Afturelding - 01.06.1971, Qupperneq 41

— Herra læknir, ég hef ákveðið að augað verði
ekki tekið burtu.
— Hvers vegna liafið þér þá komið hingað?
spurði hann.
— Hingað hef ég komið vegna þess, að aðrir
læknar hafa sent mig til yðar. En nú hef ég fundið
annan lækni.
Hann leit á mig með undrunarsvip og sagði:
— Það er ekki mögulegt.
— Jú, svaraði ég. Ég hef fundið annan lækni.
Það er yfirlæknirinn þarna efra!
— Hinn þekkti augnasérfræðingur horfði á mig
með vantrú í augum og sagði:
— Já, einmitt, þér heyrið til þeim sem trúa
Biblíunni og lesa hana.
— Ég fékk leyfi læknisins að halda auga mínu
kyrru á sínum stað. Þetta var hægra augað. í dag
hef ég betri sjón á því en því vinstra.
Þessi veikindi mín stuðluðu að því að ég hvarf
af stjórnmálalega skeiðvellinum og heim til ann-
arra starfa. Meðan veikindi mín stóðu yfir var það
mikil huggun fyrir mig að konan mín las mikið
fyrir mig í Biblíunni.
En seinna, þegar sjónin fór að batna, fór ég að
hugleiða það, að snúa að lögfræðistörfum. En áður
en ég tók fasta ákvörðun um þetta, kom fulltrúa-
nefndin í heimsókn til mín og bað mig að gefa
mig fram við næsta kjör til öldungadeildarinnar.
Þetta var 1950. Ég féllst á það og náði kosningu.
Skapandi hönd á bak við allt.
í dag erum við svo ákaflega áhugasamir fyrir
geimferðum margvíslegum. Það eru ferðir til tungls-
ins og enn lengra út í geiminn, sem brýna okkur
æ meir og meir. Ef til vill er ekkert rangt við þetta.
I Guðs sköpunarheimi eigum við eftir að uppgötva
margt enn. Gervöll fyrirmyndin í alheiminum er
aðdáunarvert og stórkostlegt listaverk í skipulagi
og gerð. Allt saman vitnar það um og sannar að
voldug skapandi hönd er á bak við hverja litla eind.
En Guð gerði sig ekki aðeins dýrlegan í smáhlutun-
um, er hann skapaði heiminn. Hann hugsar ekki
síður um okkur börnin sin, þig og mig. Þar af
leiðandi er maðurinn aldrei einsamall.
(Þegar þetta er endursagt hér í Aftureldingu, er
E. Mac ICinley dáinn fyrir rúmu ári, ef rétt er
munað. Ritstj.).
Lítið Ijós var lífgjöf hans
Skip var á ferð yfir Atlamtishaf, þá gerðist það
nótt eina, að maður einn féll útbyrðis. Það var
kal'lað: „Maður fyrir borð!“, og strax var bátur
látinn síga niður itil mannsins, og honum var bjarg-
að.
Um »ama leyti og Iþað skeði, lá annar maður
veikur í klefa sínum. iHann heyrði kal'ldð, og
var að brjóita heil'ann um, hvað hann gæti gert til
þess að hjálpa. Þá datt honum í hug að taka lanipa
sinn, og halda honum upp í lloftopið, svo að Ijósið
skein út yfir bylgjur hafsins.
Næsta dag kom maðurinn, sem hafði bjargazt
inn till sjúk'a mannsins, og þakkaði honum fyrir.
„Ég var að isölkkva í iþriðja slinn,“ sagði hann, „er
lljósið frá Iþér, islkein á hö'fuð mitt. Það gerði mönn-
unum á bátnum möguilegt að sjá hvar ég var, og
þeir björguðu mér.“
Þetta li'tia ljós bjargaði mannslífi. Það er hið
'litla í lífi okkar, sem Jesús reiknar með. Þú skalt
ekki bíða eftir Iþví að gera Iþað stóra. Amiars missir
þú ö'lll tæ'kifæri tíl að gera eitthvað. Nei, gerðu
það Jitla fyrst, þá fær þú hæfileika til að gera
það 'som meira er. Guð mun l'auna öllum þeim sem
gera það, som þeir liafa möguileika ti'l að gera.
„Hvenœr eru samkomur hjá ykkur?"
Aðkomufólk utan af landi, sem kemur til
Reykjavíkur, hringir oft í sírna og spyr:
„Hvenær eru sarokomur hjá ykkur í Fíla-
delfíu?“
Svarið við þeirri spurningu er:
Reglubundna-r samkomur eru eins og hér segir:
Sunnudaga:
Valkningarsamkomur kl. 8 e. h.
Þriðjudaga: Bibliulestrar, kl. 8,30.
Fimmtudaga: Vakningarsamkomur, kl. 8,30.
Laugardaga: Barnasamlkomur, kl. 8,30.
Allir eru hjartanlega velkomnir á þessar sam-
komur.
Samkomustaður:
FÍLADELFÍU, Hátúni 2, Reykjaví'k.
41