Alþýðublað Hafnarfjarðar - 18.12.1964, Blaðsíða 3

Alþýðublað Hafnarfjarðar
XXIII. árgangur.
Hafnarfirði, 18. desember 1964.
1. tölublað.
Eiríkur Pálsson:
Jólahugleiðing
Nii eru jól að ganga í garð,
barnanna hcítíð blíð,
blessaða fagra tíð.
Þetta hófum við börnin að syngja, þegar ég var
að alast upp, um miðjan desember ár hvert, lengri
eða skemmri tíma á degi hverjum, og með vaxandi
áherzlu og trausti, eftir því, sem styttist til jólanna.
Jólin áttu óskiptan hug barnanna. Þau fluttu inn
í skammdegi tilverunnar þá birtu og fögnuð, sem
æðri var nokkrum skilningi.
Á sjálfan aðfangadaginn fékk allt annan blæ. Allir
og allt komst í sérstakt jólaskap. Gremja og vonbrigði
gleymdust, að minnsta kosti um sinn. Jólastjarnan
í austri tók að skína, þótt hún sæist ekki. Hirðarnir
á Betlehemsvöllum gættu hjarðar sinnar í næsta ná-
grenni, enda þótt frost ríkti og fönn hyldi jörðina
allt umhverfis. Heimur og atburðir hins fyrsta jóla-
kvölds rann saman við heim líðandi stundar. Gaf
honum nýtt gildi, nýjan himin og nýja jörð. Árin og
aldirnar hurfu og fátæk, klæðlítil en fagnandi börn
urðu skyndilega eitt með hirðunum, og þau tóku
undir með englum himins í Jíideu: Dýrð sé guði í
upphæðum og friður á jörðu.
Hið mikla Ijós mannlegrar vonar var að koma í
heiminn og veitti veikum og eftirvæntingarfidlum
sálum styrk og öryggi til að standast í umkomu-
leysi sínu erfiðleika og ógn um langan myrkan vetur.
Á norðurhveli jarðar eru jólin sérstök náðargjöf.
Gefur tækifæri til hvildar og tilbreytni, huggunar,
svölunar og kyrrðar til að gera sig færan að bera
betur hinn válynda vetur, til að þola og þreyja þorr-
ann og góuna.
En jólin og boðskapur þeirra er öllu mannkyninu
lífsins Ijós. Sál mín þráir þig, ó guð, og hjarta mitt
fær aldrei ró, unz það hvilist í þér.
Maðurinn er mikillar ættar. Höfundur lífsins, sem
í öllu og alls staðar býr, skapaði liann og gaf lionum
ódauðlega sál. Maðurinn er hluti lxins mikla skapara,
bundinn sínum efnislegu lögmálum á sinni jarðvistar-
göngu, lengri eða skemmri. En guðsneistinn i hverri
mannssál brýzt um í fjötrum sínum, þráir sinn upp-
runa og frið. Hann þarf og sína næringu á sinni píla-
grímsgöngu. Þetta gleymist löngum i baráttunni fyr-
ir brauðstritinu eða í leitinni eftir hégóma.
Jólin gegna mikilvægu hlutverki í mannlegu lífi.
Þau eru fagnaðarhátíð barnanna. Gjafir eru gefnar.
Bænir eru beðnar, friður er sarninn og hvíldar not-
ið. En framar öðru eru jólin Jrakkarhátíð fyrir gjöf-
ina góðu. Fyrir mannsins son, er lagður var i jötu,
óx upp í vizku og vexti og náð guðs og manna, gekk
sína þyrnigöngu og Jroldi sinn píslardauða, og flutti
okkur með lífi sínu, starfi og dauða þau sannindi,
er ætið vara í gildi. Hann var einn af oss, þó öðrum
meiri. Hann vísaði veginn, sem vert er að ganga.
Framkvæmdi vilja þess, sem sendi hann, og flutti
okkur boðskapinn: Ég lifi og J)ér munið lifa. Og hvað
mun J)að stoða manninn að eignast allan heiminn,
en fyrirgjöra sálu sinni?
Sálin er dýrmæt perla, sem hver maður á. Vernd
og Jrroski liennar er öllu J)ýðingarmeira. Hennar bíð-
ur hið eilífa lífið. Hún á að vaxa.
Jólin eiga öðru fremur að tengja oss uppsprettu
eilífðarinnar. Finna sjálfa oss sem hluta hennar. Fá
oss til að hyggja að neistanum, er oss var falinn til
varðveizlu.
Lyftum því sál vorri á hverjum jólum í minningu
og þökk til jólabarnsins, upp úr skammdegi hins
mannlega lífs, með auðmjúkum hug, eins og lítil, sak-
laus og Jmkklát börn yfir góðri gjöf, sem gæta verð-
ur af trúmennsku.
Nú eru jólin 1964 að ganga í garð. Guð gefi oss
öllum gleðileg jól.