Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1917, Blaðsíða 146

140
«
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
konung. ViS fylgdum þjóninum inn í salinn og lokaöi hann
dyrum á eftir sér í sama bili. Stóö konungur þar inni beinn
og keipréttur, og var þá enginn inni í riddarasalnum. Kom
hann til móts viö okkur meö lítillæti og kurteisi og rétti
okkur hönd sína. Iíngar beygingar e'öa óvenju lotningar-
atlot voru viöhöfð. Viötalið hófst tafarlaust. Spuröi
konungur um ýmislegt frá sýningunni. Varö eg fyrir svör-
um, líklega sökum þess, að eg talaði bezt dönsku, þeirra,
sem þarna voru; leysti eg úr spurningum, sem bezt eg mátti.
Samtalið stóö rúmlega hálfa klukkustund. Síöasta orö kon-
ungs var, aö hann beiddi mig að bera beztu kveðjur sínar
ti! íslands og þaö um leið, aö hann hefði ásett sér, aö heim-
sækja ísland á þjóöhátíöinni, sem var í ráöi að halda 1874,
og gæti hann ekki komið sjálfur, sendi hann son sinn.
Skilaboð þessi setti eg orðrétt í bjóðólf, sem þá var helzta
blað, er gefið var út i Reykjavík.
Tveim dögum síðar sendi konungur mynd af sér
líkamsstæröarý og Friðriki VII. fyrirrennara sínum fnokk-
uö minni) með áskrift: “Frá Christian IX.” Þessar mynd-
ir voru ekki seldar neins staöar. Þjóðhátíðarárið fann eg
Kristján konung aftur á Þingvelli. Sýndi hann mér þar
sömn ljúfmensku og kurteisi, að tala við mig þar dálitla
stund.
Dvalartíminn i Kaupmannahöfn leið fljótt í þetta sinn,
enda hafði eg meira að gera en tími vanst til. Eitt af því
var, að láta smíða áhöld i smáum stil til að gufubræða
þorskalýsi, eða lýsi til lækninga. Vildi eg fá þau áhöld
heim með mér með hinum öðrum sýningarmunum, er
geymdir voru í tollbúðinni til heimflntnings næsta ár. í
sambandi við þetta sýningarerindi mitt vil eg geta þess, að
eg stóð i bréfaskriftum við vin minn í Stokkhólmi um að
reyna að ná í eða útvega mér teikning af amerískri upp-
fttndning. Það var hvalv'eiðaskutull, með sprengikúlu, sem
farið var að nota í Svíþjóð og víðar?
Bæði í varúðarskyni, til þess upplýsingin kæmist ekki
í annara hendur, og af ótta fyrir að bréfið næði mér ekki í
Björgvin, hafði hann sent bréfið til Magnúsar Eirikssonar,
sém hann vissi að þegar myndi finna mig, er eg kæmi til
Hafnar. Ætlan mín var sú, að hagnýta mér þetta í Nor-