Skírnir

Ukioqatigiit

Skírnir - 01.12.1919, Qupperneq 22

Skírnir - 01.12.1919, Qupperneq 22
228 Jón Thoroddsen. [Skírnir fyrst var talað.« »Á, já, já; nú fer eg að skilja.« Alt er hér eðlilegt. Orðfærið er Gróu, skapgerðin er Gróu, að- ferðin er Gróu. Einmitt svona hressir hún granna sína á kjaftæði, dylgir, þreifai' fyrir sér, kveikir óþreyju og for- vitni og fær margan tóbaksbitann að sögulaunum. Og Gróa verður í liug vorum skyndilega margföld í roð- inu Vér könnumst við kvendið. Hún á heima á hverjum bæ, hefir, að minsta kosti, í seli í hverju hugskoti. Og suma skortir það til afsökunar, er hjálpar Gróu, ef til vill, nokkuð frammi fyrir dómstólnum mikla: ómegð, fá- tækt, bóndarolu og tóbaksleysi. Skáldið heíir markað hana svo vel, að vér vörum oss betur á henni eftir lesturinn. Flestir kunna nú skapferli og sögulist Gróu. Skap hennar er sem vísa, er hvert mannsbarn kann. Hún er einhver þjóðkunnasta konan, er Island á. Jón Thoroddsen veit í flestu aðdáanlega vel laun- ráð listar sinnar. Ilann kemur samt víða við, einkum í »Manni og konu«, fer þar krókótt, verður stundum skrafdrjúgt, en nær því aldrei leiðinlegur, og það þótt honum bregðist boglistin. Mjög mistekst honum einkum bónorðið Þórarins (»Maður og kona«, 22. kap.) og svör hans viðkvonfangs tillögum Sigvalda prests(Maður ogkona*, 23. kap.). Iiann verður þar daufur í dálkinn, sem stafar af svipleysi og blóðleysi þessarar liöfuðhetju skáldsins. En hann kann vel að vekja óþreyju iesenda sinna, svo að þeir vilja ólmir heyra meira, t. d. í »Pilti og stúlku*, Og hann þarf til þess hvorki ódæma né óláta. Honum duga ærslalausir hversdagsviðburðir. I »M. og k.« gengurmiklu meira á. Og höfundar Islendingasagna hafa sjálfa sig ekki minna í frammi í frásögu sinni en Jón Thoroddsen í sög- um 8ínum. Þótt hann hafi sætt áhrifum frá erlendum skáld- um, hefir hann numið margt listatak af sögum vor- um. Hann kynnir nær ávalt persónur sínar að nokkru, áður en hann segir sögur af þeim. Hann byrjar »Mann og konu«, sem sögum vorum er titt: »Maður hét Sig- valdi.« Og stöku sinnum virðist hann rita eftir þeim, t. d. er hann kveður manni hafa sýnst hvítt hagl hrjóta af
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Skírnir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.