Heimilisblaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 4

Seychelleyjarnar liggja dreifíSar í Indlandshafi, austur
af Madagaskar.
sína uppi á höfðinu til þess að spara skó-
sólana. Þar sem þær nema staðar til þess
að setja upp skóna — þar eru bæjarmörk-
in.“
Á Mahé-eyju er tími næstum óþekkt hug-
tak. Klukka dómkirkjunnar slær tvisvar á
hverri klukkustund — í fyrra sinnið á heil-
um tíma, og í síðara sinnið tveim mínútum
síðar, af tillitssemi við þá, sem kannski
heyra ekki fyrri sláttinn. Þrisvar í viku
öslar lítill ferjubátur yfir til Praslin-eyjar,
sem liggur dreymin og blá úti við sjóndeild-
arhring í fjörutíu kílómetra fjarlægð. Þar
er í senn óvenjulegur og dásamlegur gróð-
ur, sem ekki fyrirfinnst annars staðar á
jörðunni; enda var það einmitt á Praslin-
ey, sem Gordon hershöfðingi taldi, að Ed-
ens-garður hefði verið forðum tíð. Ferðin
á milli þessara tveggja eyja tekur aðeins
sex klukkustundir og kostar ekki nema
fimm rúpíur — á að gizka 30 ísl. krónur —
en ekki eru þeir ýkjamargir af íbúum
Mahé, sem yfirleitt nenna að leggja á sig
slíka reisu. „Til hvers ætti maður að vera
að fara í ferðalag?" sagði einn þeirra.
Ytri eyjarnar eru í um það bil 1000 kíló-
metra fjarlægð frá Mahé, og þar er lífið
enn syfjulegra og tíminn enn kyrrstæðari.
Á dögum heimsstyrjaldarinnar fyrri leit-
aði þýzka herskipið Königsberg til eyjar-
innar Aldabra, sem liggur yzt. Hinir fáu
íbúar þar vissu ekki hvaðan á þá stóð veðr-
224
ið; þeir höfðu ekki hugmynd um, að heims-
styrjöld geisaði á jarðkringlunni.
Að undanteknum örfáum sjóræningjum
og enn færri skipreika auðnuleysingjum,
sem hrakizt höfðu þangað, hafði enginn
búsetu á Seychell-eyjum fyrr en árið 1770,
er Frakkar sendu þangað landnema frá
Mauritius. Síðan voru fluttir þangað þræl-
ar í hópum frá Afríku, og fjarlægð eyj-
anna gerði þær smám saman að ákjósan-
legasta stað til að safna saman ýmsum
þeim, sem af stjórnmálaástæðum þóttu
óæskilegir í samfélagi annarra manna.1)
Yfirráð Frakka yfir eyjunum vöruðu
stuttan tíma. Brezkar flotadeildir vöndu
títt komur sínar þangað á tímum hinna
endalausu ensk-frönsku styrjalda, og í
hvert sinn gafst franski landstjórinn, Que-
au de Quinssy upp og yppti öxlum. Þríliti
fáninn var dreginn niður, en að húni sté
sá brezki. En ekki voru Englendingar fyrr
sigldir burtu en sá þríliti blakti á ný. Styrj-
öldin dróst á langinn, og de Quinssy gafst
upp alls sjö sinnum með svo mikilli kurt-
eisi og stjórnkænsku í viðbrögðum, að hann
ávann sér með sanni auknefnið „Talley-
1) Árið 1956 sendu Bretar þangað Makarios erki-
biskup af Kýpur, og dvaldist hann þar í rúmt ár. Tek-
ið var á móti honum sem heiðursgesti; hann fékk leyf'
til að búa í sumarhöll landstjórans og varð mjög hrif'
inn af eyjunum. Þegar hann var látinn laus, óskuðu
Grikkir eftir að fá leigða íslenzka sjóflugvél til
sækja hann, en svo stóð þá á að það var ekki hseg •
HEIMILISBLAÐIÖ