Heimilisblaðið - 01.06.1942, Blaðsíða 23

HElMr LISBLAÐIÐ
123
Símon stóð nokkur augnablik og leit af skipinu
til Helenar. Hún hreyfði sig ekki. Hún vildi ekk-
ei't segja. Hún vissi, að hann átti í haráttu við sjálf-
sig. Skyldi hann vera að hugsa um bálköstinn,
Sc'ni hann hafði horið saman uppi á hæðinni? Þá
steyþti hann þeim háðum í sorg og örvænting, eða
aBi hann að láta skipið fara fram hjá.
Að síðustu geklc hann hægt út í myrkrið, gegn-
um skðginn. Helena stóð á sama stað og hreyfði
sig ekki. Hún heið. Hún horfði ekki út á hafið, held-
ll)' inn í skóginn. Nú bar skær logi við dimmhláan
himininn.
Símon hafði kveikt hálið. Nú logaði það allt og
bykkur reykur valt frarn.
Hún heyrði í ritsíma skipsins. Þeir höfðu séð merk-
'ö. Skipið breytti stefnu. Akkerum var kastað og
háti rennt niður í sjóinn. Helena stöð enn á sama
s,að. Þá heyrði hún fótatak úr skóginum. Það var
Símon, sem kom aftur. Ilún sneri sér að honum
1 flýti.
»Eg segi engum á skipinu, að Louis Salvatore sé
^iaðurinn minn«, sagði hún ákveðið.
»Ö, Helena«, Símon dró hana að sér.- Ilún fann,
hve hann skalf. »Eg skil þig. Þú verður að trúa því,
að ég skil þig, en getur þú ekki séð, að það er skylda
Þin að segja sánnlcikann, hversu hræðilegur sem
hann er«.
»Eg get ekki, gert það, og vil ekki gera það«, hróp-
aði Helena. »Það cr þýðingarlaust að biðja mig uin
hað«.
»Þú, vilt með öðrum orðum, að ég ljúgi þín vcgna«,
sagði hann og sleppti henni.
»Já, ég vil það«, sagði hún mcð grátkæfðri röddu.
>:>l'-g vi 1, að þú ljúgir mín vegna, Símon. Hugsaðu
11111 allt, sem okkur hefir farið á milli. Þú gerir
hað, ef þú elskar mig«.
»Eg elska þig«, hvíslaði liann. »Þú veizt, að ég
vlska þig meira en allt annað. Helena, ég skal ljúga
l1111 vegna. Heimtaðu hvað sem þú vilt og ég skal
Sera það. En hvað ætlar þú að gera, úr því að Xdð
komumst úr eyjunni?«
»Þaðer ég búin að segja þér. Eg fer til Honolulu
1 systrareglu Lárentínusar«.
Símon leit á liana með augnaráði, sem sagði skýr-
ai' en nokkur orð, lrve mjög hann þjáðist. »Þetta
ei' nægileg skýring«, sagði hann loks, »en ég fer
U1 klaustursins á Einstæðingseyjunni. Ef við segj-
j1111 skipstjóranum þetta, spyr hann vafalaust einsk-
ls frekar. Hvað Louis Salvatore snertir, þá verð-
hr hann að gefa sína skýringu«. Sírnon beit sarnan
þetta var meira en lítil skemmtun.
Svo vel er bókin rituð og svo »spenn-
andi«, að það mátti b.eita, að maður
slæði á öndinni, meðan maður var að
lesa um hina æfintýralegu baráttu
í.g' raunirnar, sem Rðbinson rataði í,
— og svo var hrópað upp yfir sig
af fögnuði, þegar hínn einmana
strandmaður fann fölskvalausa og
tryggiynda nfittúrubarnið, sem slðar
varð einlægur vinur hans og fylg'i-
sveinn, hann »Frjádag«, — villimann-
inn.
Uppistaðan í þessari frægu drengja-
skáldsögu, er sannsögulegur atbui'ð-
ur. Sjómaður nokkur, Alexander Sel-
kirk að nafni varð ósáttur við skip-
stjóra sinn »i hafi«, og hvernig, sem
sú deila hefir verið tilkomin og
hvernig sem er um réttmæti þeirr-
:,r ómannúðlegu hegningar, sem skip-
stjóri þessi dæmdi hásetann I, þá
er það raunverulelki að skipstjórinn
lét setja Alexander þennan í land á
óbyggðri eyju, sem heitir Juan Fern-
andez, I Kyrrahafinu. f fjögur fir
lifði hásetinn þarna. við illan kost
og miklar llkamlegar þjáningar og lá
oft við, að hann missti vitglóruna.
Var það hending ein að loks sást til
hans af skipi, sem frarn h.já fór og
honum var bjargað, mjög illa til
reika.
Iíftð hefir til skamms tima verið
almennt álitið, að Daniel Defoe, höf-
undur »Róbinson Krúsó« hafi leikið
svívirðilega á þennan sjómann. Hann
hafi ginnt hann til að segja sér það,
sem á dagana dreif I útlegðinni,
skrifað það upp eftir honum og stíl-
fært, síðan grætt sjálfur á því stór-
fé, en ekki látið sjómanninn njóta
þess á neinn hátt. Þetta mun ekki
vera rétt'. Æfintýri sjómannsins mun ,
aðeins vera lítill þáttur I skáldsög-
unni um Róbinson. eða aðeins hafa
gefið höfundinum hugmyndina, sem