskarenn og
9öfgarenn.
Um leið og ég árna henni
heilla og blessunar Guðs á
^erkum tímamótum, þá bið
ég þess, að henni megi
auðnast héðan í frá sem
hingað til að reynast því hlut-
verki sínu trú að benda ís-
lenzkum æskulýð á bless-
unarvegu.
Björn Jónsson,
Akranesi.
Helmir Hannesson.
Þegar svo er komið, að
þjóðlífsumræðan mótast af
mismunandi háu vísitöluþaki,
stjórnmálaumræðan af mark-
lausum slagorðum eða gífur-
yrðum og rótleysi fer vaxandi
með þjóðinni, er ánægjulegt
að sjá einhvers staðar festu,
öryggi og stefnu. Allir sem
eitthvað þekkja til útgáfu-
starfsemi hljóta að dást að því
afreki, sem í því felst að halda
út lifandi blaði í heil áttatíu ár.
Að baki þeim ólýsanlegu
störfum er sérstök þraut-
seigja, eldmóður og hug-
sjónakraftur.
Æskan kom að sjálfsögðu
til okkar á æskuheimilinu fyrir
noróan og komu hennar
tengjast nokkuð óvanalegar
bernskuminningar, sem gam-
an er að rifja upp á hátíða-
stundum. Á heimilinu var gef-
ið út annað barnablað og
stundum var ekki laust við að
Norðanmenn bæru saman
útlit, efni og útbreiðslu — út-
gefendur sunnan og norðan
fjalla báru saman bækur sínar
og þó að boðskapurinn væri
keimlíkur mótaðist framsetn-
ing, stærð og hugmyndir af
aðstæðum og þeim aðilum er
verkið unnu. Hvað sem öllu
þessu leið er gaman að
minnast þessara ára er Æsk-
an var lesin upp til agna og
vandlega skoðuð hverju
sinni. Einhvern veginn finnst
mér ekki hægt annað, þegar
Æskan er nefnd, að minnast í
senn eins helsta frumherjans,
sem nú er látinn, Jóhanns
Ögmundar Oddssonar. Nafn
hans tengist Æskunni jafn
lengi og hún lifir og allri þeirri
fjölþættu starfsemi er henni
var og er tengd. Bindindis-
samtökin á íslandi hafa alla
tíð verið útgefendur Æskunn-
ar. Stundum er sagt, að þau
samtök séu ekki alltaf í takt
við tímann. Það skyldi þó ekki
vera, að margir hugsjóna-
mennirnir í þeirri sveit hafi
stundum verið á undan hon-
um — og samtíð sinni um
leið? Að minnsta kosti voru
þeir fáir vísindamennirnir og
læknarnir, sem vöruðu þjóð
sína við hættum tóbaksreyk-
inganna, þegarsá boðskapur
var fyrir áratugum síðan flutt-
ur árið um kring af fjölmörg-
um lítt lærðum leikmönnum
og tileinkaður ungu kynslóð-
inni. Æskan í Reykjavík og
Vorið á Akureyri fluttu les-
endum sínum þennan boð-
skap áratug eftir áratug — nú
fyrst virðast menn vera farnir
að rumska og er það alltaf
ánægjulegt þegar fram kemur
árangur erfiðisins þó að flestir
frumherjanna séu nú liðnir.
Á merku afmæli lifandi
blaðs og tímamóta merkra
samtaka er ástæða til að
þakka heilladrjúgt starf. Sér-
staka þökk ber ritstjóranum
síunga, Grími Engilberts, sem
tryggt hefur Æskunni sess
sem útbreiddasta tímariti
landsins. í því felst líka
ábyrgð, en Grímur ritstjóri og
samtökin er að baki honum
standa hafa sýnt í verki, að
þau eru vandanum vaxin. Til
hamingju!
Heimir Hannesson,
hæstaréttarlögmaður.
(var Guðmundsson.
Æskan brýnir fyrir hinum
ungu lesendum sínum að
sýna mönnum og málleys-
ingjum umburðarlyndi og
hvetur þá til að lifa í friði svo