Skírnir - 01.12.1919, Side 11

Skírnir]
Jón Thoroddsen.
217
mundur próf. og alþ. Einarsson og kona, er bæði voru
vestfirzk) þóttust þekkja þetta sögufólk (o: í »Manni og
konu«) hér og þar um Breiðafjörð og víðar, en ekki bar
eg skyn á þá hluti þá. En eg áttaði mig fljótlega, er
Bjarni frá Leiti kom til sögunnar. Enda sagði mamma:
»Hér er svo sem ekki um að villast; þetta er Einar Sig-
urðsson«. Einar þessi dvaldi síðustu æfiár sín, ásamt konu
sinni, sem hét Veronika, hjá móðurföður mínum, Olafi pró-
fasti Sívertsen i Flatey á Breiðafirði«. Var hann prófentu-
karl prófasts, »manna trúgjarnastur«, »stóðst ekki reiðara
en ef einhver gerðist til að rengja* öfgasögur hans, og
matmaður svo mikill, að ótrúlegri furðu sætti. Má þegar
sjá af þessu, hve skáldið lýsir honum með miklum trúleik.
Lesendur »Manns og konu< kannast fljótlega við sum-
ar sögurnar, er frúin hefir eftir Einari þessum. Ein hljóð-
ur svo, er hún kveður hann sagt hafa:
»Það eru stærri skúturnar í útlandinu en þær, sem
danskurinn sendir hingað til hennar Flateyjar, piltar.
Eitt Indíafar var svo stórt, að það hafði 15 möstur
°g svo hásiglt, að 15 voru seglrárnar, hver upp af ann-
ari. A hverri rá voru 15 körfur og bjó heil fjölskylda í
hverri. Við sigluhún bjó ein fjölskylda. Þar fæddist eitt
sinn drengur. Ólst hann þar upp, þar til hann var 15
vetra. Þá tók hann sér ferð á hendur niður á þilfar. En
svo var leiðin löng, að hann stóð á þrítugu, er hann náði
þilfari. Vitanlega kom hann við í hinum körfunum og
dvaldi lengri og skemri tima á hverri rá, en geysistórt
befir skipið verið«.
Hún er auðfundin i »Manni og konu«, sagan hans
Bjarna á Leiti, sem á kyn sitt að rekja til Indiafarslýs-
mgar Einars Sigurðssonar. Jón Thoroddsen segir hana svo:
»Ojá, stórt hefir það verið nokkuð (hann á við annað
skip), en þó hefir það ekki verið svo g e y s i 1 e g a stórt,
eins og surn skip kvað vera í útlöndum; það kalla eg
stórt skip, sem eg hefi beyrt getið um, það voru á því
atján þúsund, átta hundruð, áttatíu og átta memu.