Alþýðublað Hafnarfjarðar - 18.12.1964, Blaðsíða 28

28
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
Hér í bænum er starfandi félag, sem heitir Kvæða-
mannafélag Hafnarfjarðar. Þar sem mörgum mun lítt kunn
starfsemi þess, datt okkur í hug, að spjalla við stjórn þess
og fá dálitla nasasjón af einhverjum þætti félagslífsins.
Félagið heldur fundi með kvöldvökusniði hálfsmánað-
arlega. Þá er jafnan á borðum fornlegur askur. í hann gefst
fundarmönnum kostur á að stinga hugdettum sínum í
bundnu máli. Þetta er síðan lesið eða kveðið í fundarlok.
Askinn gaf Svava Sigurgeirsdóttir í marz 1958. Síðan
hafa komið í hann um 900 vísur. Flestar þeirra eru um
eitthvað sérstakt efni, sem hefur verið ofarlega á baugi,
eða um rætt á fundi, er var látið í askinn. Þetta ber að hafa
í huga við lestur vísnanna og eins hitt, að höfundar eru
allt frá 12 ára aldri til áttatíu og fimm ára. Síðast en ekki
sízt ber þess að geta, að hér er aðeins um sýnishorn en
ekki úrval að ræða. Fremur var þó reynt að seilast eftir
vísum, sem ekki þurftu skýringa við.
Eflaust geymir askjan stef.
(Þegar askurinn var gefinn, fylgdu
honum tvær sfökur. Þykir rétt að láta
þær koma fyrst.
Eflaust geymir askjan stef
óðarsnillinganna.
Skálda-ask hann skíri og gef
skenk til félagsmanna.
Eg vil Skáldaaskurinn
augljóst sé þess merki,
að ég gimist góðhug minn
geta sýnt í verki.
G. I.
Og askurinn kemur víða við,
einkum, þegar hann er tómur.
Býsna margt fær breyting valdið,
bágt er að spá um framtíð rétt,
og aldrei var það áður haldið,
í aska mundi vitið sett.
J. H.
Vísnaforðinn vex á ný,
vert er slíkt að muna.
Margur lætur askinn í
andans framleiðsluna.
N. N.
Lítil safnast björg í bú
breyskum lands hjá sonUm,
innantómur er því nú
askurinn að vonum
Hannes.
011 við mættum muna það
að mynda vísu snjalla,
letra hana á lítið blað
og láta í askinn falla.
J. S.
Sárt nú kvelur sulturinn,
sorgarél ei grennir.
Vonaraugum askurinn
upp á fólkið rennir.
H. J.
Asksins fóður metast má
meinlaust stundargaman,
þótt hendingarnar hangi á
hortittunum saman.
J. H.
Á fyrsta afmæli asksins voru
eftirfarandi 3 vísur verðlaun
aðar:
Askurinn lýgur ei að þjóð.
Askurinn flýgur djarft með ljóð.
Askurinn stígur óðarslóð.
Askurinn sýgur Kvásis blóð.
J- H.
Löngum þótti í landi ísa
Ijóðum safna góður siður.
Ef fæst í askinn einhver vísa,
aldrei skal hann leggjast niður.
R. G.
Alltaf lifir ylríkur
ómur hendinganna.
Aldrei tæmist ágætur
askur kvæðamanna.
Guðm. Illugason.
Gestur á fundinum kvað:
Orðafróða, hrein og hlý
hugarglóðin brenni.
Fagra ljóðaaskinn í
óðarsjóðir renni.
Daníel Ben.
Elskulegi askur minn,
aldrei var ég fiskinn.
Þú færð marhnút þetta sinn.
Það er létt á diskinn.
Hraungríður
Dyggðum rúin dóttir mín,
dágott hjú í vaskinn,
tötrum búin, tæpast fín,
töltir nú í askinn.
Sig. Magnúss.
Leifum gengur fráleitt frá
formaðurinn hokinn.
Innan sleikir askinn sá
undir fundarlokin.
J. H.
Eitt vil láta í askinn stef,
efnið kátleg lítilræði.
Upp á bátinn allt ég gef,
andinn mát við ljóðafræði.
Halla.
Ekki máttu af mæðu gráta,
mun ég létta harminn þinn.
Eg í askinn er að láta
eina stöku, vinur minn.
Hrauni.
Hérna margir hugann þreyta
að hafa vald á orðinu.
— Askurinn er andans fleyta
upp að stjórnarborðinu,
?
Ferskeytluna fagra tel,
falli stuðlar saman.
Askurinn geymir vísur vel,
vekur stundargaman.
Kr. Ben.
Orku raskar ellitíð.
Onýtt brask má kalla,
þótt ég Iaskað ljóðasmíð
láti í askinn falla.
J. H.
Belgdur orðum barmahlýr,
bundinn skorðum seima,
er á borðum askur nýr
eins og forðum heima.
Konráð.
Ekki er von að aflið þið,
þótt aflamaður vaskur
rói vök á vonarmið
og veiðarfærið askur.
Veiðikona..
y
Enginn penni, engin von
óð ég nenna hræri,
en fyrir þenna Svövuson
samt ég renni færi.
Hraunkarl.
Tæpast nokkur tók það með,
tóm væru andans lireysi.
Getið þið askinn, garpar, séð
geyspa af vísnaleysi?
Ó. Kei.
Engin flaska, ekkert víf,
allt vill raska geði,
þótt við brask og brellilíf
bull i askinn kveði.
Hraunkarl.
Dísin ljóða lifir enn,
listin þjóðar fögur.
Eiga í sjóði ýmsir menn
ótal góðar bögur.
Ókunnur höfundur.
n
Vísnaforðinn
Harines Jánsson liefur lengst allra
gegnt formannsstörfum í félaginu.
Jón llelgason hefur tinnið mikiS
starf í KvæSamannafélaginu m. a.
verið formaður, ritari o. fl.
Kvœðamannafélag Hafnarfjarðar
var stofnað 16. marz 1930 og voru stofnendur 10 talsins.
Fyrsti formaður félagsins var kosinn Guðmundur Illugason,
síðar sakaskrárritari, en formenn hafa síðan verið:
Benjamín Eggertsson, Jón Helgason, Hannes Jónsson, sem
gegnt hefur formannsstarfi lengst, Sumarliði H. Guðmunds-
son, Hannes Jónsson á ný, Jón Helgason í annað sinn og
Kjartan Hjálmarsson.
I lögum félagsins, sem staðið hafa óbreytt að mestu frá
upphafi, er tilgangur félagsins markaður, en hann er „að
æfa kveðskap og safna sem flestum alþýðuvísum fomum og
nýjum.“ En þar er hvergi bannað að hafa gaman af öllu
saman, og víst er, að marga ánægjustund hafa fundir félags-
ins og skemmtanir veitt meðlimum og gestum, enda eru nú
samkomumar orðnar hátt á fimmta hundrað. Félagatalan er
nú rúmlega 100 manns. — Hafnfirðingar eru nefnilega þjóð-
legir.