Alþýðublað Hafnarfjarðar - 18.12.1964, Blaðsíða 30

30
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
SITT AF HVER3U . . . (framhald)
Landslag séð dður en að
er komið
Það hafa siglingamenn sagt mér,
að við alveg sérstök skilyrði geti
þeir séð staði, sem liggja hundruð
mílna fjarri. Mun þá vera um ein-
hvers konar loftspeglanir að ræða,
— Fata morgana. Sjálfur var ég
einu sinni farþegi með skipi til
Siglufjarðar á stríðsárunum. Þegar
við vorum að sigla norður með
Straumnesi, kallar skipstjóri í mig
og spyr mig, hvort ég vilji sjá
Grænland. Eg skildi hvorki upp né
niður, en játti þó spurningunni.
Fékk ég nú að líta í hinn ágæta
kiki skipstjóra og beindi honum
út til hafs. Sjón sú, er mætti mér,
gleymist mér aldrei: ég sá jölda,
snjógeira niður að berum aurskrið-
um að mér sýndist, fjöruborð og
brim við ströndina. Eg hafði þá
séð Grænland án þess að hafa kom-
ið þar, séð það í hillingum, eins
og sagt er.
Þetta er ekki sérstaklega í frá-
sögur færandi, og þetta fyrirbæri
má skýra á eðlilegan hátt. En hitt
er miklu erfiðara að skýra, þegar
maður sér með lokuð augu en þó
vakandi í rúmi sínu landslag, sem
maður hefur aldrei augum litið en
sér síðar.
Eg ætla það hafi verið föstudag-
inn fyrir hvítasunnu árið 1945, að
ég var háttaður í rúm mitt í húsinu
nr. 32 við Skúlaskeið í Hafnarfirði.
Tek ég blað og fer að lesa, en þeg-
ar ég hef lesið nokkra stund, legg
ég blaðið frá mér, slekk ljósið og
hyggst fara að sofa, en get ekki
sofnað. Þegar ég nú ligg þarna
með lokuð augu, ber allt í einu
fyrir mig sýn, sem mér þótti hríf-
andi fögur. Eg sé vog, sjórinn á
vognum er rennisléttur, en þoka lá
yfir landinu í kring, og sólin gat að-
eins sent sína töfrandi geisla gegn-
um þunnan þokuhjúpinn. Sá ég út
eftir vognum og strendurnar beggja
megin. Ég sá mjög vel lands-
lagið fyrir botni vogsins. Sýnin
varaði í svo sem 40 sekúndur. Ég
opna þá augun og sé ekki neitt, en
heyri vel tal kvennanna, sem voru
við kökubakstur fram í eldhúsinu.
Til þess nú að vera viss um, að ég
væri vel vakandi, lokaði ég augun-
um aftur, og ber þá jafnskjótt sömu
sýnina fyrir mig, eins að öllu leyti,
og þar sem ég um leið heyrði
mannamálið í næsta herbergi, var
ég þess viss, að hér væri engin
skynvilla. Ég var eins vel vakandi
og bezt varð á kosið. Sýnin varaði
nú skemur og eins og smáóskýrðist
og hvarf að fullu. Ég hafði aldrei
áður séð þennan stað og vissi ekki,
hvar hann gæti verið í veröldinni.
Tveim dögum seinna fór ég og
fjölskylda mín í bílferð út í góða
veðrið. Var ekið suður með sjó,
og þegar við komum á móts við
Innri-Njarðvík, er kominn þoku-
slæðingur yfir skagann. Var nú
ákveðið að aka suður í Hafnir, en
- Minningar frá
(Framhald af bls. 27)
viðri í ægilegan veðraham, sem
engu hlífir. Er mikil nauðsyn fyrir
þá, sem slíka staði byggja, að vera
veðurglöggir, enda var veðrinu
veitt sérstök athygli, allar veðra-
breytingar athugaðar af nærri því
vísindalegri nákvæmni. Þetta var
lífsnauðsyn, og ekki sízt fyrir það,
að þarna var í bernsku minni
stundaður sjór meira en hálft ár
hvert.
Ég man eftir einum haustdegi
1912 eða 13, að við rerum árla
morguns sex á báti. Logn var og
blíða, en myrkt af nóttu, himinn-
inn yfir Dýrafirði nokkuð rauður.
— Þá var ekkert útvarp og engin
veðurspá.
Eftir að við höfðum róið með ár-
unum okkar í um 30 mínútur frá
landi, segir formaðurinn, sem var
faðir minn, að nú sé bezt að snúa
til lands aftur. Þegar við vorum
hálfnaðir í land, komu fyrstu vind-
hviðurnar. Loftið inn yfir Dýrafirði
var eldrautt og nær því eins og
blóðlitað. Var nú siglt það, sem
eftir var til lands, og þá lítt lend-
andi fyrir vindkviku, sem lagði út
fjörðinn, en þó gekk það allt slysa-
laust. Þegar við höfðum sett bát-
þangað höfðu sum okkar aldrei
komið. Okum við svo sem leið
liggur suður Hafnaveginn, en þoka
var á og sást lítt frá sér. En sem
við nálguðumst Kirkjuvog, sá ég
nákvæmlega sömu sýnina og ég
hafði séð fyrir nær tveim dögum
inni í Hafnarfirði með lokuð augu
í rúmi mínu. Sólin sendi geislana
gegnum gisna þokuna yfir voginn,
og hann var spegilsléttur og fagur
alveg eins og ég sá hann þá. Eins
og áður segir, hafði ég aldrei kom-
ið þarna fyrr né séð mynd af þess-
um stað.
Ég get ekki skýrt þetta á neinn
hátt, en þegar ég sá Grænland í
hillingum, var mér strax fullljóst,
hvernig sú sýn varð til.
Skoga
inn upp, var varla stætt í fjörunni.
Settum við grjótsig á bátinn, svo
að hann fyki ekki í loft upp.
Nokkrir mótorbátar reru frá
Dýrafirði aðfaranótt þessa óveð-
ursdags og náðu engir landi, að
mig minnir, fyrr en veðrið lægði.
Þarna réð útsjón formanns og
veðurvizka, því að okkur öllum
hinum þótti undarlegt að snúa til
lands í logni, jafnvel þótt enginn
mælti á móti.
Ég gæti sagt frá mörgum atvik-
um líkum þessu, sem sanna, hve
mikla athygli þurfti við að hafa
til þess að forðast tjón á mönnum,
skepnum, mannvirkjum o. s. frv.
Hefði slíkt ekki verið fyrir hendi,
hefði oft farið illa á þessum út-
kjálkastað. En aldrei varð neitt
tjón af veðri alla búskapartíð for-
eldra minna á Skaga.
Ég minnist ennþá vetrarbylj-
anna, foráttubrimsins við strönd-
ina, vestanstórviðranna. Ég man
líka vorkvöldin fögru, sólríku dag-
ana í júlí og ágústmánuði og haust-
kvöldin blíðu. Endurminningar
bernskuáranna eru ennþá eftir
hálfa öld ferskar í minni mínu, og
ég held að svo verði jafnan.
INGÓLFS CAFÉ
Almennar veitingar frá kl. 2 e. h.
★
Heitur matur framreiddur
frá kl. 6—8 á kvöldin.
★
Ódýr og vistlegur veitingastaður.
Mælið ykkur
mót í
INGÓLFS CAFÉ
Gleðileg jól!
Gott og farsælt komandi ár.
Þökkum viðskiptin á liðna árinu.
Tryggingastofnun ríkisins