Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1906, Blaðsíða 109

ALMANAK 1906.
79
Stærö hússins var 66 fet á lengd 46, fet á breidd,vegfg'irnir
22 fet frá gólfi, en hæðin á öllu aSal-miðbiki bússins að
innan á milli súlnanna, er héldu veggloftinu (galeríinu)
uppi alt í kring, var 30 fet. í fyrstu hugsuðu menn ekki
til að fullgjöra kirkjuna að innan, en þegar er smíðin var
nokkuð á leið komin, var það álitið heppilegast að ljúka
öllu af í einu. Kirkjusmíðinni mátti heita lokið um miðjan
desember og á sunnudaginn fyrir jól var kirkjan vígð.
Þessi dagur (18. des. 1887) verður ávalt einn hinn
mesti merkisdagur í sögu íslendinga í Winnipeg. Því
kirkjub}'ggingin var hið lang-mesta stórræði, sem þeir
höfðu í ráðist. Að menn skyldu hugrekki hafa til að leggja
út í það sýnir, að félagskapurinn var að komast á fót
býsna fastan. En það sýnir líka, hve ant mönnum var
orðið um málefni kristindómsins. Enginn vegur mundi
hafa til þess verið, að fá íslendinga í Winnipeg til að
leggja út í nokkurt félags-fyrirtæki, þar sem jafn-mikið
fé hefði þurft að leggja í sölurnar fyrir nokkurt félagsmál
annað. Enda þótti þetta stórvirki, hvar sem á það var
minst með innlendum mönnum.
Kirkja þessi í Winnipeg var fyrsta íslenzka kirkjan,
sem vígð var í Vesturheimi. Á Mountain var að sönnu
búið að reisa kirkju, en hún var enn ekki fullgjör og þess
vegna ekki vígð. Sjálf vígsluathöfnin fór fram í hádegis
guðsþjónustunni. Byrjaði hún með því, að leikiS var á
organ það, er nýfengið var til kirkjunnar, ,,forspil“ án
orða. Var það gjört af organista safnaðarins, Gísla GuS-
mundssyri (Goodman). Að eins tveir prestar voru við-
staddir til að taka þátt í athöfn þessari, síra Jón Barna-
son, forseti kirkjufélagsins, og prestur safnaðarins, og
sá, er þetta ritar. Að sönnu höfðu kirkjufélaginu á
þessu sumri (1887) bæzt tveir nýir prestar, auk hinna
tveggja, sem fyrir voru. Annar þeirra var síra Magnús