Heimilisblaðið - 01.01.1970, Blaðsíða 39

Kalli hefur lofað Palla að fara með honum í
gönguferð, en fyrst verður liann að máta nýja liatt-
inn sinn. „Per hann mér ekki vel?“ „Jú, on komum
okkur nú af stað.“ „Fyrst verð ég að sjá, hvernig
ég lít út aftan frá.“ „Bara, að þú gætir nú farið
<ið ljúka þessu!“ „Eg er allra myndarlegasti ná-
ungi/ ‘ segir Kalli, sem ekki þreytist á að dást að
spegilmynd sinni, „en lieyrðu, Palli, hvort eigum við
eiginlega að fara—?“ „Við förum niður að vatn-
inu.“ „Þá verð ég að flýta mér, svo ég geti lialdið
áfram að spegla mig í vatninu/‘ segir hinn óbeti1-
anlegi Kalli.
„Viltu koma með í bæinn?“ „Já,“ segir Palli, „ég
œtla fyrst að ná i nýja, röudótta dregilinn minn.‘ ‘
„Hvað ætlarðu að gera við hann?“ „Bíddu bara og
sjáðu! ‘ ‘ Þegar þeir koma í bæinn komast þeir ekki
yfir götuna fyrir bílum, sem þjóta framlijá. „Taktu
nú vel eftir/ ‘ segir Palli, sem breiðir dregilinn yfir
akbrautina. „Nú eiga gangandi vegfarendur rétt-
inn!“ „Sjáðu, allir bílarnir stanza fyrir okkur,“
segir Kalli og er svo rígmontinn, að engu er líkara
en hann hafi fundið upp þetta snjallræði.