Heimilisblaðið - 01.06.1942, Blaðsíða 12

112
H E I M I L I S B L A ÐIÐ
orðtækið að »halda til stjörnu«: Verka-
menn eiga að vera svo lengi að verki á
kveldum að áliðnu sumri, að stjarnan
korni upp; þess vegna kalla sumir stjörn-
una kaupamannastjörnu — í gamni. —
Margir kannast við vísur Eggerts Olafs-
sonar um íslenzku kvöldvökurnar. Fólk-
ið unir sér við vinnu, sögulestur og rímna-
kveðskap, og enginn veit, hvernig tím-
inn líður.
^SJöstJörun spyr enginn að
inni í bóndans ga.rði,
hún er komin í h,ádegisstað
hfilfu fyrr en varði«. (E, O., Kvæði).
Til hins sama bendir þessi gamla vísa:
»Sástu stjörnur sjö I hóp,
sýndust þér þær komnar langt?
Gtezkuríkur Guð þær skóp,
ganga þær því aldrei rangt«.
Vér sjáum 7 stjörnur berum augum, en
þó ekki aílir, því að ein þeirra er ósýni-
leg hverju meðal-skyggnu auga (eða
minni en 6. stærðar), en skarpt auga sér
hana og tvær eða fleiri til. Nú sá Gali-
lei 40 í stjörnukíkinum sínum, og mun
enginn hafa trúað því þá. En nú er kom-
ið svo langt, að í þessum fástirnda stjörnu-
klasa sjást nú
2326 stjörnur
í beztu stjörnukíkirum. — Af þessu má
nokkuð ráða, hverjar framfarir hafi orð-
ið í þessu efni síðan á öndverðri 17. öld,
hvað þá frá því, sem áður hafði verið.
Bi'igðul er kvenna úst.
ísl. málshfittur.
Astin er aðeins ein en eftirlíkingarnar
margar. **
Engin ást — auövitað engin g'leði.
fsl. mfitshfittur.
Sá, sem elskar litið, verður elskaður mikið.
Enn um „árás" á Himalajö,
sem varð eilefu mönnum að bana.
Vorið 1934 var gerður út rnikill leið'
angur til þess, að freista þess að koinast
upp á Mount Nanga Parbat, einn hæsta
tindinn í Himalajafjöllum. Hátindurinn
mun vera 8114 metra yfir sjávarflöt. For-
ingi leiðangursmanna var frægur, þýzk-
ur fjallgöngumaður, Willy Merkl að nafni,
frá Múnchen, en leiðangurinn kostaður nt
hinum þýzku Járnbrautasportklúbb og
nokkrum öðrum félögum, sem áhuga
höfðu á slíkum »fyrirtækjum«.
Þetta var ekki í fyrsta sinn, sem Merkl
reyndi að sigrast á »ógestrisni« þcssa fér-
lega risa. Árið 1932 hafði hann verið for-
ingi þýzk-amerísks leiðangurs, sent komst
upp í 7600 metra hæð. Þá var gefist upp>
aðeins hálfiun kílómeter frá takmarkinUi
vegna þess að hinir »innfæddu« burðar-
karlar gerðu verkfall og sneru heimleiðis.
Reynslan sem Merkl hafði fengið í þess'
um lciðangri, kom honum í góðar þarfir,
þegar liann réðst til uppgöngu á Mount
Nanza Parbat vorið 1934.
1 slíkri raun veldur mestuin erfiðleik-
um flutningur á áhöldum, tjöldum °k
vistum, sem nægjanlegar séu til svo langs
tírna, sem leiðangrarnir eru fjarri byggð'
um, eða ná ekki sambandi við byggð’1,
Gert hafði verið ráð fyrir, að þeir félag111
yrði fjóra mánuði í óbyggðum, og þar sem
ekki er hægt að koma við neinum öku-
tækjum vegna bratta og vegleysu, verð-
ur að fá burðarkarla til að bera allan f®1'
angurinn. Á nokkrnm köflum er þó hæg*
að nota litla hesta til burðar, en það er Þ°
aðeins í neðstu brekkunum.
Að þessu sinni hafði Merkl ráðið 35 Da1-
jeeling-burðarkarla undir forustu sérlega
duglegs og þaulkunnugs fylgdar- eða leið'
sögumanns, Sundar Lewa að nafni, og
hafði hann fyrstur manna kömist upþ a
hátindinn á Mount Kamet. Allir þessi1
burðarmenn eru þrautreyndir fjallgöngu'