Æskan - 01.11.1980, Page 41

kom jólasveinninn
hlíöinni, og á meðan var hún alltaf að
hugsa um heimilin í kaupstaðnum,
sem áttu svo gott að geta skreytt
jólatrén með allskonar góðgæti. Og
hún hugsaði líka til barnanna þar, því
að jólasveinninn mundi áreiðanlega
koma til þeirra. Svo var það einn
daginn, þegar hún var að flytja jólatré,
sem átti að fara í kaupstaðinn, að
henni datt í hug að senda kveðju með
trénu. Hún skrifaði á gamalt umslag
stóra, viðvaningslega stafi: ,,Til barn-
anna, sem fá þetta fallega jólatré, sem
ég sótti upp í hlíð, sendi ég innilegar
jólakveðjur og vona að guð gefi ykkur
gleðileg jól, og að þið fáið margar
gjafir!" — Svo skrifaði hún líka, að
hún og átta systkini hennar ættu
heima svo langt uppi í heiði, að jóla-
sveinninn rataði ekki þangað, og aö í
skógarbrunanum í sumar hefði húsið
þeirra brunnið, og allt sem þau áttu.
Gunna batt svo bréfið við stofninn á
trénu, og svo var það sent eitthvað út í
buskann.
Jólatréð hennar Gunnu lenti ein-
hversstaðar langt í burtu hjá góðu
fólki. Börnin fundu jólakveðjuna
hennar og nú vildu þau endilega ná í
jólasveininn og segja honum frá
Gunnu og systkinunum hennar þarna
við lllagil. En móðir þeirra sagði
blöðunum frá þessu og þau skrifuðu
um jólakveðjuna hennar Gunnu. Og
nú komu peningar, matur, fatnaður
og leikföng úr öllum áttum. Og á að-
fangadaginn kom stór jólasveinn
brunandi með allt þetta niður lllagil, á
stórum sleða.
Og þið megið trúa að nú varð
skemmtilegt jólakvöld hjá þeim í kot-
inu hennar Gunnu. Og nú veit jóla-
sveinninn hvar þau eiga heima um
næstu jól.
... og þá
— Símskeyti — símskeyti frá jóla-
sveininum! hrópaði Gunna litla hás af
ákafa og kom hlaupandi til systkina
sinna og veifaði símskeytinu.
— Hérna stendur, að við megum
búast við því að jólasveinninn heim-
sæki okkur á aðfangadagskvöld, hélt
hún áfram. Og öll börnin urðu frá sér
numin. Þau gátu alls ekki gert sér
grein fyrir hvernig á því stæði, að
jólasveinninn hefði loksins uppgötv-
að þau, — blessaður karlinn! Því að
hún mamma þeirra hafði alltaf sagt
þeim, á hverju aðfangadagskvöldi,
um leið og hún kyssti þau og sagði
góða nótt og vafði að þeim görmun-
um og tuskunum í rúminu þeirra, svo
að þeim skyldi síður verða kalt, að
það væri ekki hægt að búast við að
jólasveinninn rataði til þeirra í litla
kotið, sem var þarna fyrir neðan llla-
gil, uppi undir fjallsrótum.
En nú skal ég segja ykkur hvernig
þetta atvikaðist. Gunna hafði verið
önnum kafin viö að hjálpa honum
pabba sínum að draga jólatré ofan úr
39