Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Blaðsíða 143

ALMANAK 1917
137
og'virtist niér þeir líta fremur hornauga til mín, eins og
síöar kom fram.
Heimboö og alls konar skemtanir voru býsna tíöar.
Éftir að fleiri íslendingar voru komnir til sýningarinnar,
voru heimboðin til mín stíluð svo, að eg mætti taka meö
mér eins marga og eg yildi. í stuttu máli: Okkur ís-
lendingum var tekiö og nteð okkur farið eins og brreöur og
vini, meðan viö dvöldum í Björgvin. Mörgum ágætis-
mönnunt kyntist eg og mörg voru heimsóknar tilboöin, er eg
fekk, þegar sýningunni var lokið, en fæst af þeim gat eg
notað eða þegið.
Brátt sannfæröist eg um, aö þaö voru ekki svo fá sýn-
ishorn, sem mig langaði til aö kaupa, til þess að hafa heim
með mér af ýmsu, sem þar var óþekt og eg hélt að koma
mætti að notum. En það kostaði fé; það fé hafði verið
lofað að senda, en kom ekki.
Ejj afréð því að skrifa stórkaupmanni Clausen í Kaup-
mannahöfn. Vissi hann alt um ferð mína og tildrög til
hennar, og þekti mig vel. Fekk eg tafarlaust bréf frá hon-
um aftur meö góöum undirtektum, ef á þyrfti aö lialda.
Tíminn leiö fljótt til sýningarlokanna. Verðlauna-
nefndin vann af miklu kappi. Voru munirnir, sem við
keyptum, settir í góðar umbúðir og sendir til tollbúöarinnar
i Kaupmannahöfn. Vinir og kunningjar smátíndust heim.
Eg var búinn að fá að vita, að stórt skilnaðarsamsæti ætti
að halda mér og þeim íslendingum, sem enn voru eftir.
Kveldið kont. Okkur var vísað inn í samkomusal fullan
fólki, ekki færra en 70 manns. Flest var það af heldri
borgurum Björgvinjar. Fáeinir voru þar utan bæjar, þar
á meðal Ole Bull, fiðluleikarinn heimsfrægi, sem komiö
hafði ótilkvaddur, sex mílur sjávar, til að skemta ókeypis
þetta kveld, og þótti það nýmæli.
Nokkurir vinir ntínir v'oru búnir að stinga því að mér,
að naumast myndi eg sleppa, án þess að segja eitthvað áður
öllu lyki. Óskaði eg þá að séð yrði um, að ekki yrði illa
upp tekið, þó eg talaði fám orðum fyrir minni Kristjáns
ix. Danakonungs. Klukkan átta um kveldið hófst samkom-
an og var haldið áfram þangað til kl. 4 um morguninn.
Veitingar voru af óskornum skamti og glaðværö á háu stigi.